Δευτέρα, 4 Αυγούστου, 2025

Ελευθερία της Τέχνης και υποκρισία

Γράφει ο

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Δηµοσιογράφος – Δηµοσιολόγος

 

Με την υποστήριξη της κυβέρνησης στην πρωτοβουλία της διευθύντριας της Εθνικής (Σηµ. τρόπος του λέγειν) Πινακοθήκης επανήλθαν τα βλάσφηµα έργα σε αυτήν και µάλιστα µε αυξηµένα µέτρα προστασίας και ασφαλείας, λες και πρόκειται για την «Τζιοκόντα» του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Το σύνθηµα «Η Τέχνη ή είναι ελεύθερη ή δεν υπάρχει» δεν έχει σχέση µε την έκθεση των συγκεκριµένων έργων στην «Εθνική» Πινακοθήκη, αλλά ακούγεται από τα µεγάφωνα του συστήµατος. Οι ελεύθεροι άνθρωποι αντιµετωπίζουν τον ορυµαγδό της κυριαρχούσας ιδεολογίας των «προοδευτικών κύκλων», οι οποίοι µε ένταση επιδιώκουν τα κατ’ αυτούς «ανθρωπάρια» να δεχθούν τις απόψεις τους, ότι 2+2=5 και να αγαπήσουν τον «Μεγάλο Αδελφό», όπως τον περιγράφει ο Όργουελ στο έργο του «1984». Είναι προφανές ότι δεν ενδιαφέρει τους αντιθέους να διορθώσουν τον κόσµο. Μέληµά τους να καταστρέψουν ό,τι δηµιούργησε ο Ελληνισµός τα περίπου 3.000 χρόνια της δηµιουργίας του.

Το χαρακτηριστικό της κυριαρχούσας ιδεολογίας είναι η υποκρισία! Την ώρα που µιλάνε για ελευθερία στην Τέχνη, ταυτόχρονα απορρίπτουν να εκτεθεί στον εξωτερικό χώρο της «Εθνικής» Πινακοθήκης το περίφηµο γλυπτό της Μαρίας Κάλλας, του γνωστού ανά την υφήλιο καλλιτέχνη Νίκου Φλώρου, µε τις σηµαντικές διακρίσεις και τα πολλά διεθνή βραβεία. Εσωτερικά φυλάσσονται τα βλάσφηµα έργα, ενώ το γλυπτό του Νίκου Φλώρου απαγορεύεται να εκτεθεί στον εξωτερικό χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης! Είπε ο ίδιος ο καλλιτέχνης στον Κωνσταντίνο Μούσσα του «Sapere Aude»: «Αυτό που ζήτησα ήταν δύο µέτρα εξωτερικού χώρου. Ούτε επιχορηγήσεις, ούτε χρήµατα. Τίποτα. Ζητούσα µόνο λίγο χώρο να παρουσιάσω τη Μαρία Κάλλας µε µια ταυτότητα ελληνική, µε τη σηµαία να την περιβάλλει… Όµως παντού εισέπραξα άρνηση». Σηµειώνεται ότι µετά την άρνηση της «Εθνικής» Πινακοθήκης και άλλων πολιτισµικών φορέων το έργο παρουσιάστηκε στη Βενετία, µε ζεστή υποδοχή από τους φορείς της πόλης και µε παρουσία πλήθους ανθρώπων. Ακολουθεί παρουσίαση του ίδιου έργου στη Ρώµη, στο Παρίσι, στη Βιέννη, στη Λισαβόνα και στη Νέα Υόρκη…

Και δεν είναι µόνο αυτό. Το 2025 ο Νίκος Φλώρος προσέφερε στην Εθνική Πινακοθήκη ∆ΩΡΕΑΝ έργα του από την έκθεση «Ήρωες από µέταλλο – 1821», αλλά και του έργου αξίας δεκάδων χιλιάδων Ευρώ «Ελληνική σηµαία». Παρόλα αυτά η σηµερινή διεύθυνση της «Εθνικής» Πινακοθήκης αγνόησε τον καλλιτέχνη, όπως χαρακτηριστικά γράφει η Wikipedia. Μάλιστα ο Φλώρος είχε εκφράσει την επιθυµία να δωριστεί το συγκεκριµένο έργο ακόµη και αν τοποθετούνταν στο ντεπό (αποθήκη) για την περίπτωση µελλοντικής αξιοποίησης. Και πάλι εισέπραξε άρνηση.

Προφανώς το ποια έργα θα εκτεθούν είναι µέρος «της ελευθερίας της Τέχνης», όπως την εννοούν οι υπεύθυνοι της Πινακοθήκης, οι διάδοχοι του Καλλιγά και της Πλάκα…Σηµειώνεται ότι ο κατασκευάσας τα βλάσφηµα ανοσιουργήµατα παραδέχθηκε ότι τα «έργα τέχνης» του, που εκτίθενται στην «Εθνική» Πινακοθήκη είναι προϊόντα της ιδεολογίας του. Σε επικοινωνία που είχε µαζί του η Κριστίν Στάρµεϊ της «Καθηµερινής» (11/3/2025, σελ. 15) είπε: «Ο καλλιτέχνης έχει δικαίωµα να εκφράσει την προσωπική του άποψη, να αντιδράσει και να θέσει µε αυτόν τον τρόπο τα δικά του ερωτήµατα π.χ. στο άκουσµα όσων πολέµων γίνονται µε δικαιολογία την καθαρότητα και τη δικαιοσύνη του ενίοτε (sic) Θεού. Πώς η κοινωνία (πολιτική) χρησιµοποιεί τη θρησκεία για να συντονίσει και να µαντρώσει τις µάζες µε απειλές, φόβο και σκοταδισµό». Ο άνθρωπος είναι προφανές ότι βρίσκεται ακόµη στο κοµµουνιστικό µανιφέστο του Μαρξ.

Τον ενόχλησαν και οι στρατιωτικοί άγιοι. Του δηµιουργούν «τεράστια απορία πώς αυτοί οι άνθρωποι µπορούν να µεταφέρουν τον λόγο του Θεού της ειρήνης, του αλληλοσεβασµού, της αγάπης και της αρµονίας, εφόσον οι ίδιοι είναι ικανοί να σκοτώνουν, µάλιστα πολλοί από αυτούς ανήκαν σε τάγµατα εφόδου και είχαν διακριθεί για τα πολεµικά τους κατορθώµατα…». Η αναφορά σε τάγµατα εφόδου, πιθανόν από άγνοια, έχουν αναφορά στον παραστρατιωτικό µηχανισµό του Χίτλερ και των Ναζί και όχι στον 4ο αιώνα… Τα όσα γράφει περί των στρατιωτικών αγίων Μαρτύρων δείχνουν ότι έχει παντελή άγνοια της Αγιολογίας. ∆εν διερωτήθηκε καν γιατί αυτοί οι άνθρωποι έγιναν Άγιοι και ονοµάστηκαν Μάρτυρες και Μεγαλοµάρτυρες. Ο ίδιος µπορεί να αγνοεί την Ιστορία και να µην τον ενδιαφέρει αν τα όσα δηλώνει τον εκθέτουν. Η διευθύντρια όµως της «Εθνικής» Πινακοθήκης δεν θα έπρεπε να γνωρίζει την ιστορία λ.χ. του Αγίου Γεωργίου, αλλά και γενικά την πνευµατικότητα της Εκκλησίας µας, ώστε να µπορεί να κρίνει τη διαφορά του έργου τέχνης από την ιδεολογική καρικατούρα; Κατά την άποψή µας ο άνθρωπος που αναλαµβάνει µια τόσο υπεύθυνη θέση για τον πολιτισµό της χώρας µας οφείλει να έχει προηγουµένως µελετήσει τον Ντοστογιέφσκι και τον δικό µας Παπαδιαµάντη, τον Σολωµό και τον Μακρυγιάννη, τον Σαραντάρη και τον Εγγονόπουλο, τον Ζαµπέλιο και τον Θανάση Πετσάλη ∆ιοµήδη.

Και κάτι ακόµη. Το ίδιο το Υπουργείο Πολιτισµού ορθώς απαγόρευσε να χρησιµοποιηθούν αρχαιολογικοί χώροι για γυρίσµατα σκηνών από ταινία του Γιώργου Λάνθιµου στην Ακρόπολη των Αθηνών. Έχει προβεί και σε άλλες απαγορεύσεις εκµετάλλευσης της µνηµειακής προχριστιανικής κληρονοµιάς µας για λόγους συµφεροντολογικούς. Ο κ. ∆ηµήτρης Αθανασούλης, διευθυντής της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, θεωρεί ότι «τα µνηµεία δεν µπορούν να λειτουργούν ως έτοιµα σκηνικά για ανεξέλεγκτη χρήση χωρίς όρους και όρια». Και προσθέτει: «Η επανοικείωση µε τις µνηµειακές υλικότητες µέσω της σύγχρονης δηµιουργίας είναι ανάγκη να οριοθετείται αυστηρά, ώστε να µην ευτελίζει το απολύτως ευάλωτο άυλο κεφάλαιο, µε το οποίο επί αιώνες έχουµε επενδύσει την πολιτιστική κληρονοµιά µας». Ο ευτελισµός της πολιτισµικής µας κληρονοµιάς δεν αφορά µόνο την αρχαία Ελλάδα. Αφορά και αυτήν του Βυζαντινού και του Νέου Ελληνισµού. Και αυτήν οφείλουµε να την κρατάµε ζωντανή και όχι να την πυροβολούµε για να εκλείψει.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

spot_img
spot_img

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ