«Μια πολιτική, η οποία επιβάλλει αδικία σε ένα μικρό και αδύνατο έθνος και τυραννία στους ελεύθερους άνδρες και γυναίκες, δεν μπορεί ποτέ να γίνει θεμέλιο για διαρκή ειρήνη».
Γράφει η
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Το υπέροχο εξώφυλλο του ελλαδικού περιοδικού Sportime με το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, τους δύο ανδριάντες Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού και την ομιλία της Αναστασίας.
Κάθε χρόνο, αυτές οι μέρες ολοένα και περισσότερο προσθέτουν στο αιματοβαμμένο μητρώο της ιστορίας αυτού του τόπου. Καταγράφουν τα αποτελέσματα κακοδιαχείρισης, ανικανότητας, υποταγής, δουλοπρέπειας προς ξένους κηδεμόνες, και των συνεπειών των υποχωρήσεων και παραχωρήσεών τους. Φθάνοντας στο σημείο να γίνονται οι ηγέτες του Ελληνισμού Κύπρου και Ελλάδας «δορυφόροι της Άγκυρας» («Σημερινή», 10.8.2025). https://simerini.sigmalive.com/article/2025/8/10/doruphoroi-tes-agkuras/
«Μητσοτάκης-Χριστοδουλίδης οι καλύτεροι χορηγοί του Ερντογάν!» – https://www.militaire.gr/mitsotakis-christodoylidis-oi-kalyteroi-chorigoi-toy-erntogan-notis-marias/
Το τραγικό είναι ότι «δορυφόροι της Άγκυρας» και «οι καλύτεροι χορηγοί του Ερντογάν» υπήρξαν από το 1974. Ας μην ξεχνούμε γιατί στις 18.7.1974 ο Δρ Χένρι Κίσινγκερ, στην προειδοποίησή του προς τους Βρετανούς, αποκάλεσε τον Μακάριο «ανδρείκελο των Τούρκων»…
Δυστυχώς, έκτοτε όλοι συνεχίζουν πάνω στην ίδια εξευτελιστική γραμμή, καλύπτοντας και όσα δεν θέλουν ν’ ακούγονται. Δεν είναι πολιτική απελευθέρωσης το να δίνεις με τη σέσουλα στον κατακτητή σου…
Μια πολιτική που καθόρισαν οι κηδεμόνες σου Βρετανοί και οι κατακτητές σου Τούρκοι. Έτσι, μετατράπηκαν οι ηγεσίες της ΚΔ τραγικές φιγούρες, από τον Μακάριο μέχρι τον Χριστοδουλίδη (ελαφρά εξαίρεση ο μ. Σπ. Κυπριανού) και εκείνες της Ελλάδας που ακολουθούν την Κύπρο, και όλοι μαζί νεκροθάφτες της απελευθέρωσης ακόμα πριν από την πρώτη Γενεύη, Ιούλιο του 1974…
Κάποια άρθρα και δηλώσεις των ημερών σχετίζονται άμεσα.
«Το παρελθόν έσβησε, η διαγραφή ξεχάστηκε, το ψέμα έγινε αλήθεια».
To άρθρο του συμπατριώτη μας Τουρκοκύπριου Σενέρ Λεβέντ στον «Πολίτη», 7.8.2025, π.χ. «Είναι πολύ εύκολη η διαφυγή από τον βορρά στον νότο, λέει».
Επικρίνει το πώς φθάσαμε σήμερα να κατηγορούνται οι νόμιμοι εκτοπισμένοι ιδιοκτήτες περιουσιών και να φυλακίζονται από το κατοχικό καθεστώς της κλεψιάς, της παρανομίας ως… παραβάτες! Ολοκληρώνει: «…Ποιος ξέρει τι άλλο θα δούμε σε αυτό το κακόμοιρο νησί, λερώθηκε το νησί με αίμα και ο νόμος με την πολιτική…».
Για να γράψει ένας καλός φίλος σε σχόλιό του, ότι το άρθρο ζωγραφίζει έναν καθαρό Οργουελισμό, στον οποίο ο Νόμος και η Δικαιοσύνη έχουν γυρίσει ανάποδα! Θυμήθηκε τι έγραψε κάποτε ο Orwell στο περίφημο 1984, “The past was erased, the erasure was forgotten, the lie became truth”: «Το παρελθόν έσβησε, η διαγραφή ξεχάστηκε, το ψέμα έγινε αλήθεια».
Ναι, γιατί όταν ο Ραούφ Ντενκτάς άνοιξε μονομερώς τα οδοφράγματα το 2003 ήξερε τι έκανε. Η δική μας πλευρά ήταν που δεν ήξερε και δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τους ξένους κηδεμόνες Βρετανούς – που από το 1975 ήθελαν ν’ ανοίξουν οι «διαβάσεις» για να συνηθίζαμε την κατοχή – αρνούμενη να τ’ ανοίξει και από πλευράς ελεύθερης Κυπριακής Δημοκρατίας. Μέχρι σήμερα κανένας τους δεν τολμά να τα κλείσει…
Οι δηλώσεις της Αναστασίας Ισαάκ
Στα αποκαλυπτήρια των ανδριάντων των ηρωομαρτύρων Τάσου Ισαάκ και -του ξαδέλφου του- Σολωμού Σολωμού, στο Παραλίμνι, που δολοφονήθηκαν άγρια από τους Τούρκους, στα 29 χρόνια από τη θυσία τους, η Αναστασία Ισαάκ στην πρώτη της ομιλία είπε μεταξύ άλλων:
«Η καρδιά μου έτρεμε στην προσπάθειά μου να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου…, γιατί να σεβαστώ μια κοινωνία που δεν σέβεται την ιστορική της συνέχεια… χωνεύουμε τα εγκλήματα, απλοποιούμε τα γεγονότα ώστε να συμφιλιωθούμε μαζί τους… δύσκολα βρίσκουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια για πραγματική δικαιοσύνη. Οι δολοφόνοι βαφτίζονται βουλευτές και υπουργοί…
»11 Αυγούστου 1996. Ο πατέρας μου, Τάσος Ισαάκ, ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου στη ‘νεκρή ζώνη’ της Δερύνειας… Οι βάρβαροι, με τη βοήθεια του κατοχικού στρατού, κτύπησαν μέχρι θανάτου έναν άοπλο άνθρωπο. Με ρόπαλα, πέτρες και ξύλα… ο πατέρας μου, ο παπάς μου, άφησε την τελευταία του πνοή στο σημείο από το οποίο τώρα, χιλιάδες συμπατριώτες μας διέρχονται για τσιγάρα, βενζίνη και για μια ψευδαίσθηση πολυτέλειας…
Ζούμε δυστυχώς σε μια διαρκή παραίτηση, γιατί δεν διεκδικήσαμε ποτέ, τίποτα περισσότερο. Οι δολοφόνοι του πατέρα μου και του Σολή κυκλοφορούν ελεύθεροι, χαρίζουν τις περιουσίες μας και εμείς συνεχίζουμε να ζούμε σε ένα σάπιο τίποτα, μιας κανονικότητας που κτίστηκε πάνω στη λήθη και την αμνησία… που δημιούργησαν οι δολοφόνοι, γιατί ξεχάσαμε ποιοι πλήρωσαν με αίμα. Όχι! Δεν δεχόμαστε η θυσία του Ισαάκ και του Σολωμού να πάει χαμένη. Δεν δεχόμαστε, αυτοί που δεν κούνησαν το δαχτυλάκι για να συλληφθούν οι δολοφόνοι, να μιλούν για τη θυσία τους. Αυτοί που δεν ζήτησαν ούτε απολογία για εκείνες τις δολοφονίες, να συμβιβάζονται με τους κατακτητές της πατρίδας μας…».
Ακούστε εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=kpMT3P3f1ck
https://www.youtube.com/watch?v=0LSo90L46hg
Ημέρα μνήμης: 29 χρόνια από τη θυσία Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού
https://www.youtube.com/watch?v=1NmCLauNxvY
Η Αναστασία τίμησε το αιματοβαμμένο ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Ενάντια σε ξένους και δικούς μας που επιμένουν στην εξευτελιστική και μειοδοτική αμνησία των τουρκικών εγκλημάτων, απεχθάνονται την αυτονόητη ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, παραθέτω τη δήλωση, 3.10.1938, στη Βουλή των Κοινοτήτων, του Σερ Archibold Sinclair, ηγέτη του κόμματος των Φιλελευθέρων και αργότερα Υπουργού Αεροπορίας στη μεταπολεμική κυβέρνηση Winston Churchill: «A policy which imposes injustice on a small and weak nation and tyranny on free men and women can never be the foundation of lasting peace».
«Μια πολιτική, η οποία επιβάλλει αδικία σε ένα μικρό και αδύναμο έθνος και τυραννία στους ελεύθερους άνδρες και γυναίκες, δεν μπορεί ποτέ να γίνει θεμέλιο για διαρκή ειρήνη» (Από ομιλία Φ.Α., 26.9.2022, Λευκωσία).
Δυστυχώς, αυτήν ακριβώς την «άδικη πολιτική» ήλθε χρόνια αργότερα να επιβάλει η βρετανική κηδεμονία του Κυπριακού με την κατοχική Τουρκία στις 17 Ιουλίου 1974!
Στην οποία υπέκυψαν και όλοι οι τραγικοί ηγέτες του Ελληνισμού Κύπρου και Ελλάδας, από το 1974 μέχρι σήμερα. Δίχως την αξιοπρέπεια να απαιτήσουν ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ από τον τουρκικό ζυγό…
Γι’ αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει θεμέλιο για διαρκή ειρήνη η αναγνώριση των τετελεσμένων δύο βάρβαρων εισβολών, όταν «λερώθηκε το νησί με αίμα και ο νόμος με την πολιτική»…
