Του Γιάννη Σγουρού, πρώην Περιφερειάρχη Αττικής
Η πρόσφατη πανηγυρική παρουσίαση των σχεδίων του έργου της Β΄ φάσης του Μητροπολιτικού Πάρκου «Αέναον» στο Φαληρικό όρμο, από την Περιφέρεια Αττικής παρουσία του πρωθυπουργού, καθιστά αναγκαία μια αποτίμηση αλήθειας για το εμβληματικό αυτό έργο, το οποίο μέσα από μια διαδρομή ταλαιπωρίας, υπερκοστολογήσεων και σπατάλης, ευχόμαστε να οδηγηθεί πλέον σε αίσιο τέλος επ’ ωφελεία των πολιτών της Αττικής.
Επειδή όλοι έχουμε χρέος να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και όχι με μισές αλήθειες και ψέματα, οφείλω να σημειώσω τα εξής:
Εμείς ως Περιφέρεια Αττικής το 2014, είχαμε μελετήσει με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση τα απαιτούμενα αντιπλημμυρικά έργα στην περιοχή, ενώ την ίδια ώρα σε πλήρη συνεργασία με τον αρμόδιο Αναπληρωτή Υπουργό Χωροταξίας και Περιβάλλοντος Νίκο Σηφουνάκη, εκπονήθηκε η μελέτη από το γραφείο του Ρέντσο Πιάνο με την επίβλεψη του, την οποία ανέθεσε το Υπουργείο και χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Νιάρχου, ώστε η ανάπλαση να είναι σε αρμονία με το παρακείμενο έργο Πολιτισμού.
Τη μελέτη την παρουσιάσαμε το Μάρτιο του 2012 στο Φαληρικό Όρμο παρουσία του κ. Σηφουνάκη, του μελετητή και των Δημάρχων Μοσχάτου -Ταύρου και Καλλιθέας.
Το 2015, η εξέλιξη του έργου σταμάτησε καθώς το υπουργείο Ανάπτυξης θεωρούσε ότι πρόκειται για «έργο βιτρίνας», ενώ η νέα διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής απέτυχε την χρηματοδότησή του από Ευρωπαϊκά προγράμματα!
Η διοίκηση Δούρου, στη συνέχεια -εκμεταλλευόμενη την υγιή οικονομική διαχείριση της διοίκηση Σγουρού που άφησε αποθεματικό 400 εκατομμύρια ευρώ την ώρα που η χώρα χρεοκοπούσε- προτίμησε να ξεκινήσει την Α΄ φάση του έργου με χρηματοδότηση εξ΄ ιδίων πόρων, στερώντας έτσι αναγκαίους πόρους από τις υπόλοιπες περιοχές της Αττικής, με την εκτόξευση της αρχικής σύμβασης του έργου από τα 73 εκατομμύρια στα 109 εκατομμύρια ευρώ, και με ταυτόχρονη μείωση του έργου, το οποίο ακόμη δεν έχει τελειώσει στο σύνολό του, μετά από δεκάδες παρατάσεις και παρέλαση εκατομμυρίων!
Η Α΄ φάση αυτού του έργου -που έπρεπε να τελειώσει τον Φεβρουάριο του 2019- κατέληξε «βαρέλι χωρίς πάτο» και επί διοίκησης Πατούλη, όπου το έργο κινήθηκε επί 4 χρόνια με «ρυθμούς χελώνας» ταλαιπωρώντας καθημερινά χιλιάδες πολίτες, με τελικό «τρόπαιο» τα βουνά μπάζων και σκουπιδιών που ευτυχώς δεν ήταν το «ντεκόρ» στην πρόσφατη παρουσίαση της Β΄ φάσης του έργου, αλλά αποτελούν κόλαφο και ντροπή για όλους εκείνους που τα συσσώρευσαν κάνοντας σκουπιδότοπο το χώρο, με χάρες σε εκείνους που όφειλαν να τον καθαρίσουν.
Η Περιφέρεια Αττικής που «οδηγήθηκε στα βράχια» και την οικονομική χρεοκοπία από την διοίκηση Πατούλη, διασώθηκε -μετά από συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις και εκκλήσεις μας- από την κυβέρνηση με την «ένεση» των 100 εκατομμυρίων, την ίδια ώρα που ο κ. Πατούλης εκπαραθυρώθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό -έστω και αργά.
Ήταν αυτός ο ίδιος ο πρώην Περιφερειάρχης, που μας «φλόμωνε στο παραμύθι» επί 2 χρόνια, ανακοινώνοντας κάθε τρεις και λίγο ότι «εξασφάλισε τη χρηματοδότηση της Β΄ φάσης» του Φαληρικού, ενώ η αλήθεια -όπως δεκάδες φορές είχαμε καταγγείλει- ήταν ότι το έργο ουσιαστικά δεν είχε ενταχθεί ποτέ και… το ψέμα πήγαινε σύννεφο!
Έτσι τώρα, με καθυστέρηση 5 ετών, με την εκτόξευση του κόστους του έργου της Α΄ φάσης, μετά από την κατασπατάληση πόρων, το ρεκόρ των ψεμάτων και της παραπλάνησης, ευελπιστούμε η χρηματοδότηση που επετεύχθη για τη Β΄ φάση του Μητροπολιτικού Πάρκου «Αέναον» στο Φαληρικό όρμο, να πάρει σύντομα «σάρκα και οστά» και όπως λέει ο σοφός λαός… ο Θεός βοηθός με όσα έχουμε δει και όσα έχουμε περάσει τα τελευταία 10 χρόνια…
Εμείς που -σε εποχές άγριων περικοπών, μνημονίων και απαξίωσης της πολιτικής- ξεκινήσαμε όλη αυτή την αναπτυξιακή διαδικασία στον Φαληρικό όρμο δεχόμενοι πόλεμο λαϊκισμού από όλες τις «προοδευτικές» και «παραδοσιακές» δυνάμεις που σήμερα πανηγυρίζουν ή… «μαλώνουνε σε ξένο αχερώνα», είμαστε πάντα εδώ, γιατί ποτέ δεν αλλάξαμε αυτό που πιστεύουμε:
Μόνο με έργο πάμε μπροστά, για τις γενιές που έρχονται…
Υ.Γ.: Είναι το μεγαλύτερο έργο ανάπλασης που εκτελείται στην Αττική και σε αυτή τη λεπτή φάση δεν έχουν καλέσει ούτε μια φορά τον μελετητή Ρέντσο Πιάνο. Είναι σαν να χτίζουμε έναν ουρανοξύστη εν τη απουσία του μελετητή!
