Η γνωστή συγγραφέας συστήνει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ το νέο της μυθιστόρημα «Η Κατάρα» (εκδόσεις «Χάρτινη Πόλη») και εξηγεί για ποιόν λόγο πριν ξεκινήσει τη συγγραφή κάθε καινούργιου βιβλίου της συνηθίζει να επισκέπτεται τον χώρο στον οποίο διαδραματίζεται η ιστορία
Mια παλιά κατάρα κι ένας χαμένος θησαυρός συνθέτουν το σκηνικό πέντε θανάτων σε ένα μικρό χωριό της ορεινής Αργολίδας.
Ο αστυνόμος Δημήτρης Σαμαράς, που φτάνει από την Αθήνα για να αναλάβει την υπόθεση, διαπιστώνει πως τα στόματα των χωρικών, όπως και των δύο αινιγματικών μελών της οικογένειας Γιαννούλη, είναι «σφραγισμένα». Η εμφανής απροθυμία τους να του αποκαλύψουν όσα γνωρίζουν, έχει τις ρίζες της στον φόβο και στις ντόπιες δεισιδαιμονίες. Η κατάρα φαίνεται να έχει «στοιχειώσει» το χωριό τους που τα βράδια ερημώνει, καθώς οι μαρτυρίες των λιγοστών κατοίκων μιλούν για εμφανίσεις φαντασμάτων, απόκοσμες κραυγές και ανεξήγητα φαινόμενα.
Αυτή είναι η υπόθεση του νέου βιβλίου της Θεοφανίας Ανδρονίκου – Βασιλάκη, η οποία πιστή στη ρήση του Άλμπερ Καμί «το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές» έχει ζήσει τουλάχιστον … 12 ζωές -όσα και τα βιβλία που έχει εκδώσει μέχρι στιγμής.
Λίγο πριν την επίσημη παρουσίαση του βιβλίου στο αναγνωστικό κοινό (Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου, 18.30, αμφιθέατρο Ιδρύματος Θεοχαράκη – Β. Σοφίας 9 και Μέρλιν 1) η καταξιωμένη συγγραφέας μίλησε στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΓΙΑΝΝΗΣ
Θα μας συστήσετε τους ήρωες του νέου σας βιβλίου «Η Κατάρα»;
Οι ήρωες στην πραγματικότητα είναι ένα ολόκληρο χωριό που έχει καταληφθεί από δεισιδαιμονίες, την οικογένεια από όπου ξεκίνησαν οι θάνατοι των κατοίκων που έφτασαν τους πέντε και τον αστυνομικό που φτάνει από την Αθήνα προκειμένου να λύσει το μυστήριο. Όλοι αυτοί μαζί, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, υφαίνουν την ιστορία.
Στις τελευταίες συγγραφικές σας απόπειρες καταδύεστε στον μαγικό «βυθό» του αστυνομικού μυθιστορήματος – αυτό που οι αγγλοσάξωνες αποκαλούν «whodunit». Κατά πόσο σας βοηθάει η δημοσιογραφική σας ιδιότητα προκειμένου να προχωρήσετε στη σχετική έρευνα που απαιτείται;
Δυστυχώς, η άμεση σχέση με την επικαιρότητα, λόγω δουλειάς, είναι και το έναυσμα για να δημιουργήσω μια ιστορία. Συγκρατημένη πάντα βέβαια, γιατί η πραγματικότητα μερικές φορές γίνεται τόσο νοσηρή που ξεπερνά και τον πιο ευφάνταστο συγγραφέα.
Από πού εμπνέεστε κάθε φορά που ξεκινάτε να καταγράφετε σκέψεις που αργότερα θα γίνουν τα κεφάλαια ενός βιβλίου;
Η πρώτη μου σκέψη είναι τι θέλω να πω. Όταν το βρω, γύρω από αυτό στήνω το σκηνικό, τους ήρωες και την ιστορία. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σε αυτό το βιβλίο ήθελα να αναδείξω την αδικία, την καταπίεση και την κακοποίηση που μπορούν να υποστούν τα νέα μέλη μιας οικογένειας στην επαρχία.
Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ιεροτελεστία που ακολουθείτε όταν γράφετε; Για παράδειγμα, πού και πότε συνηθίζετε να γράφετε;
Στα πρώτα μου βιβλία έγραφα παντού. Από καφέ, έως και στο μπαλκόνι μου. Πλέον, γράφω στο γραφείο μου όλες τις ώρες, ανάλογα με την επίσκεψη της… έμπνευσης.
Σε κάθε βιβλίο σας υπάρχει ένας καινούργιος τόπος-εντός ή εκτός Ελλάδας- που ορίζει την πλοκή.
Είναι αλήθεια ότι πριν ξεκινήσετε τη συγγραφή επισκέπτεστε αυτόν τον τόπο και μένετε για λίγο;
Ναι, είναι αλήθεια. Με βοηθά πάρα πολύ να γνωρίζω το σκηνικό κάθε βιβλίου. Έτσι, έχω την εικόνα του όταν γράφω και αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να νιώθω πιο οικεία.
Από όσα μέρη έχετε επισκεφτεί ποιο ξεχωρίζετε και γιατί;
Ξεχωρίζω σίγουρα τη λίμνη στο Τέγκερζι στη Γερμανία την οποία χρησιμοποίησα ως σκηνικό στο βιβλίο μου «Μαύροι Κύκνοι» και το τεράστιο νεκροταφείο στο Στετίνο στο «Κρεσέντο Εκδίκησης». Φυσικά, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στη «Διαθήκη του Ζάνα», καθώς όλο το βιβλίο είναι γραμμένο με φόντο το χωριό μου στην Ήπειρο.
Πολύς λόγος έχει γίνει σχετικά με τη συγγραφή κειμένου με τη μέθοδο της Τεχνητής Νοημοσύνης, όχι μόνο σε επίπεδο δημοσιογραφικής καταγραφής αλλά και μυθοπλασίας. Μάλιστα, μέσα στο 2025 μια start up σχεδιάζει να εκδώσει έως και 8.000 βιβλία χρησιμοποιώντας Τεχνητή Νοημοσύνη προκειμένου να προχωρήσει στην επιμέλεια και τη διόρθωσή τους. Πώς κρίνετε αυτή την εξέλιξη;
Νομίζω πως ένας από τους λόγους που κάποιοι συγγραφείς έχουμε ένα συγκεκριμένο κοινό, είναι γιατί ταυτίζεται με την ανάσα του μυαλού μας. Υπάρχει μια μαγική χημεία ανάμεσά μας, κάτι που είναι αδύνατο να αναπτύξει ακόμη και η τεχνητή νοημοσύνη. Ναι, μπορεί να είναι ένα άρτιο κείμενο, καταπληκτικό και υψηλών προδιαγραφών, αλλά… Αν δεν υπάρχει ταύτιση, δεν γίνεται τίποτε.
Υπάρχει στα σκαριά κάποιο επόμενο συγγραφικό σχέδιο;
Από την νέα χρονιά θα μπω στην διαδικασία να ξεκινήσω να γράφω το επόμενο βιβλίο μου, που ειλικρινά δεν είναι ούτε ως σκέψη στο μυαλό μου. Προς το παρόν απολαμβάνω τους κραδασμούς της «Κατάρας» μου που όσοι τη διαβάσουν θα ανακαλύψουν ότι μπορεί να είναι και ευχή.
Μια φράση που έχετε διαβάσει σε κάποιο βιβλίο και δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
Έχω διαβάσει πολύ-πολύ παλιά ένα απόφθεγμα που λέει «Βάλε στόχο το φεγγάρι. Και να αποτύχεις, το πολύ-πολύ να φτάσεις στα αστέρια». Φροντίζω να μην το ξεχνάω ποτέ.
