Γράφει ο
Φοίβος Ιωσήφ
Οι εταιρείες αυτού του τύπου δεν έχουν πατρίδα, δεν έχουν θρησκεία ούτε τσίπα. Ο Αθανάσιος ∆ιάκος είχε και πατρίδα και θρησκεία και γι’ αυτό όταν τον ρώτησαν «γίνεσαι Τούρκος ∆ιάκο µου την πίστη σου ν αλλάξεις, να προσκυνήσεις το τζαµί, την εκκλησιά ν αφήσεις;» Κι εκείνος απάντησε «άντε κι εσείς κι η πίστη σας, µορτάδες να χαθείτε, εγώ γραικός γεννήθηκα, γραικός θε να πεθάνω» και τελικά το έφαγε το κεφάλι του από τη σούβλα του ξυλουργού Φιλήµονος Αλεξίου. Ένας θάνατος πέρα και µακριά από την ανθρώπινη φαντασία. Τερατώδης.
Αντίθετα, στην περίπτωση των βασιλιάδων, χωρίς κανέναν κίνδυνο της ζωής τους αλλά µε απόλυτη σιγουριά για τον πλούτο που θα αποκοµίσουν, κόβουν πέρα κι αλλάζουν χωρίς κανέναν δισταγµό εθνικότητα και θρήσκευµα στο πιτς φυτίλι. Για παράδειγµα, η Άννα – Μαρία άλλαξε την εθνικότητά της από δανέζικη σε ελληνική και το θρήσκευµά της από Λουθηρανή σε Ορθόδοξη. ∆εν ξέρω, όπως είναι καλά κι όπου βγαίνει καλύτερο µεροκάµατο.
Εµείς οι Έλληνες είµαστε κιµπάρηδες, πληρώνουµε όσο-όσο αρκεί να µάθεις απ’ έξω το «Πιστεύω» , τα άλλα όλα θα τα αναλάβει το Ελληνικό ∆ηµόσιο Ταµείο. ∆υστυχώς εµείς οι Έλληνες δεν καταλάβαµε ποτέ το συµφέρον µας, ακόµη και ο Σωκράτης προτίµησε το κώνειο παρά την αποµάκρυνσή του από την Αθήνα. Πάντα τέτοια κορόιδα ήµασταν. Η Άννα – Μαρία άλλαξε εθνικότητα χωρίς κανέναν κίνδυνο της ζωής της.
Μετά για δες, η Φρειδερίκη – Καικιλία ήταν Προτεστάντης µε λουθηριανή παράδοση και γερµανική υπηκοότητα. Μόλις κατάλαβε το λιλί έγινε τροχάδην Ορθόδοξη, που και βουδισµό να είχαµε θα τον ασπάζονταν µια χαρά. Είχε πάρει τις αρχές της από τον Ναζισµό που τόσο είχε αγαπήσει κατά τη θητεία της υπό τις διαταγές του Παύλου Γιόζεφ Γκέµπελς. Εκεί η βασίλισσά µας έκανε τα πρώτα βήµατα στον φασισµό και τα κρεµατόρια. Αργότερα έγινε µια τίµια Ελληνοπούλα. Η πορεία της ήταν οµαλή και διεθνώς αναγνωρισµένη.
Το πρώτο της παιδί, την αγαπηµένη της Σοφία που γέννησε σε µία βίλα στη Νότια Αφρική, συµβούλεψε µε επιτυχία να εγκαταλείψει τους φτωχούς πλην τίµιους Έλληνες και να στραφεί προς την κοσµοκράτειρα τότε Ισπανία που κυριαρχούσε από το Μεξικό µέχρι τη Γη του Πυρός. Βουρ µέσα, στα παλιά µας τα παπούτσια ο Αριστοτέλης και ο ∆ηµόκριτος, σιγά τα πρόσωπα, και ο βλάκας ο Κλεισθένης που επινόησε την κάλπη και τις εκλογές. Μια και δυό, γράφει η Σοφούλα στα παλιά της τα παπούτσια την Ελλάδα και την Ορθοδοξία και εν µια νυκτί γίνεται Ισπανίδα υπήκοος και πιστή Καθολική. Καθαρές δουλειές και γνήσιες ισπανικές πεσέτες, όχι τις ψωροδραχµές που δεν αγόραζες ούτε ένα πακέτο τσιγάρα. Εδώ πέσαµε στη µαρµίτα και στο ανάκτορο Θαρθουέλα, ένα από τα µεγαλύτερα ανάκτορα της Ευρώπης. Ξέφυγε η κοπέλα από το µίζερο Τατόι, βρήκε τον εαυτό της και την εθνότητα που άξιζε σε µια απόγονο της πριγκήπισσας Όλγας της Ρωσίας.
Σηµειώστε, όλη η σαβούρα της Ευρώπης από την καµπούρα µας πέρασε.
