Γράφει η
Ελένη Κονιαρέλλη – Σιακή
1) Με το «καρότο» και το «µαστίγιο».
Η έκφραση «καρότο και µαστίγιο», είναι ένας από τους πιο γνωστούς τρόπους όταν θέλουµε να περιγράψουµε τη στρατηγική εκείνη που συνδυάζει επιβράβευση και τιµωρία, για να παρακινήσουµε κάποιον να κάνει κάτι.
Όµως, από πού προέρχεται αυτή η φράση; Μαθαίνουµε ότι προέρχεται από την τακτική που χρησιµοποιούσαν οι αγρότες για να κάνουν ένα γαϊδουράκι να προχωρήσει. Ο µύθος λέει ότι, ένας γεωργός που ήθελε να κάνει το πεισµατάρικο γαϊδουράκι του να προχωρήσει, είχε δύο επιλογές: Η πρώτη ήταν να του προσφέρει ένα λαχταριστό καρότο µπροστά του, ως δέλεαρ, και η δεύτερη ήταν να το χτυπήσει µε το µαστίγιο, ώστε να το κάνει να υπακούσει από φόβο.
Σήµερα, η έκφραση αυτή χρησιµοποιείται για να περιγράψει µια στρατηγική όπου συνδυάζεται επιβράβευση (καρότο) και τιµωρία ή πίεση (µαστίγιο), για να πετύχουµε έναν στόχο µας, όπως είπαµε και παραπάνω. Όταν συζητούµε για εργασία ή διαπραγµατεύσεις, ακόµα και αν αναφερόµαστε σε τακτικές που ακολουθούν συχνά οι γονείς για τα παιδιά τους, «το καρότο» και «το µαστίγιο», είναι ο αιώνιος «διακόπτης» µεταξύ του καλού και του αυστηρού τρόπου αντιµετώπισης των καταστάσεων.
ΠΑΡΑ∆ΕΙΓΜΑ: Στη συνεδρίαση της Εταιρίας, ο διευθυντής απευθύνεται στο προσωπικό µε µεγάλη σοβαρότητα και λέει: «Πρέπει να πετύχουµε όλους τους στόχους που έχουµε προγραµµατίσει γι’αυτόν το χρόνο. Αν τα καταφέρουµε θα δοθεί σε όλους «µπόνους»! (καρότο), προσθέτει χαµογελαστός. «Αν όµως δεν τα καταφέρουµε και αποτύχουµε στους στόχους µας -συνεχίζει σοβαρός- τότε θα χρειαστεί να εργαστούµε όλοι πολλές ώρες υπερωρίες, αλλά και αργίες» (µαστίγιο).
Η αλήθεια είναι, ότι η ισορροπία είναι το κλειδί. Αν υπάρχει µόνο το «καρότο», τότε µπορεί να απουσιάζει η πειθαρχία. Αν υπάρχει µόνο το «µαστίγιο», δηµιουργείται πίεση, εκνευρισµός και δυσαρέσκεια. Εποµένως για να πετύχει κάποιος έναν στόχο πρέπει να υπάρχει ένας σωστός συνδυασµός και των δύο. ∆ηλαδή, µε «το καρότο και το µαστίγιο» εννοούµε ότι: Προσπαθούµε να επιτύχουµε κάτι µε εναλλαγή του καλοπιάσµατος και των απειλών, ανά διαστήµατα, µε το καλό και το άγριο.
2) Η Ελληνική Γλώσσα σήµερα.
«Μου την είπε… Σου την είπε… Του την είπε… Μα τι είπε;» Ποια γλώσσα µιλά; Μήπως ξέχασε σήµερα την ελληνική γλώσσα;
Μία από τις αρχαιότερες γλώσσες στον κόσµο είναι η ελληνική, που αποτελεί, χωρίς αµφιβολία, ένα κόσµηµα στην παγκόσµια κληρονοµιά.
Στην αρχαιότητα, η γλώσσα µας ακούστηκε σε όλα τα µήκη και πλάτη της τότε
ανθρωπότητας. ∆οξάστηκε από σπουδαίους φιλοσόφους (Πλάτωνας, Αριστοτέλης) και από µεγάλους λογοτέχνες (Όµηρος, Ελύτης), όχι µόνο της χώρας µας αλλά και παγκοσµίως. Ο Οδ. Ελύτης στο έργο του «Άξιον εστί» έχει γράψει: «Τη γλώσσα µου έδωσαν ελληνική / το σπίτι φτωχικό στις αµµουδιές του Οµήρου. / Μονάχη έγνοια η γλώσσα µου στις αµµουδιές του Οµήρου».
∆ιαβάζοντας τα θαυµάσια άρθρα για τη γλώσσα µας από σηµαντικούς καθηγητές Γλωσσολογίας, συγγραφείς και άλλους επιστήµονες, που την υµνούν, ο καθένας µε τον δικό του τρόπο, νιώθουµε περηφάνια για την ελληνική αντήχηση που εµπνέει αλλά και για το πάθος που γεννά σε πολλούς να µάθουν Ελληνικά (Ερρίκος Σλήµαν). Ο Ζακ Λακαριέρ γράφει µε απέραντο θαυµασµό: «Στην ελληνική γλώσσα υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι µόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε, και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της οµιλίας και της γλώσσας όσο καµιά άλλη γλώσσα».
Σίγουρα για όλα αυτά νιώθουµε περήφανοι. Αλλά συχνά αυτή την περηφάνια τη διαπερνούν αµέτρητα γλωσσικά αγκάθια που πολλαπλασιάζονται, την κοµµατιάζουν, τη στενεύουν και περιορίζουν τη βαθιά οµορφιά που εκπέµπει, λες και σήµερα ο κόσµος βαριέται να µιλήσει µε ολόκληρες προτάσεις και περιορίζεται σε ολιγόλογες απαντήσεις και εκφράσεις, και αν ήταν δυνατόν θα επιχειρούσε «να µιλά» µόνο µε κινήσεις και επιφωνήµατα, χρησιµοποιώντας ελάχιστες λέξεις, όπως:
«Μου την είπε…» Λέµε τη φράση όταν θέλουµε να εξηγήσουµε ότι κάποιος µας επέπληξε, µας κατσάδιασε, µας παρατήρησε… ΠΑΡΑ∆ΕΙΓΜΑ: «Πρωί – πρωί, ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΙΠΕ ο γείτονας, επειδή άφησα το αυτοκίνητό µου µπροστά στην είσοδο του σπιτιού του».
«Του την είπα..» Λέµε τη φράση όταν επιτιµούµε κάποιον, όταν του κάνουµε παρατήρηση. ΠΑΡΑ∆ΕΙΓΜΑ: «Πώς να βρεις σωστούς φίλους στις άσχηµες παρέες που συχνάζεις;»
«Σου την είπε… Μου την είπε… Του την είπε…» και άλλα τέτοια περίεργα ακούγονται συχνά στις συνοµιλίες µας, λες και θα κουραστούµε αν µιλήσουµε µε σωστές και πλήρεις προτάσεις .
Ας εκτιµήσουµε και την άποψη του Άγγλου καθηγητή Χάµφρεϋ Κίττο στο Πανεπιστήµιο του Μπρίστολ, που έγραψε: «Είναι στη φύση της Ελληνικής Γλώσσας να είναι καθαρή, ακριβής και περίπλοκη. Η ασάφεια και η έλλειψη άµεσης ενόρασης που χαρακτηρίζει µερικές φορές τα Αγγλικά και τα Γαλλικά, είναι εντελώς ξένα προς την Ελληνική Γλώσσα».
