Παρουσιάζει και σχολιάζει ο Άγγελος Πολύδωρος
Βερμίλιο: Η νύφη του βουνού – Vermiglio
Μια συγκινητική ταινία, για τα μικρά οικογενειακά μυστικά, την παιδική αθωότητα και το τραυματικό πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση, με φόντο ένα ορεινό χωριό, το Βερμίλιο στη βόρεια Ιταλία, λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Εκεί ζει μια πολυμελής οικογένεια: Ο αυστηρός πατέρας και δάσκαλος του χωριού, η μάνα που φροντίζει ακριβοδίκαια όλα τα παιδιά, τα αγόρια και τα κορίτσια που μεταφράζουν το σύμπαν των μεγάλων το καθένα με τον δικό του τρόπο. Γύρω τους, οι εποχές αλλάζουν, οι κάτοικοι του χωριού ακολουθούν τις δικές τους συνήθειες και τελετουργίες καλλιεργώντας και εκτρέφοντας, ελάχιστα επηρεασμένοι από το σύγχρονο τρόπο ζωής και ως απλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν στωικά όσα τους επιφυλάσσει η τύχη.
Οι τρεις κόρες της οικογένειας του δάσκαλου θα δουν τις ζωές τους να αλλάζουν, με την Λουτσία, τη μεγαλύτερη να ερωτεύεται έναν σικελό λιποτάκτη που διαταράσσει τη δυναμική της οικογένειας. Σε διάστημα τεσσάρων εποχών (που συνοδεύονται ηχητικά από τις «Τέσσερις εποχές» του Βιβάλντι, τις οποίες απολαμβάνει και στο γραμμόφωνο ο δάσκαλος), η αγάπη μεταξύ του στρατιώτη και της Λουτσία, οδηγεί σε απρόβλεπτες καταστάσεις.
Το Βερμίλιο, που από ακόμα και από τον τίτλο της ταινίας, παρουσιάζεται ως χαρακτήρας («η νύφη του βουνού»), μια οντότητα που υπάρχει σιωπηλά και επιβλητικά καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου και αναγκάζει τον θεατή να αποδεχθεί και να συμμετέχει νοερά σε όσα διαδραματίζονται, να γίνει μέλος (και ένας ουδέτερος παρατηρητής) της οικογένειας του δάσκαλου ειδικότερα, η οποία δεν παύει να είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας εκείνης της εποχής.
Η Μάουρα Ντελπέρο, ουσιαστικά έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ηθογραφική πολυεπίπεδη ταινία, συνδυάζοντας το ύφος του ιταλικού νεορεαλισμού, με το ρεαλισμό που απεικονίζει η φωτογραφία του Μικαΐλ Κρίσμαν και μας προσφέρει κάδρα ενός κρύου αλπικού τοπίου με την ταυτόχρονη ζεστασιά, που αποπνέουν οι στενές ανθρώπινες σχέσεις της μικρής κοινότητας. Μιας κοινότητας της οποίας οι χαρακτήρες αποδίδονται λιτά και χωρίς μελοδραματισμό από όλους τους ηθοποιούς της ταινίας.
INFO
Είδος: Δράμα, 119′
Χώρες: Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, 2024
Σκηνοθεσία: Μάουρα Ντελπέρο
Παίζουν: Τομάσο Ράνιο, Μαρτίνα Σκρίντζι, Τζουζέπε ντε Ντομένικο, Ρομπέρτα Ροβέλι, Καρλότα Γκάμπα
Διανομή: Weirdwave
Karate Kid: Θρύλοι – Karate Kid: Legends
Η ταινία αποτελεί sequel της σειράς ταινιών Karate Kid και διατηρεί με συνέπεια το ύφος των προηγούμενων, αναδεικνύοντας επιπλέον το θέμα της της τήρησης των παραδόσεων και της οικογενειακής ομοψυχίας.
Ο Λι (Μπεν Γουόνγκ) είναι ένας έφηβος που μετακομίζει από το Πεκίνο στην Τσάιναταουν της Νέας Υόρκης, επειδή η μητέρα του (Μινγκ-Να Γουέν) είναι γιατρός που προσλήφθηκε σε ένα νοσοκομείο του Μανχάταν. Εκεί, προσπαθεί να αφήσει πίσω το παρελθόν του και να προσαρμοστεί στο νέο του σχολείο. Όμως παρόλο που δε θέλει να παλεύει, οι μπελάδες φαίνεται να τον ακολουθούν παντού. Ο Λι είναι ήδη αρκετά επιδέξιος στο κουνγκ φου για να αμυνθεί ενάντια σε πολλαπλούς αντιπάλους σε μια συμπλοκή στο δρόμο, αλλά έχει ένα πρόβλημα: πάσχει από PTSD (Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες) λόγω του θανάτου του μεγαλύτερου αδελφού του, που είχε κερδίσει σε ένα τουρνουά κουνγ-φου και έπεσε θύμα ενέδρας, ενώ επέστρεφαν σπίτι με τον Λι. Όταν ένας νέος φίλος χρειαστεί τη βοήθειά του, ο Λι θα δηλώσει παρών σε ένα διαγωνισμό καράτε, αλλά οι ικανότητές του από μόνες τους δεν φτάνουν. Έτσι, ο δάσκαλος κουνγκ-φου Μίστερ Χαν (Τζάκι Τσαν) επιστρατεύει τον αυθεντικό καρατέκα Ντάνιελ Ρούσο (Ραλφ Μάτσιο) για βοήθεια.
Αν και sequel που ακολουθεί γνωστά μονοπάτια, χάρη στα νέο χαρισματικό πρόσωπο του Μπεν Γουάνγκ, η ταινία παρουσιάζει ενδιαφέρον για τους φίλους της karate kid κουλτούρας.
INFO
Είδος: Περιπέτεια, Δράμα, Πολεμικές Τέχνες, 94′
Χώρες: ΗΠΑ, Καναδάς, 2025
Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Έντουΐστλ
Παίζουν: Ρομπ Λίμπερ, Τζάκι Τσαν, Μπεν Γουάνγκ, Ραλφ Μάτσιο, Τζόσουα Τζάκσον, Σάντι Στάνλεϊ
Διανομή: Feelgood Entertainment
The surfer
Ταινία κομμένη-ραμμένη στον Νίκολας Γκέιτζ, που έχοντας τα δικά του προβλήματα, αντιμετωπίζει καταστάσεις που «του τη δίνουν».
Ένας διαζευγμένος άνδρας (χωρίς όνομα στην ταινία, ο Νίκολας Γκέιτζ) επιστρέφει μετά από χρόνια στον παραθαλάσσιο τόπο που μεγάλωσε διεκδικώντας ένα σπίτι με πρόσβαση σε μια παραλία κατάλληλη για σέρφινγκ, προκειμένου να κάνει σέρφινγκ με το γιό του (Φιν Λιτλ). Εκεί, ωστόσο, μια παρέα ντόπιων έχει κάνει κατάληψη της παραλίας (ο επικεφαλής του το κόβει, «ούτε να μείνεις εδώ, ούτε σέρφινγκ να κάνεις») και επιπλέον τον εξευτελίζει, με αποτέλεσμα ο χωρίς-όνομα-άνδρας «ο σέρφερ», τα παίρνει στο κρανίο και αντιδρά βίαια.
INFO
Είδος: Περιπέτεια, 100′
Χώρες: Αυστραλία, ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ην. Βασίλειο, 2024
Σκηνοθεσία: Λόρκαν Φίνεγκαν
Παίζουν: Νίκολας Κέιτζ, Φιν Λίτλ, Ρέιτσελ Ρόμαν, Αλεξάντερ Μπέρτραν, Ρόρι Ο’Κίφι
Διανομή: Tanweer
Μαθήματα από έναν πιγκουΐνο – The penguin lessons
Η ζωή ενός Άγγλου, που ταξιδεύει μέχρι την Αργεντινή για να δουλέψει σε ένα σχολείο, αλλάζει ριζικά όταν γίνεται φίλος με έναν μικρό πιγκουίνο, που του διδάσκει τα σημαντικότερα μαθήματα της ζωής. Το σενάριο βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Τομ Μισέλ.
INFO
Είδος: Κομεντί, 111′
Χώρες: Ισπανία, ΗΠΑ, Ην. Βασίλειο, 2024
Σκηνοθεσία: Πίτερ Κατάνεο
Παίζουν: Στιβ Κούγκαν, Τζόναθαν Πράις, Μπρούνο Μπλας, Τζούλια Φόσι, Ντέιβιντ Χερέρο
Διανομή: The Film Group
Ballerina (From the world of John Wick)
Από τη σειρά ταινιών John Wick, ένα spin-off (δηλαδή, μια ταινία με κεντρικό ήρωα ένα χαρακτήρα από το γνωστό franchise). Η υπόθεση της ταινίας, διαδραματίζεται μεταξύ των ταινιών «John Wick: Κεφάλαιο 3 – Parabellum» (2019) και «John Wick: Κεφάλαιο 4» (2023): Μια δολοφόνος εκπαιδευμένη στις παραδόσεις της οργάνωσης Ρούσκα Ρομά, ξεκινάει να ζητήσει εκδίκηση μετά το θάνατο του πατέρα της.
INFO
Είδος: Περιπέτεια, Δράση, 125′
Χώρα: ΗΠΑ, 2025
Σκηνοθεσία: Λεν Γουάιζμαν
Παίζουν: Άνα ντε Άρμας, Κιάνου Ριβς, Ίαν ΜακΣέιν, Αντζέλικα Χιούστον, Γκάμπριελ Μπερν
Διανομή: Spentzos Film
Βιριδιάνα – Viridiana (Επαν.)
Μια προκλητική -στην εποχή της- ταινία για την ανθρώπινη φύση, την υποκρισία και παράλληλα μια αιχμηρή κριτική για τον καθολικισμό και τη φιλανθρωπία.
Η Βιριδιάνα, μια νεαρή δόκιμη μοναχή, λίγο πριν πάρει το, τελικό της όρκο, επισκέπτεται -κατ’ εντολή της ηγουμένης- τον θείο της Δον Χάιμε, που την έχει υποστηρίξει οικονομικά. Ο Δον Χάιμε, βλέποντας στη Βιριδιάνα την εικόνα της αείμνηστης συζύγου του, επιχειρεί να την αποπλανήσει. Μετά την αποτυχία του, αυτοκτονεί. Η Βιριδιάνα, γεμάτη ενοχές, αποφασίζει να μετατρέψει την έπαυλη του θείου της σε καταφύγιο για άστεγους και φτωχούς. Ωστόσο, η προσπάθειά της να επιβάλει την καλοσύνη και την ηθική, οδηγείται σε χάος, κορυφούμενη σε μια σκηνή στην οποία ο σκηνοθέτης τους τοποθετεί στο κάδρο αναπαριστώντας μια βλάσφημη εκδοχή του Μυστικού Δείπνου.
Μια ειρωνική αλληγορία πάνω στην ηθική, τη θρησκεία, την ελεημοσύνη και την ανθρώπινη φύση. Σαρκάζει τον χριστιανικό αλτρουισμό, δείχνοντας ότι η ελεημοσύνη, όταν είναι αφελής και χωρίς πραγματική κατανόηση της ανθρώπινης φύσης, οδηγεί στην καταστροφή. Έτσι, οι χαρακτήρες του παρουσιάζονται διπρόσωποι. Από τη μια, οι καλοπροαίρετοι κάνουν κακό χωρίς να το καταλαβαίνουν και από την άλλη, οι «αμαρτωλοί» εκδηλώνουν τα ειλικρινή τους -αλλά καταστροφικά- συναισθήματα. Η δε Βιριδιάνα ξεκινά ως σύμβολο αγνότητας και καταλήγει να αντιμετωπίζει μια ζοφερή πραγματικότητα, όπου οι ιδεαλισμοί της διαλύονται.
Συνολικά, ο Μπουνιουέλ, χωρίς να απεμπολεί το γνωστό σουρεαλιστικό ύφος του, πετυχαίνει μια αιρετική ταινία, η οποία απαγορεύτηκε αμέσως στην Ισπανία ως βλάσφημη και μέχρι σήμερα θεωρείται κορυφαίο έργο πολιτικής και υπαρξιακής κριτικής, που ακόμα θέτει επίκαιρα ερωτήματα.
INFO
Είδος; Δράμα, 90′
Χώρες: Ισπανία, Μεξικό, 1961
Σκηνοθεσία: Λουίς Μπουνιουέλ
Παίζουν: Σίλβια Πινάλ, Φερνάντο Ρέι, Φρανθίσκο Ραμπάλ, Μαργκαρίτα Λοθάνο
Διανομή: New Star
Και μετά δεν έμεινε κανένας – And then there were none (Επαν.)
Η γνωστή νουβέλα «10 μικροί νέγροι» της Άγκαθα Κρίστι, μεταφέρεται ως noir & whodunnit ταινία στη μεγάλη οθόνη από τον Ρενέ Κλερ
Οκτώ άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι με ένοχο παρελθόν και μαζί τους ένα ζευγάρι υπηρέτες, προσκαλούνται σε μια απομονωμένη βίλα σε νησί, από έναν οικοδεσπότη που δεν εμφανίζεται ποτέ. Εκεί, σύντομα ξεκινά μια σειρά φόνων, η οποία φαίνεται να ακολουθεί -κατά γράμμα- τους στίχους από ένα παιδικό τραγουδάκι. Ένας πανικός και μια καχυποψία κατακλύζουν τους επισκέπτες, οι οποίοι χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο, αντιλαμβάνονται ότι ο δολοφόνος βρίσκεται «κάπου εκεί μέσα».
Ο Ρενέ Κλέρ έχει δημιουργήσει ένα αριστοτεχνικό, κομψό φιλμ μυστηρίου, που δεν βασίζεται σε υπερβολές αλλά στην καλοχτισμένη αφηγηματική ένταση και την προσεγμένη ηθοποιία. Αν και με εξέλιξη πιο ήπια από το βιβλίο, η ταινία διατηρεί τον ηθικό προβληματισμό και την ψυχολογική αγωνία, όπου όλοι οι χαρακτήρες έχουν διαπράξει εγκλήματα τα οποία δεν τιμωρήθηκαν από τον νόμο και κάποιος «άγνωστος δικαστής» (αλλά με ποιο δικαίωμα;) αναλαμβάνει τον ρόλο τιμωρού.
Το δημιούργημα του Ρενέ Κλερ, ανήκει στα κλασικά παραδείγματα των κλειστοφοβικών ταινιών με μυστήριο και αγωνία, χάρη και στα κλειστά κάδρα του διευθυντή φωτογραφίας Λυσιέν Αντριό, με τις φωτοσκιάσεις και τη γεωμετρία του χώρου, να εντείνουν την απομόνωση και την παράνοια και κάνουν την έπαυλη να μοιάζει με ψυχολογική και φυσική παγίδα. Σ’ αυτό συμβάλλει επίσης, και η μουσική του Μάριο Καστελνουόβο-Τεντέσκο, η οποία με σταθερό ρυθμό, χωρίς υπερβολικές κορυφώσεις, δίνει έμφαση στη αγωνιώδη εξέλιξη και όχι στο σοκ.
Συνολικά, έχουμε ένα έργο στο οποίο όλοι οι χαρακτήρες δεν είναι αυτό που φαίνονται και ο θάνατος παραμονεύει παντού. Δεν χάνεται.
INFO
Είδος: Θρίλερ, Αστυνομικό, Μυστηρίου, 97′
Χώρα: ΗΠΑ, 1945
Σκηνοθεσία: Ρενέ Κλερ.
Παίζουν: Μπάρι Φιτζέραλντ, Γουόλτερ Χιούστον, Λούις Χέινγουόρντ, Τζουν Ντιπρέ, Τζούντιθ Άντερσον
Διανομή: Summer Classics
Οκτώμιση – Otto e mezzo (Επαν.)
Το μεγάλο αυτοβιογραφικό αριστούργημα του Φεντερίκο Φελίνι και ένα από τα πιο εμβληματικά φιλμ στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Η ταινία ακολουθεί τον Γκουίντο Άνσελμι (Μαρτσέλο Μαστρογιάννι), έναν διάσημο σκηνοθέτη που προσπαθεί να σκηνοθετήσει την επόμενη του ταινία, αλλά βρίσκεται σε απόλυτο δημιουργικό αδιέξοδο. Όσο αναζητά έμπνευση, βυθίζεται σε αναμνήσεις, όνειρα, φαντασιώσεις και προσωπικές σχέσεις που τον καταδιώκουν.
Μια αυτοαναφορική κατάδυση στο μυαλό του Φελίνι. Μια ταινία για το πώς γίνεται μια ταινία, και ταυτόχρονα για το πώς δεν μπορεί να γίνει. Ο Φελίνι μετά την επιτυχία του «La Dolce Vita», σκηνοθετεί μια ιστορία για τον ίδιο και τη δική του κρίση, αποκαλύπτοντας τη δυσκολία του να εκφραστεί κάποιος μέσα από την τέχνη. Ένα από τα πιο καινοτόμα στοιχεία της, είναι ο τρόπος με τον οποίο μπλέκονται τα όνειρα με τη ζωή. Ο Φελίνι δεν χρησιμοποιεί παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές και ο θεατής αιωρείται ανάμεσα σε όνειρο, αναπόληση, παρόν και επιθυμία.
Η αφήγηση δεν είναι γραμμική, αλλά περισσότερο αποτελεί ένα μωσαϊκό εμπειριών, εικόνων και συναισθημάτων με τις γυναίκες να συμβολίζουν διαφορετικές πλευρές του εαυτού του Γκουίντο. Δεν είναι «χαρακτήρες ενός σεναρίου» με την παραδοσιακή έννοια, αλλά αρχέτυπα που πλαισιώνουν την ταυτότητά του (μητέρα, ερωμένη, μούσα, φαντασίωση, πραγματικότητα). Το δε φινάλε, με τον κυκλικό χορό όλων των «χαρακτήρων», υπό τους ήχους της μουσικής του Νίνο Ρότα, συμβολίζει τη συμφιλίωση του Γκουίντο με τον εαυτό του, την αποδοχή του χάους και την έλλειψη νοήματος ως μέρους της δημιουργικής διαδικασίας. Ύφος που είχε τεράστια επίδραση σε μεταγενέστερους σκηνοθέτες.
Συμπερασματικά: Μια από τις ταινίες που αν δεν έχετε δει, είναι ευκαιρία να τη δείτε φέτος.
INFO
Είδος: Δράμα, 138΄
Χώρα: Ιταλία, 1963
Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι
Παίζουν: Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ανούκ Αιμέ, Κλαούντια Καρντινάλε, Σάντρα Μίλο, Μπάρμπαρα Στιλ
Διανομή: Neo Films