Γράφει η Πέγκυ Φαράντου, Διδάκτωρ Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Συγγραφέας – Ζωγράφος.
Σε ένα χωριό κοντά στις λίμνες των Πρεσπών ζούσε ο Αχιλλέας, μαζί με τους δύο γονείς του και τα τέσσερα αδέρφια του. Σε ένα χωριό κοντά στα σύνορα της χώρας. Το χωριό αυτό, ήταν πιο κοντά στα Σκόπια, από ότι στη Φλώρινα. Το χωριό του Αχιλλέα, όπως και πολλά άλλα, ήταν ένας συνοριοφύλακας της χώρας. Μια Ελλάδα, στα βόρεια σύνορά της, με σπάνια βιοποικιλότητα και ομορφιά.
Ήταν Κυριακή, πριν την Καθαρά Δευτέρα. Από νωρίς η οικογένεια ετοίμαζε τα σαρακοστιανά εδέσματα της αυριανής ημέρας. Στο τζάκι, που βρισκόταν στο κέντρο του σπιτιού, έκαιγε αργά, από το πρωί, ένα μεγάλο ξύλο.
Στον ίδιο χώρο μια τηλεόραση παρέμενε ανοιχτή. Κάποια στιγμή ένας χαρακτηριστικός ήχος ειδοποιούσε για την έναρξη των ειδήσεων. Το θέμα των ειδήσεων ήταν τα γεμάτα από κόσμο λεωφορεία. Ο δημοσιογράφος στάθηκε σε μια παρέα από νέα παιδιά, προτάσσοντας τους το μικρόφωνο, «φεύγετε για το τριήμερο;».
Τα τηλεοπτικά συνεργεία έδειχναν τα λεωφορεία που έφευγαν γεμάτα με κόσμο, προς κάθε προορισμό. Οι τελευταίοι εκδρομείς αγόραζαν βιαστικά χαρταετούς και νηστίσιμα εδέσματα για την Καθαρά Δευτέρα.
Η Πάτρα συγκέντρωνε εδώ και μέρες τον περισσότερο κόσμο. Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις και η εορταστική ατμόσφαιρα αποτελούσε πόλο έλξης για ανθρώπους όλων των ηλικιών. Μεταμφιέσεις κάθε είδους, άρματα με διάφορα θέματα, χορεύτριες από την Κούβα με αποκαλυπτικές ενδυμασίες, δυνατή μουσική, άφθονο αλκοόλ και χορός.
Ακολουθούσαν πλάνα από την πρωτεύουσα· η Αθήνα είχε αδειάσει. Στο κέντρο της πόλης συνεργεία προσπαθούσαν να καθαρίσουν και να επισκευάσουν καταστροφές που έγιναν μετά από μεγάλο συλλαλητήριο. Ένα μεγάλο συλλαλητήριο για τον άδικο θάνατο ανθρώπων σε σιδηροδρομική γραμμή στα Τέμπη. Πεζοδρόμια ξηλώθηκαν, μάρμαρα αποκολλήθηκαν, καταστήματα καταστράφηκαν. Έγιναν πέτρες και πολεμοφόδια για ρίψεις. Εικόνες καταστροφής που αμαύρωσαν τον ειρηνικό λόγο των πολιτών που διαδήλωσαν ειρηνικά. Μια μέρα μετά, τα λεωφορεία έφευγαν γεμάτα κόσμο, με κύριο προορισμό την καρναβαλική Πάτρα.
Μετά την προβολή των καταστροφών, ο δημοσιογράφος ανακοινώνει την αλλαγή θέματος. «Πάμε τώρα στο σαρακοστιανό τραπέζι». Ο δημοσιογράφος αναφέρεται στις τιμές των διαφόρων προϊόντων. Ακολουθούν πλάνα με ιδιοκτήτες καταστημάτων να διαφημίζουν σαρακοστιανά εδέσματα, μπροστά στην κάμερα. Πάγκοι με ψάρια, χταπόδια, γαρίδες, καραβίδες, καβούρια, παρουσιάζονταν με θέρμη από μαγαζάτορες, που μιλούσαν για την ποιότητα και τις καλές τιμές. Κάποιοι άλλοι παρουσίαζαν καταλύματα για το «τριήμερο».
Κάποια στιγμή, η τηλεόραση έκλεισε, ενώ το τζάκι συνέχιζε να σιγοκαίει. Όταν οι προετοιμασίες ολοκληρώθηκαν και η ώρα περνούσε, η οικογένεια άρχισε να ετοιμάζεται για την Εκκλησία. Όλοι ήταν έτοιμοι και φορούσαν τα καλά τους ρούχα. Μόνο ο μικρός Αχιλλέας στριφογύριζε ακόμη μέσα στο σπίτι, ψάχνοντας αφορμές για παιχνίδι. «Αχιλλέα, φόρεσε τα παπούτσια σου να πάμε στην Εκκλησία, μεγάλη μέρα σήμερα», είπε η μάνα του στον μικρό, ενώ τα μεγαλύτερα αδέρφια του γελούσαν κρυφά με τα καμώματά του. Ο μικρός Αχιλλέας, έβαλε με αργές κινήσεις τα μικρά του ρουχαλάκια, έδεσε τα κορδόνια στα παπούτσια του και είπε στη μητέρα του, «Γιατί είναι μεγάλη μέρα σήμερα μαμά;» και η μητέρα του απάντησε: «Κυριακή της Συγχώρεσης σήμερα». Ο μικρός Αχιλλέας που στο μεταξύ είχε ντυθεί, συνέχισε να ρωτάει τη μητέρα του, «τι είναι η Κυριακή της Συγχώρεσης, μαμά;». Η μητέρα έκλεισε την πόρτα του σπιτιού και καθώς άρχισαν να περπατούν προς την Εκκλησία, έστρεψε το βλέμμα της σε όλα της τα παιδιά και είπε: «Σήμερα το απόγευμα, τελείται ο Εσπερινός της Συγνώμης. Είναι ο Εσπερινός πριν την έναρξη της Σαρακοστής. Τα τροπάρια που ψάλλονται σήμερα, είναι πολύ κατανυκτικά. Στα τροπάρια αυτά, τονίζεται η μετάνοια, η συντριβή και η ικεσία για άφεση των αμαρτιών. Στο τέλος της ακολουθίας, οι πιστοί ασπάζονται το Ευαγγέλιο ζητώντας από τον ιερέα συγνώμη και έπειτα ζητώντας συγχώρεση ο ένας από τον άλλον για να ξεκινήσει η Σαρακοστή».
Πριν ακόμη τελειώσει τη φράση της η μητέρα, όλοι είχαν καθίσει στην Εκκλησία και περίμεναν να έρθει ο παπάς.
Όταν ο εσπερινός της Συγνώμης τελείωσε, ο Αχιλλέας, ζήτησε συγνώμη από τον παπά, τους γονείς και τα αδέρφια του. Αφού έκανε τον σταυρό του, κοίταξε την εικόνα του Χριστού και είπε χαμηλόφωνα, «Χριστέ μου, σε παρακαλώ, συγχωρέσε και όσους δεν έχουν μάθει να ζητούν συγνώμη…».
