Γράφει η
Ελένη Κονιαρέλλη – Σιακή
Κάθομαι στα ζεστά βότσαλα και κοιτάζω τις εικόνες που μεταβάλλονται με γρήγορο ρυθμό μπροστά στα μάτια μου στην απέναντι, αρκετά μακρινή, άκρη του γαλάζιου. Η θάλασσα στα πόδια μου, σιωπηλή και αναποφάσιστη, παίζει με τα χρώματά της, δημιουργεί λεπτομέρειες και συνδυασμούς, στολίζεται με χρυσές πέρλες κλεμμένες από τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου και ησυχάζει.
Στο βάθος του ορίζοντα το βουνό, ντυμένο στις αποχρώσεις του γκρίζου, μένει ακίνητο, φορώντας στην κορυφή του τη χρυσωμένη αλυσίδα του ήλιου και περιμένοντας με απορία την πολυπόθητη « κατάδυση» του άρχοντα. Είναι σαν να συντελείται, τούτη την απροσδιόριστη ώρα, μια ήρεμη και μυστική θεία λειτουργία, μια ιερουργία της φύσης, με γρήγορους αλλά αθόρυβους ρυθμούς που αγγίζει την αισθητική τελειότητα.
Πληθώρα χρωμάτων σε όλες τις αποχρώσεις, του ώριμου πορτοκαλιού, του άγουρου λεμονιού, του σαρκωμένου κίτρου, της ερωτικής φράουλας, απογειώνονται και προσγειώνονται στην κορυφή του βουνού, που μόλις άρπαξε και έκρυψε πίσω από την πλάτη του πονηρά, τον κουρασμένο από το διάβα ήλιο, όπως κάνει κάθε απόγευμα τούτη την ώρα στα δύσκολα εκείνα δευτερόλεπτα της συναισθηματικής του φόρτισης…
Τώρα, οι γήινες αποχρώσεις γεμάτες απορία, αγωνίζονται να πετύχουν το σωστό αποτέλεσμα αναθεωρώντας προτεραιότητες. Τη μια στιγμή εγκλωβίζονται στην ήρεμη απώλεια του ήλιου που μόλις έχει ολοκληρωθεί και θλίβονται, και την άλλη στιγμή με ανακούφιση περιμένουν τη συναρπαστική προοπτική που κουβαλά στους ώμους του το παρθένο σκοτάδι που δειλά-δειλά αφήνει τις μικρές πατημασιές του στη μαγευτική παραλία. Ο φεγγερός προσωπικός χώρος του ήλιου στην κορυφή του βουνού, έχει αλωθεί από το γκρίζο, αφού και το πρόγραμμα αυτής της ημέρας με την ίδια γαλήνια διάθεση, ολοκληρώθηκε, αφήνοντας πίσω του μόνο μια καλοσχηματισμένη φλούδα φωτός να μονοπωλεί το ενδιαφέρον και να τονίζει την ομορφιά που έχει συχνά-πυκνά η απώλεια όταν αποκαλύπτει τις αλήθειες της.
Μόλις έχει περάσει μπροστά στα μάτια μου ένα ακόμα ολοζώντανο ηλιοβασίλεμα του Απρίλη, αφήνοντας πίσω του στοχαστικές λέξεις, όπως, χαρά, υπομονή, γαλήνη, ελπίδα, αλήθεια, και κυρίως τη λέξη Δύναμη… Όλες σημαντικές λέξεις, που δεν πρέπει ποτέ να τις αφήνουμε να μας εγκαταλείπουν!
