Οι Ρώσοι, πρωτογενώς, είναι Σουηδοί. Δευτερογενώς, -απώτερα- είναι, βεβαίως, γερμανικό φύλο.
Πιεζόμενοι, από διάφορες συνθήκες (π.χ. κλιματικές, διατροφικές, οικονομικές), προχώρησαν Ανατολικά και Νοτιοανατολικά, εκδίωξαν ή και αφομοίωσαν τις ποικίλες Σκυθικές φυλές και, τελικά, εγκαταστάθηκαν στα εδάφη που -μέχρι τα τέλη του 1991- θεωρούσαμε ως Ευρωπαϊκή Σοβιετική Ένωση.
Σ’ αυτά τα τμήματα συμπεριλαμβανόταν και η σημερινή Ευρωπαϊκή Ρωσία, η Ουκρανία και η Λευκορωσία και άλλα τμήματα σημερινών ευρωπαϊκών κρατών (π.χ. Πολωνίας, Μολδαβίας, κ.λπ.)
Η Σοβιετική Ένωση απαρτιζόταν από δεκαπέντε Δημοκρατίες και από άλλες ημιανεξάρτητες κοινωνίες. Μια από τις αυτοτελείς Δημοκρατίες, ήταν και η πελώρια και γεωργικά πλούσια Ουκρανία. Την αποκαλούσαν «σιτοβολώνα της Ρωσίας», επί τσαρικού καθεστώτος. Ουσιαστικά, τα περισσότερα εδάφη της Ουκρανίας ενσωματώθηκαν στη Ρωσική Αυτοκρατορία κατά τα μέσα του 18ου αιώνα.
Οι Ουκρανοί, ως Ρώσοι, είχαν ασπαστεί την Ορθοδοξία από τον 9ο, περίπου, αιώνα και το Ελληνικό (Κυρίλλια) αλφάβητο, την ίδιαν περίπου περίοδο, από του Μοναχούς αδελφούς, Κύριλλο και Μεθόδιο. Αυτοί, οι Ρώσοι, απετέλεσαν και την αυτοκρατορική φρουρά – τους «Βαράγκους» («Swerige / Σουηδούς») στο Βυζάντιο.
Στην ιστορική διαδρομή της -και, κυρίως, κατά το διάστημα της σοβιετικής περιόδου- η Ουκρανία ανέδειξε εξέχουσες επιστημονικές, μορφωτικές, καλλιτεχνικές και αθλητικές φυσιογνωμίες. Μια από τις μέγιστες μορφωτικές και λογοτεχνικές μορφές, είναι ο Νικολάι Γκόγκολ.
Συγχρόνως, σχεδόν, της Ελληνικής Επανάστασης -γεννήθηκε λίγο πριν και πέθανε λίγο μετά, ούτε, καν, πενήντα χρόνων- άφησε πλούσιο λογοτεχνικό έργο. Κυρίως τα διηγήματά του είναι γνωστά, καθώς, διασκευασμένα, αποτελούν θελκτικές θεατρικές παραστάσεις. Γνωστά σ’ εμάς είναι: «Ο Επιθεωρητής», «Η μύτη», «Το Παλτό» κ.ά.
Μέγιστο επικό του έργο είναι το μυθιστόρημα «Ο Τάρας Μπούλμπα». Ένας ύμνος και εξύψωση των Κοζάκων του Δνείπερου. Πουθενά, λοιπόν, σ’ αυτό το αριστούργημα δεν αναφέρονται οι Κοζάκοι της περιοχής του Κιέβου, ως Ουκρανοί. Παντού αναφέρονται ως Ρώσοι, που έχουν πάνω απ’ όλα τη θρησκεία και τη φιλία. Όνειρό τους και σκοπός ζωής τους, να κατανικήσουν τους Πολωνούς, στα Δυτικά τους, και τους Οθωμανούς στα Νότια, και κάτω από τη Μαύρη Θάλασσα.
Κατακλείδα: Η σημερινή στρατιωτική σύρραξη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αποτελεί, ουσιαστικά, έναν Εμφύλιο Πόλεμο! Τον υποκίνησαν οι Αγγλοσάξωνες (διάβαζε, Αμερικανοί) και επιχαίρουν, κυριολεκτικά, οι Γερμανοί.
Α) Μου έχει κάνει εντύπωση «ο φόβος των Ρώσων», που διακατέχει π.χ. τον Ράντγιαρ Κίπλιν (συγγραφέα του «Μόγλη», του «Κιμ» κ.λπ.) – έναν Βρετανό, γεννημένο στην Ινδία, τον 19ο αιώνα, που «φοβάται» ότι οι Ρώσοι θα αποσπάσουν την Ινδία από τους Βρετανούς.
Β) Και, βέβαια, οι Γερμανοί δεν ξεχνούν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ήταν -πάνω απ’ όλα- πόλεμος της Γερμανίας κατά της Ρωσίας/Σοβιετικής Ένωσης, τότε. Τους «έφαγε» ότι η εισβολή τους ξεκίνησε 22 Ιουνίου. Την ίδια μέρα όπως η εισβολή των Γάλλων του Ναπολέοντα εκατόν είκοσι χρόνια πιο μπροστά. Με τα ίδια αποτελέσματα!
Λεωνίδας Μαγκλής
