Ξεχάσαµε ότι ζούµε…
Μιλούµε, γράφουµε, ανασαίνουµε, και όµως πιστεύουµε
πως µόνο θλίψη στα παγωµένα δάχτυλά µας αναπαύεται…
Λέξεις µε την αξία του παλιού,
που µοσχοβόλαγαν δυόσµο και γιασεµιά τις λησµονήσαµε!
Δε βλέπουµε συχνά του ήλιου το περπάτηµα,
που απ’ τον ουρανό κάθε πρωί µας γνέφει… «καληµέρα».
Δε βλέπουµε τη θάλασσα στο πλάι µας
γαλήνια… αφτιασίδωτη,
να προσκαλεί τη µέρα µας σ’ ονειρικά ταξίδια στα νησιά,
µες τις σπηλιές του νου, σε ήρεµες ακρογιαλιές,
µε άσπρα βότσαλα, φτωχούς ευτυχισµένους γλάρους
πάνω χρυσούς, κάτω ασπρόµαυρους…
Και στα νησιά των λογισµών
δέντρα ολόδροσα µε φύλλα που δακρύζουν
και χλόη πράσινη ατίθαση,
και σµάρι τα πουλιά του ανέµου πούπουλα
γεµάτα θησαυρούς και τιτιβίσµατα…
Δεν βλέπουµε συχνά πως της βροχής τα δάκρυα
ξεπλένουν τις µικρές µας αµαρτίες,
σβήνουν τα γκρίζα ζωγραφίσµατα
κι ύστερα αναπαύονται στη γη, µήπως και µας ξυπνήσουν
απ’ τη νάρκη της παράφωνης ζωής,
που οι στιγµές της γίνονται όλες µια ολόιδια στιγµή…
Και, ω! Θεέ µου!
Πηλός, νερό κι αγάπη, από τα χέρια Σου όλοι πλαστήκαµε…
Μα πού ξεχωριστά τραβάµε;
Τόσο νερό πληµµύρισες το είναι µας
κι εµείς… βόγγους και δάκρυα το κάναµε.
Τόσον πηλό εχώρεσες στα κρύα κύτταρά µας
να µας κρατά ορθούς, να δυναµώνει τον αγώνα µας.
Κι εµείς οληµερίς, τρόπους αποζητούµε να τον σπάσουµε.
Έτσι, σιγά-σιγά, όπως το χώµα τον τρίβουµε στα δάχτυλα
µέχρι να γίνει σκόνη και να πέσει…
Έτσι και τη ζωή µας λιγοστεύουµε.
Και την αγάπη;
Αυτό το τρυφερό της µυγδαλιάς ανθούρι
που µέσα στην καρδιά µας έκρυψες…
Θεέ µου την αγάπη!
Καθηµερινά της κοµµατιάζουµε τα φύλλα
και τα φυσούµε στης ψυχής µας το αδιέξοδο.
Κι όλο λιγοστεύουν τα λευκά λουλούδια της ελπίδας µας
και άλαλοι απ’ της ζωής την ανηφόρα συνεχίζουµε,
µετά τα πέταλα, τη γύρη, και τους στήµονες, τον κάλυκα και τέλος.
Κι όµως ακόµα ζούµε…
Ίσως και να ξεχάσαµε πώς ζούµε!
Γράφουµε λέξεις, ανασαίνουµε µιλούµε
µα… δεν θυµόµαστε! ω! Θεέ µου, να Σου πούµε
«ευχαριστώ», για τον πηλό για την πνοή για το νερό!
ΕΛΕΝΗ ΚΟΝΙΑΡΕΛΗ-ΣΙΑΚΗ
Α’ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΟΥ 13ου ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑΣ 2025, ΤΗΣ «ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
