Σε συνέχεια των εκδηλώσεων του Δήμου Ζωγράφου για την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Γυναικών, το ερχόμενο Σάββατο 15 Μαρτίου, θα προβληθεί το φεμινιστικό ντοκιμαντέρ της Βίλμας Μενίκη, με τίτλο «Οι Κατίνες μου», που αφορά στην ιστορία της Αυτόνομης Ομάδας Γυναικών Θεσσαλονίκης, 1985-1995.
Η προβολή της ταινίας θα ξεκινήσει στις 19:30, στο Μουσείο Μ. Κοτοπούλη.
Αξίζει να αναφερθεί πως θα ακολουθήσει συζήτηση με την σκηνοθέτη και συντελεστές της ταινίας.
Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ
Η ιστορία της Αυτόνομης Ομάδας Γυναικών Θεσσαλονίκης, που έδρασε την περίοδο 1985-1995. Φεμινιστικό περιοδικό, γραμμή SOS για κακοποιημένες γυναίκες, φεστιβάλ γυναικών, πορείες και εκδηλώσεις. Iστορίες αποσιωπημένων γυναικών. Τι λένε κάποιες από τις γυναίκες της ομάδας για το τότε και το τώρα; Πώς έδρασε στον δημόσιο χώρο; Πώς μας άλλαξε;
«20 περίπου γυναίκες, νοικιάσαμε ένα γραφείο, με ένα μικρό ετοιμόρροπο μπαλκόνι που ατένιζε την βουερή πόλη. Ήδη ο διαχειριστής μας είχε προειδοποιήσει να μην καθόμαστε πολλές μαζί έξω, μήπως και δεν αντέξει το βάρος μας. Σαν να είχε αντιληφθεί ο διαχειριστής ότι κουβαλούσαμε κάτι βαρύ, πολύ εσωτερικό, που θέλαμε να το μοιραστούμε και έξω από τα στενά όρια του γραφείου… Πολύωρες συζητήσεις, διαφωνίες, προβληματισμοί σε σχέση με την ανισότητα των φύλων, με τον σεξισμό, με την πατριαρχία, με την βία και τον βιασμό, την γυναικεία σεξουαλικότητα, τα αναπαραγωγικά δικαιώματα και την εγκαθίδρυση μίας κοινωνίας γυναικοκεντρικής με ισότητα θεσμική και κοινωνική».
Μερικά λόγια της δημιουργού, Βίλμας Μενίκη για το ντοκιμαντέρ:
«Το ντοκιμαντέρ αφορά την ιστορία της Αυτόνομης Ομάδας Γυναικών Θεσσαλονίκης, που έδρασε στην πόλη από το 1985-1995. Κάποιες από εμάς συναντηθήκαμε 16 χρόνια μετά από τη τελευταία μας συνάντηση και ακολούθησαν άλλες δύο συναντήσεις.
Συμμετέχουμε γυναίκες, μέλη και φίλες της ομάδας , οι οποίες συνεργαστήκαμε με διάφορους τρόπους. Ξετυλίγουμε το κουβάρι της ιστορίας της ομάδας, μέσα από προσωπικές αφηγήσεις, φωτογραφίες και άρθρα της εποχής. Γυναίκες που τώρα πια είμαστε σε άλλες θέσεις, ηλικίες, ρόλους, με διαφορετικές πορείες τόσο στην προσωπική μας ζωή όσο και στην πολιτική μας διαδρομή. Και με διαφορετικά επαγγέλματα.
Αλλάξαμε εμείς οι ίδιες; Μας άλλαξε κάτι, σιωπήσαμε, πως πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια εκτός ομάδας; Υπάρχουν σημάδια, ίχνη στην ζωή μας από την συμμετοχή μας στο αυτόνομο γυναικείο κίνημα; Ας πορευτούμε μαζί σε αυτό το ντοκιμαντέρ, να απολαύσουμε την διαδρομή της …Κατίνας!!
Το 2011, μετά από δικές μου προσωπικές απώλειες και σκοτεινά περάσματα, ένιωσα πολύ έντονη την ανάγκη να βρεθούμε οι γυναίκες που συμμετείχαμε στην Αυτόνομη Ομάδα Γυναικών (1985-1995), οι Κατίνες, μεσήλικες σχεδόν.
Ορίστηκε η συνάντηση στην Θεσσαλονίκη σε ένα ουζερί, μίας πολύ καλής φίλης της ομάδας. Συναντηθήκαμε με πολύ χαρά και μεγάλη αγωνία. Αγκαλιές, συγκίνηση, απορία, αμηχανία, τρακ, τρυφερότητα και νοσταλγία. Αυτό ήταν το έναυσμα για να δημιουργηθεί το ντοκιμαντέρ.
Προς αποφυγήν της ΛΗΘΗΣ…και τέρψιν της ΑΛΗΘΕΙΑΣ»
Διαβάστε επίσης: Ένα κόκκινο γαρύφαλλο για κάθε εργαζόμενη γυναίκα
Ειδήσεις από του Ζωγράφου στο amarysianotia.gr
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολουθήστε μας στο Twitter
