Γράφει η
Ελένη Κονιαρέλλη – Σιακή
Μια φράση που συχνά απευθύνουμε σε ανθρώπους που συνηθίζουν να κάνουν αδιάκριτες ή προσβλητικές ή περίεργες ερωτήσεις, είναι η εξής: «Πρόσεχε, γιατί η περιέργεια σκότωσε τη γάτα…». Αυτή τη φράση θα πούμε στον συνομιλητή μας -περισσότερο για να τον προειδοποιήσουμε- ότι με τις αδιάκριτες και περίεργες ερωτήσεις που κάνει, μπορεί να μπει και ο ίδιος σε επικίνδυνες ή μη αναγκαίες καταστάσεις ή σε λανθασμένους πειραματισμούς.
Και εδώ έχουμε δύο πιθανές περιπτώσεις απαντήσεων:
Α. Μπορεί τελικά η περιέργεια να μας βοηθήσει να γίνουμε πιο δημιουργικοί και αποτελεσματικοί άνθρωποι, και εδώ μιλούμε για την παραγωγική περιέργεια, που μας δείχνει τον δρόμο της ανάπτυξης και της εξέλιξης, που βρίσκεται μέσα σε ένα πλαίσιο, που συνετά και προσεκτικά το έχουμε καθορίσει εμείς οι ίδιοι και όχι άλλοι εξωγενείς παράγοντες. Η παραγωγική περιέργεια μας απομακρύνει από την αδράνεια και την πλήξη. Μας γνωρίζει νέους δρόμους που μας οδηγούν σε άλλους κόσμους, που «ανοίγουν» το μυαλό μας και βλέπουμε τη ζωή μας καινούργια και ενδιαφέρουσα.
Η ικανοποίηση που παίρνουμε τελικά από αυτή τη διαδικασία, μας επαναφέρει «καινούργιους»! Και αυτό δεν είναι θάνατος αλλά αναγέννηση σε ένα νέο επίπεδο!
Β. Στη Β’ περίπτωση είναι εύκολο η περιέργεια να μας βλάψει ακόμα και θανάσιμα. Διαβάζουμε (άρθρο Δήμ. Ζερβάκη), ότι: «Η περιέργεια για κάθε νέο και πρωτοπόρο επίτευγμα, μερικές φορές μπορεί -προς στιγμή- να μας οδηγεί σε μονοπάτια που μας κάνουν να νιώθουμε άβολα ή μπορεί να μας κάνουν να χάνουμε την παλιά και γνώριμη ζωή μας. Έτσι παραμένουμε σε μια περίεργη “απομόνωση” με ένα ανικανοποίητο “γιατί”, που μόνο πλήξη μπορεί να μας προκαλέσει. Μας γεμίζει μεγάλη ανησυχία η οποία όμως δεν θα μας οδηγήσει πουθενά, αλλά αντίθετα μέρα με τη μέρα, θα μας σκοτώνει ψυχικά».
Η περιέργεια είχε τη χειρότερη φήμη, με τον Άγιο Αυγουστίνο να έχει γράψει πως: «Πριν τη δημιουργία του ουρανού και της γης, ο Θεός είχε φτιάξει ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ» και ο Λόρδος Βύρων είχε αναφέρει ότι «Η περιέργεια ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΕΛΕΣ ΕΛΑΤΤΩΜΑ».
Τα συμπεράσματα που βγάζουμε -σύμφωνα με όλα τα παραπάνω- είναι δύο:
Α) Για τη φράση «Η περιέργεια σκότωσε τη γάτα», με τη γνωστή σημασία της (μεταφορικά). Γνωρίζουμε πως η γάτα είναι ένα πολύ περίεργο ζώο, που από την περιέργεια και την ανησυχία της βάζει σε πολλούς μπελάδες ακόμα και τη ζωή της.
Β) Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι: «Η περιέργεια δεν σκοτώνει πάντα τη γάτα». Αντίθετα, βοηθά τον άνθρωπο να ξεφύγει από τους φόβους, τις ανησυχίες και τα άγχη του, και να ζωντανέψει τα όνειρα και τις ελπίδες του.
Τέλος, οι Άγγλοι αντέταξαν και επινόησαν, μέσα στο πέρασμα των αιώνων, άλλο ένα ακόμα συμπέρασμα που η μετάφρασή του μας λέει:
«Η ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΗ ΓΑΤΑ, ΜΑ Η ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΟΣΩΝ ΕΜΑΘΕ, ΤΗΝ ΕΦΕΡΕ ΠΙΣΩ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ… ΕΦΤΑΨΥΧΗ!»
Και με λίγα λόγια: «Η περιέργεια μπορεί να μας βάζει σε μπελάδες. Όμως ανοίγει νέους ορίζοντες γνώσης και επιτυχίας, και μας χαρίζει… εφτά ζωές ακόμα!!!»
