Κυριακή, 10 Αυγούστου, 2025

Ο Ελληνισμός σε κίνδυνο: Η αποτυχία της εξωτερικής μας πολιτικής

Γράφει ο

Χρίστος Αλεξόπουλος

Οικονομολόγος (Harvard)
Συγγραφέας των βιβλίων GOODBYΕ GREECE – HELLO HELLAS & ΟΡΑΜΑ HELLAS
(Εκδόσεις Παπαζήση)
Σε όλες τις στρατιωτικές ακαδημίες των μεγάλων, πολιτισμένων και δημοκρατικών χωρών, αλλά και στις σχολές διεθνών σχέσεων των σπουδαιότερων πανεπιστημίων του κόσμου, διδάσκουν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο του ιστορικού Θουκυδίδη στο μάθημα Γεωπολιτικής. Για να υπογραμμίσουν την αναλλοίωτη επιθετική ανθρώπινη φύση και το «Πόλεμος Πατήρ Πάντων» του φιλόσοφου Ηράκλειτου. Τη ρεαλιστική πολιτική, αντί της ιδεαλιστικής, των ανταγωνιστικών κρατών για τη διεκδίκηση των εθνικών δικαίων και συμφερόντων τους στον αέναο αγώνα επιβίωσης, ισχύος και επιρροής του άναρχου και μεταβλητού παγκόσμιου συστήματος. Ακόμη και ο πανεπιστήμονας Αριστοτέλης μας προειδοποιεί, ότι δύσκολο να υπάρξει ισορροπία και ισότητα μεταξύ ανίσων, καθώς το δίκαιο της ισχύος υπερτερεί και επιβάλλεται τελικά επί της ισχύος του δικαίου.

Η Τουρκία, ως καλή μαθήτρια των αρχαίων Ελλήνων διανοητών, το ακολουθεί πιστά και το εφαρμόζει επιτυχώς εναντίον μας. Με απειλές, εκφοβισμούς και τετελεσμένα στο πεδίο. Εν αντιθέσει με εμάς, τους γνήσιους απόγονους, που το αγνοούμε. Η πολιτική ηγεσία, οι άρχουσες ελίτ, και ειδικά το Υπουργείο Εξωτερικών, παραμελούν αυτή τη θεμελιώδη αρχή των διακρατικών σχέσεων. Ένας σοβαρός λόγος για τον οποίο εισπράττουμε συνεχείς ήττες τελευταία, οφείλεται στην ηθικο-δικαιο-νομοκρατία των πολλαπλών δικηγόρων συνταγματολόγων, που κατέχουν τις υψηλές αρμόδιες θέσεις ευθύνης, στον ιδεαλιστικό-ανθρωπιστικό-πολιτιστικό τρόπο σκέψης και αποφάσεων της κυβέρνησης. Αντί του πιο σωστού ρεαλιστικού, συναλλακτικού και ιδιοτελούς της σκληρής γεωπολιτικής ισχύος και ήπιας πολιτισμικής επιρροής. Στη λαϊκή ποδοσφαιρική γλώσσα, παίζουμε μπάλα δίχως επίθεση, μόνον με άμυνα, βάζοντας αυτογκόλ από τα αποδυτήρια. Γι’ αυτό αποτυγχάνουμε στην αποτροπή όλων των επίβουλων αναθεωρητικών γειτονικών εχθρών.

Θα μπορούσε ίσως κάποιος να το εξηγήσει έναντι της Τουρκίας, στη βάση της ασυμμετρίας δυνάμεων και της υστερίας του CASUS BELLI από το οποίο έχουμε παγιδευτεί. Δεν δικαιολογείται όμως να χάνουμε και να ταπεινωνόμαστε διπλωματικά, ως σχετικά μεγάλο και ισχυρό κράτος – μέλος της ΕΕ και σύμμαχος του ΝΑΤΟ, απέναντι σε πιο αδύναμους γείτονες, όπως Αλβανία, Σκόπια, Λιβύη, Συρία και Αίγυπτος.

Καιρός να συμφιλιωθούμε και με την πιθανότητα πολέμου, αν πραγματικά επιθυμούμε να μείνουμε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι. Να συνεχίσουμε το πνεύμα του 1821 αντί του 1922! Ο αποτελεσματικότερος τρόπος αποφυγής του πολέμου είναι η δυνητική επιθετική αποτροπή δια της υπερνίκησης πρώτα του φόβου της ήττας. Διότι ιστορικά η ειρήνη δεν επιτυγχάνεται ποτέ με τον κατευνασμό και εξευγενισμό του επιτιθέμενου. Τα «ήρεμα νερά», αργά η γρήγορα, θα μας οδηγήσουν σε τρικυμία υπό χειρότερες συνθήκες. Εμείς όμως ανοίγουμε μόνοι μας την όρεξη στο θηρίο, το οποίο ποτέ δεν χορταίνει.

Μια κυβέρνηση που φοβάται την σκιά της θα υποχωρεί και θα παραχωρεί. Για ν’ αποφύγει τον πόλεμο και την απώλεια της εξουσίας, θα αντιμετωπίζει επικοινωνιακά, αποκρύπτοντας την αλήθεια.

Δεν υπάρχει, δυστυχώς, θεσμικό αντικειμενικό Συμβούλιο Ασφάλειας για να πείσει τον πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών ότι το συνταγματικό καθήκον τους είναι η προστασία και η ευημερία του ελληνικού λαού, η εθνική κυριαρχία, η εδαφική ακεραιότητα, η ανεξαρτησία της χώρας και η πρόοδος όλου του Ελληνισμού. Το ΕΛΙΑΜΕΠ δεν εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό. Καλό το Διεθνές Δίκαιο, αλλά υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι ο ΟΗΕ, τα Διεθνή Δικαστήρια και οι άλλοι συλλογικοί Οργανισμοί. Προέχει το πατριωτικό χρέος, παρά το συμμαχικό του ΝΑΤΟ, το Εταιρικό της ΕΕ και γενικά η Δύση, στην οποία ανήκουμε τυφλά και υπακούουμε συχνά με εθνική ζημία. Όπως στην περίπτωση «κηρύξεως πολέμου» εναντίον της φίλης Ρωσίας και της αυτοκτονικής υποστήριξης της φιλοτουρκικής Ουκρανίας. Μακάρι να είχαμε μια παγκόσμια κυβέρνηση, ικανή να εφαρμόζει το Διεθνές Δίκαιο και να τιμωρεί την παρανομία.

Το «Καλό Παιδί», ο πιστός απουσιολόγος, ο προβλέψιμος σύμμαχος και εταίρος, δεν ανταμείβεται. Τουναντίον, είναι εκμεταλλεύσιμος ως χρήσιμος ηλίθιος για την εξυπηρέτηση ξένων ισχυρών συμφερόντων. Ως συναισθηματικός και φιλόξενος λαός, σκεπτόμαστε με την καρδιά παρά με το μυαλό και επιδιώκουμε τη φιλία ακόμη και με τους εχθρούς μας. Η Αμερική π.χ. δημιουργεί φανταστικούς εχθρούς, όπως την Κίνα, για την προστασία του καπιταλιστικού συστήματος και τη συσπείρωση του λαού της. Βλέπετε την καταστροφική, παρά φύσει, Συμφωνία Ειρήνης με την Τουρκία, του Βενιζέλου το 1930 και του Μητσοτάκη το 2023 σε τι συρρίκνωση μας έχουν οδηγήσει. Εισβολή και κατοχή της μισής Κύπρου, Ίμια, Γαλάζια Πατρίδα του μισού Αιγαίου και Τουρκολυβικό Μνημόνιο της μισής Μεσογείου. Σύντομα δε, φοβάμαι, ολοκληρωτική θαλάσσια περικύκλωση με αντίστοιχες συριακές και αλβανικές συμφωνίες, ακόμη και στο Ιόνιο! Κινδυνεύουμε να χάσουμε το μοναδικό ναυτικό πλεονέκτημα του Ελληνισμού. Ενώ γνωρίζουμε από την ιστορία ότι οι Ελληνες δίχως εχθρό, επιδίδονται στο εθνικό σπορ του εμφυλίου διχασμού. Κι ότι ο Τούρκος, μετά από 500 χρόνια δουλείας, δεν γίνεται ποτέ φίλος.

Επηρεασμένοι από την ορθόδοξη θρησκεία της αγάπης, προσπαθούμε να ευχαριστήσουμε και κατευνάσουμε τους άλλους, προσδοκώντας σε κάποια αντίδωρα του φιλοτίμου τους. Αυταπατόμαστε προσδοκώντας δίκαιη και ευνοϊκή μεταχείριση από τη Δύση στα ελληνοτουρκικά, ως αντάλλαγμα της αυτοκτονικής ουκρανικής υποστήριξής μας. Ξεχνάμε ότι δεν υφίστανται φιλίες, αλλά μόνιμα συγκρουόμενα συμφέροντα μηδενικού αθροίσματος. Με την αγάπη προς τον «βιαστή μας», αρνούμαστε την πραγματικότητα, κατά τον Freud, με μεγάλη πιθανότητα να βρεθούμε προ δυσάρεστων ανώμαλων εξελίξεων -ακόμη και με Σύνδρομο Στοκχόλμης! Φορώντας ταυτόχρονα τόσο την παπική τιάρα όσο και το τούρκικο φέσι. Είτε απο μια αιφνίδια τουρκική επίθεση από τον γείτονα «φίλο», είτε από μια ειρηνική, ανθρωπιστική, μουσουλμανική μεταναστευτική εισβολή και διάλυση των νησιών μας χάριν της μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ και του τοπικού τουρισμού! Και τότε η «φιλελληνική Δύση» θα παρέμβει για να τα «βρούμε», αποδεχόμενοι τα δυσάρεστα εις βάρος μας τετελεσμένα χάριν της συμμαχίας του ΝΑΤΟ.

Η διεθνής πολιτική, δυστυχώς, ειναι ανήθικη και πολυγαμική. Με άλλα λόγια, βρωμερή και εκβιαστική. Είναι προτιμότερο να μας σέβονται και να μας φοβούνται, παρά να μας αγαπούν και να μας λυπούνται, σύμφωνα με τη συμβουλή του Μακιαβέλλι προς τον «ΗΓΕΜΟΝΑ». Καιρός να αναπροσανατολιστούμε οικονομικά από τον τουρισμό στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία για την ασφαλή αυτάρκειά μας. Διότι είμαστε στην ουσία μόνοι σε παραίτηση, κρίση και παρακμή! Είσαι υπολογίσιμος στο βαθμό που μπορείς να δυσαρεστήσεις και προκαλέσεις ζημιά στον αντίπαλο. Εφόσον διαθέτεις την αποφασιστική βούληση να το πράξεις, αν χρειστεί, έναντι και άσπονδων φίλων – Άγγλων, Γερμανών και Αμερικανών. Να μάθουμε, επιτέλους, την τέχνη της διαπραγμάτευσης, προπαγάνδας και παραπλάνησης, όπως θάλεγε ο σοφός Κινέζος Sun Tzu (H TEXNH TOY ΠΟΛΕΜΟΥ). Να ζούμε και με εχθρούς, σαν το Ισραήλ, και να μη φοβόμαστε. Ηγεσία και λαός. Προέχει η επανάκτηση της αξιοπρέπειας, της αυτοπεποίθησης και της υπερηφάνειας μας.

Aς πάψουμε συνεπώς να περιφέρουμε το Διεθνές Δίκαιο σαν τη θαυματουργή εικόνα της Παρθένου Μαρίας ή την Αγία Βίβλο για τον εκπολιτισμό των βαρβάρων. Γιατί θα μείνουμε με…τον Σταυρό στο χέρι! Αν θέλουμε ειλικρινά να επιβιώσουμε και να ευτυχήσουμε σε τούτη τη ζωή, αντί της άλλης, του μετά θάνατον παραδείσου.

Διερωτώμαι, αν τελικά αξίζει να μιμηθούμε τον επιτυχημένο Πρόεδρο Τραμπ της Αμερικής. Να γίνουμε, δηλαδή, λίγο κακοί, εκδικητικοί και ανήθικοι, για να γλυτώσουμε από τους εχθρούς που μας τριγυρίζουν. Αφού και ο Χριστός τον άσωτο υιό ευνόησε και όχι τον δικό του πιστό στη γνωστή παραβολή.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

spot_img
spot_img

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ