Ο εξαιρετικός ηθοποιός που ετοιμάζεται να παίξει μεγάλη… μπάλα στη σκηνή του θεάτρου Olvio πρωταγωνιστώντας στο «Football» του Θανάση Τριαρίδη, επανασυστήνει το σκληρό και αιχμηρό έργο του πολυγραφότατου συγγραφέα, που φέρνει τους πάντες (ακόμα και τους θεατές) προ των ευθυνών τους!
H ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από το ποδόσφαιρο… Εφτά διαφορετικοί μονόλογοι που λειτουργούν σαν την ενοχλητική αλογόμυγα του Σωκράτη, βάζοντας τους θεατές να σκεφτούν τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έχουν διεξάγει οι δυνατοί έναντι των αδυνάτων.
Αυτή είναι η ιστορία του υπέροχου θεατρικού έργου του Θανάση Τριαρίδη με τίτλο «Football» που ανεβαίνει από τις 30 Απριλίου και για έξι μόνο Τετάρτες στο θέατρο «Olvio».
Ο πρωταγωνιστής του έργου Σήφης Πολυζωίδης μιλάει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για τις τρεις παραστάσεις στις οποίες συμμετέχει αυτήν την περίοδο και εξηγεί για ποιόν λόγο τα τελευταία χρόνια επιλέγει να πρωταγωνιστεί σε έργα με έντονο πολιτικοκοινωνικό περιεχόμενο.
Ακόμα, ο αεικίνητος ηθοποιός μας μιλάει για τον κίνδυνο να εισβάλει η Τεχνητή Νοημοσύνη (και) στο θέατρο, ενώ εξηγεί για ποιόν λόγο δεν εντάσσεται σε κομματικές νόρμες και κανόνες, προτιμώντας την ελευθερία σκέψης και δράσης που του προσφέρει το θέατρο.
Συνέντευξη: Τάσος Μεργιάννης
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Το «Football» χαρακτηρίζεται ως μια «σκληρή ματωμένη κωμωδία». Εσείς πώς θα την συστήνατε στο κοινό;
Δεν ξέρω αν θα άλλαζα αυτόν τον χαρακτηρισμό. Θεωρώ ότι είναι ακριβώς το κέντρο του έργου, γιατί το κείμενο μιλάει με πολύ χιούμορ για το αίμα που έχει χυθεί στους αιώνες που πέρασαν με αφορμή το ποδόσφαιρο. Και στο ποδόσφαιρο κυριαρχεί η βία. Κωμικοτραγική βία.
Το έργο αναλύει την ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από την ιστορία του ποδοσφαίρου. Από την άποψη ότι «τα πάντα είναι πολιτική», είναι ένα πολιτικό έργο. Άλλωστε, έχω την αίσθηση ότι τα τελευταία χρόνια επιλέγετε να συμμετέχετε σε παραστάσεις που διαθέτουν μια έντονη πολιτική ματιά. Ποιος είναι ο λόγος;
Ίσως επειδή είναι κι αυτός ένας τρόπος να εκφράσω την ανησυχία μου για όσα συμβαίνουν γύρω μας, και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στον κόσμο ολόκληρο. Και επειδή όπως είπατε «τα πάντα είναι πολιτική», το θέατρο ιδανικά για μένα, πέρα από την ψυχαγωγία και την ιστορία που έχει να σου αφηγηθεί, πρέπει να βάζει και ερωτήματα, να σου δίνει ερεθίσματα, να σου προτείνει να σκεφτείς κάτι καινούργιο, κάτι που μπορεί και να σου αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα. Έστω και ένας θεατής να το νιώσει αυτό, σου δίνει την ικανοποίηση ότι άξιζε να το κάνεις.
Πολιτικό είναι και το άλλο έργο στο οποίο πρωταγωνιστείτε. Πρόκειται για το «New order» του Ισπανού Σέρτζι Πομπερμάγιερ. Ένα έργο ανατριχιαστικά επίκαιρο και στην Ελλάδα. Πριν από λίγο καιρό έγινε γνωστή η είδηση ότι ένας άνδρας που έχασε το σπίτι του σε πλειστηριασμό σκότωσε τον νέο ιδιοκτήτη. Τι συναισθήματα σας γεννούν τέτοιες ειδήσεις;
Διάφορα και αντιφατικά, όπως θλίψη, οργή, ανασφάλεια για το πού πηγαίνουμε και άλλα πολλά… Θα μπορούσα να απαντήσω με μια ατάκα από το Football: «Γενικά είμαι κατά της βίας, η βία είναι κτηνωδία δεν το συζητώ», αλλά για σκεφτείτε έναν 75χρονο που χάνει το σπίτι του, τη ζωή του, τα πάντα. Αυτό είναι ή δεν είναι βία; Υπάρχει κανένας από μας, που να είναι σίγουρος για το πώς θα αντιδρούσε αν ήταν στη θέση του;
Πολιτικοποιημένος γνωρίζω ότι είστε. Κομματικοποιημένος υπήρξατε ποτέ;
Στην εφηβεία μου είχα βρεθεί για κάποιους μήνες στην ΚΝΕ όπως όλοι της γενιάς μου. Από τότε όχι, ποτέ και πουθενά, νομίζω πως θα ένιωθα εγκλωβισμένος μέσα σε ένα κομματικό μηχανισμό.
Πιστεύω ότι με τον χαρακτήρα που έχω, η ένταξη κάπου θα μου στερούσε την ελευθερία να εκφράζω τη γνώμη μου χωρίς να χρειάζεται να σκεφτώ αν είναι σύμφωνη με την κομματική γραμμή.
Να επιστρέψουμε στο «Football»… Με ποιο τρόπο η συμμετοχή του κοινού είναι απαραίτητη για την εξέλιξη της παράστασης; Πώς σπάει ο λεγόμενος «τέταρτος τοίχος»;
Σ’ έναν μονόλογο σαν το «Football» δεν υπάρχει καθόλου τέταρτος τοίχος, ο ηθοποιός μιλάει απευθείας στο κοινό. Απλώς εδώ οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν κάθε στιγμή σε αυτά που λέω και κάνω, και μ’ αυτόν τον τρόπο να επηρεάσουν την εξέλιξη της παράστασης.
Η πάγια θέση του Θανάση Τριαρίδη είναι πως «οι παντοτινοί ένοχοι είμαστε εμείς οι θεατές» και πως «ήρθε η ώρα να πληρώσουμε κάποιο τίμημα». Ποια είναι η δική σας άποψη;
Αυτό το ερώτημα το βάζει όχι μόνο ο Τριαρίδης, αλλά και γενικότερα η Τέχνη σήμερα. Η ιδέα πως ο θεατής έχει ευθύνη για την κοινωνική αδικία, ίσως είναι αυστηρή, αλλά είναι πολύ ειλικρινής και ενδιαφέρουσα, γιατί θεωρεί πως η ανοχή και η αποδοχή όσων συμβαίνουν γύρω μας, είναι συνενοχή.
Και σε ένα βαθμό αυτό μας βασανίζει, αφού όταν είσαι παθητικός θεατής και δεν κάνεις κάτι για να αλλάξεις τα πράγματα, θα κουβαλάς πάντα ένα βάρος στη συνείδησή σου. Μπορεί όμως αυτό το βάρος να γίνει το πρώτο βήμα, όχι για «να πληρώσεις το τίμημα», αλλά για να αλλάξει κάτι μέσα σου, να δεις τη ζωή διαφορετικά, να βγεις απ’ την απάθεια της καθημερινότητας και τελικά να βγεις κερδισμένος.
Το θέατρο είναι για να θέτει ερωτήματα ή να για να δίνει τις απαντήσεις;
Το θέατρο είναι Τέχνη και η Τέχνη οφείλει να θέτει ερωτήματα, όχι να μας δίνει απαντήσεις. Δεν σου λέει τι είναι σωστό και τι λάθος αλλά σε φέρνει αντιμέτωπο με το ερώτημα τι σημαίνει σωστό και τι λάθος ή ακόμα και αν υπάρχει «σωστό» ή «λάθος».
Πόσα από τα όνειρα και τις προσδοκίες που είχατε ως φοιτητής της δραματικής σχολής έχουν επιτευχθεί και πόσα έχουν ματαιωθεί;
Έγινα ηθοποιός γιατί μου άρεσε να αλλάζω χαρακτήρες πάνω στη σκηνή. Δεν είχα συγκεκριμένα όνειρα ή προσδοκίες, άρα νομίζω ότι καλά πήγε αυτό.
Ο Τριαρίδης μιλάει για τις «μνημονικοποιημένες εικόνες», δηλαδή «τις εικόνες που αποθηκεύονται στην ηλεκτρονική μνήμη των υπολογιστών και μπορούν να αναπαραχθούν επ’ άπειρον». Αυτό μου θυμίζει την Τεχνητή Νοημοσύνη. Φοβάστε για τις θέσεις εργασίας που μπορεί να χαθούν στο επάγγελμά σας από τη γιγάντωσή της;
Σίγουρα θα επηρεάσει κάποιες θέσεις εργασίας και σίγουρα θα δούμε κάποια στιγμή και ψηφιακούς ηθοποιούς στην τηλεόραση ή και στον κινηματογράφο, αλλά το θέατρο είναι δύσκολο να αναπαραχθεί από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Σε μια παράσταση ο ηθοποιός είναι ζωντανός, έχει συναισθήματα, καταθέτει ψυχή, κάνει λάθη, δεν είναι ένα τέλειο ολόγραμμα και αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου. Αυτή η μαγεία το έκανε να αντέξει τόσες χιλιάδες χρόνια και να αντιμετωπίσει στα ίσα κινηματογράφο, τηλεόραση, βίντεο, υπολογιστές και τώρα αλγόριθμους.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Προς το παρόν βρίσκομαι σε τρεις παραστάσεις: Μετά το Πάσχα θα συνεχιστεί η παράσταση «New Order» του Σέρτζι Πομπερμάγιερ στο θέατρο «Εν Αθήναις», που πήρε παράταση για όλο τον Μάιο. Από τις 25 Απριλίου ανεβαίνει ξανά μια άλλη παράσταση που έχω αγαπήσει πολύ, ο «Τόρνος», του Γιάννη Κεντρωτά, στο θέατρο Olvio. Και την Τετάρτη 30 Απριλίου αρχίζει το …ματς του «Football»!
Το γεγονός ότι βρίσκεστε σε τρεις διαφορετικές δουλειές έχει να κάνει με επαγγελματική ανασφάλεια ή αγάπη για το θέατρο;
Θα έλεγα το δεύτερο. Άλλωστε, οι δυο απ’ αυτές τις θεατρικές δουλειές («Football» και «Τόρνος») είναι επαναλήψεις, όχι καινούργια έργα.
Ποια ήταν η πιο πολύτιμη συμβουλή που σας έδωσαν σε αυτό το επάγγελμα;
«Να είσαι αληθινός». Απλό και πολύτιμο!
INFO
«New Order» του Σέρτζι Πομπερμάγιερ
Από 2 έως 25 Μαΐου κάθε Παρασκευή
στις 19:45 και Κυριακή στις 18:00,
για 8 παραστάσεις
στο Θέατρο Εν Αθήναις (Ιάκχου 19, Γκάζι).
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφέας: Σέρτζι Πομπερμάγιερ
Μεταφράστρια: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση / Ηχητικό τοπίο: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά: Μιχάλης Παπαδόπουλος
Κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Επιμέλεια κίνησης: Ναταλία Βαγενά
Αφίσα παράστασης : Γιάννης Κεντρωτάς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δήμητρα Κολλά
Βοηθοί Ενδυματολόγου: Αγγελική Αναγνωστοπούλου, Αφροδίτη Ψυχούλη
Βοηθοί Φωτιστή: Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου, Άννα Ρεμούνδου
Παραγωγή: ΤΕΑΜ VAULT ΑΜΚΕ
(Μάνος Αντωνιάδης – Δημήτρης Καρατζιάς)
Παίζουν: Ράνια Σχίζα, ΣΗΦΗΣ Πολυζωίδης,
Φώτης Λαζάρου, Έλενα Τυρέα
Προπώληση: more.com
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΑΜΑΡΥΣΙΑ
INFO
«Τόρνος» του Γιάννη Κεντρωτά
Θέατρο Olvio
Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7,
τηλ. 210 34 14 118 (18:00-21:00)
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.15 έως 31 Μαϊου
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Γιάννης Κεντρωτάς
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κοιλάκος
Σκηνικά: Άννα Σάπκα
Κοστούμια:
Ιφιγένεια Νταουντάκη
Κίνηση: Μαργαρίτα Τρίκκα
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Πρωτότυπη μουσική:
Βασίλης Τζαβάρας
Κατασκευή σκηνικού:
Νίκος Δεντάκης
Γραφιστικά / Σχεδιασμός αφίσας: Γιάννης Κεντρωτάς
Οργάνωση παραγωγής: Δήμητρα Ευθυμιοπούλου
Παραγωγή: 451F PERFORMING ARTS AMKE
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):
Σήφης Πολυζωΐδης, Τάνια Παλαιολόγου, Φοίβος Συμεωνίδης, Ελισσαίος Βλάχος
INFO
«Football» του Θανάση Τριαρίδη
Θέατρο Olvio
Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, τηλ. 210 34 14 118 (18:00-21:00)
Από 30 Απριλίου έως 4 Ιουνίου για μόνο 6 Τετάρτες στις 21.15
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ερμηνεύει: Σήφης ΠολυζωΙδης
Σκηνοθεσία – σκηνογραφία : Τριαντάφυλλος Δελής
Κίνηση: Πασχαλιά Ακριτίδου
Μουσική: Γιώργος Οικονόμου
Φωτισμός: Δημήτρης Κοκολινάκης
Προπώληση: more.com
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΑΜΑΡΥΣΙΑ
