Γράφει ο
Φώτης Αλεξόπουλος
Οικονομολόγος – Μέλος του ΣΕΠ (Σύνδεσμος Ελλήνων Περιφερειολόγων)
Απόφοιτος του Παντείου Πανεπιστημίου στην Σχολή Επιστημών Οικονομίας
και Διοίκησης του Τμήματος Τοπικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης
Ζούμε σε μια χώρα με πλούσια φυσική ομορφιά, η οποία όμως δεν είναι ανεξάντλητη. Οι φυσικοί πόροι, και κυρίως το νερό, είναι πεπερασμένοι. Οι καλοκαιρινές θερμοκρασίες, η αυξημένη τουριστική κίνηση και η χρόνια έλλειψη σχεδιασμού απειλούν άμεσα την επάρκεια του πιο πολύτιμου αγαθού: του πόσιμου νερού.
Η διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων στην Ελλάδα παραμένει προβληματική. Δίκτυα ύδρευσης γερασμένα και διάτρητα, γεωτρήσεις ανεξέλεγκτες, απουσία συλλογικής ευθύνης αλλά και απροθυμία πολλών δημοτικών αρχών να πάρουν δύσκολες αλλά απαραίτητες αποφάσεις. Είναι ζήτημα βιωσιμότητας, όχι πολυτέλειας. Αν δεν παρθούν άμεσα μέτρα, πολύ σύντομα δεν θα μπορούμε να καλύψουμε ούτε τις βασικές μας ανάγκες.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάθε καλοκαίρι βιώνουμε το ίδιο σκηνικό: οι παραλίες – αυτές οι μικρές οάσεις – γεμίζουν με αποτσίγαρα, πλαστικά ποτήρια, σακούλες και κάθε είδους σκουπίδι. Η εικόνα απογοητευτική και ντροπιαστική. Η περιβαλλοντική συνείδηση φαίνεται να τελειώνει εκεί που τελειώνει η… πετσέτα του καθενός.
Οι ευθύνες είναι μοιρασμένες. Ναι, υπάρχει ευθύνη των πολιτών. Όμως το κράτος και κυρίως οι Δήμοι δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από την ατομική ανευθυνότητα. Όταν σε μια πολυσύχναστη παραλία δεν υπάρχει ούτε ένας κάδος απορριμμάτων ή όταν δεν πραγματοποιείται καθαρισμός επί εβδομάδες, η ευθύνη είναι δομική. Είναι ευθύνη διοικητική και πολιτική.
Είναι καιρός η κυβέρνηση και οι δημοτικές αρχές να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να εφαρμόσουν αυστηρότερους ελέγχους, να επιβάλουν πρόστιμα σε όσους ρυπαίνουν και να επενδύσουν επιτέλους σε βασικές υποδομές καθαριότητας. Δεν είναι δυνατόν το 2025 να μιλάμε ακόμη για την απουσία κάδων ή για ανεπαρκείς παρεμβάσεις σε τουριστικές περιοχές.
Η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι ούτε προαιρετική ούτε προεκλογικό σύνθημα. Είναι καθημερινή πράξη ευθύνης. Και αν δεν τη φέρουμε εις πέρας σήμερα, αύριο θα πληρώσουμε το τίμημα όλοι – και κυρίως τα παιδιά μας.
