Γράφει ο Δρ. Αλέξιος Παναγόπουλος
Καθηγητής και Ακαδηµαϊκός
Ξένων Ακαδηµιών των Επιστηµών
H πατρίδα µας η Ελλάδα καίγεται. Από τη Ρόδο ως την Αττική, από την Πίνδο ως την Εύβοια και τον Έβρο µας και τη Κρήτη, κάθε καλοκαίρι οι πολίτες παρακολουθούν µε τρόµο να καταστρέφονται τα δάση, τα σπίτια, οι περιουσίες τους. Πυρκαγιές ξεσπούν απροειδοποίητα, µε πρωτοφανή ένταση και ταχύτητα. Κι ενώ η κλιµατική αλλαγή επιστρατεύεται ως επίσηµη εξήγηση, η κοινωνία αρχίζει να αντιλαµβάνεται ότι κάτι πολύ βαθύτερο συµβαίνει.
Η ξηρασία, οι άνεµοι, οι ακραίες θερµοκρασίες δηµιουργούν εύφλεκτο υπόβαθρο· αυτό είναι αλήθεια. Όµως οι αδόκητες πυρκαγιές, µε τον τρόπο που ξεσπούν ταυτόχρονα σε διαφορετικά σηµεία, γεννούν υποψίες. Δεν µπορεί να αγνοηθεί η διεθνής συζήτηση γύρω από τεχνολογικά προγράµµατα και «πειράµατα» όπως το γνωστό HAARP. Πρόκειται για εγκαταστάσεις που επεµβαίνουν στην ατµόσφαιρα, δηµιουργώντας εύλογα ερωτήµατα για το κατά πόσο επηρεάζουν καιρικά φαινόµενα και καταστροφές. Όταν δεν υπάρχει διαφάνεια, η καχυποψία των πολιτών είναι δικαιολογηµένη.
Και την ίδια ώρα, η Πολιτεία εµφανίζεται ανοργάνωτη. Η Πολιτική Προστασία συχνά τρέχει πίσω από τις εξελίξεις αντί να τις προλαβαίνει. Οι κάτοικοι νιώθουν εγκαταλελειµµένοι, οι αγρότες βλέπουν τον µόχθο τους να γίνεται στάχτη, οι νέοι απογοητεύονται από ένα κράτος που δεν µπορεί να διασφαλίσει ούτε τα στοιχειώδη. Αυτό δεν είναι απλώς διοικητική ανεπάρκεια· είναι κρίση εµπιστοσύνης.
Οι φωτιές δεν καταστρέφουν µόνο δέντρα και σπίτια. Χτυπούν την καρδιά της πατρίδας. Αποδυναµώνουν την αγροτική µας αυτάρκεια, διαλύουν τον κοινωνικό ιστό, µετατρέπουν την οικονοµία σε ερείπια. Κι όσο ο Έλληνας βλέπει τη γη του να καίγεται, τόσο µεγαλώνει το χάσµα ανάµεσα στον λαό και στους θεσµούς που όφειλαν να τον προστατεύουν.
Εδώ λοιπόν τίθεται το πραγµατικό ερώτηµα: θα συνεχίσουµε να παρακολουθούµε παθητικά την καταστροφή ή θα απαιτήσουµε αλήθεια και δράση; Η Ελλάδα δεν µπορεί να παραµένει απλός θεατής σε πλανητικά παιχνίδια ισχύος και πειραµατισµούς πάνω στο κλίµα. Χρειαζόµαστε εθνική στρατηγική πρόληψης, διαφάνεια για όσα κρύβονται, και κυρίως πολιτική βούληση να σταθεί το κράτος δίπλα στους πολίτες.
Η τεχνολογία µπορεί να γίνει όπλο καταστροφής, αλλά µπορεί και να σώσει. Με δορυφορική παρακολούθηση, µε έγκαιρη προειδοποίηση, µε ισχυρές οµάδες δασοπυρόσβεσης και µε εθελοντές που θα ενεργούν οργανωµένα, η Ελλάδα µπορεί να σταθεί όρθια.
Η φωτιά είναι στοιχείο αρχέγονο, µα σήµερα χρησιµοποιείται -είτε από την αδράνεια, είτε από σκοτεινά κέντρα- ως εργαλείο αποσταθεροποίησης. Αν δεν υπάρξει συλλογική εγρήγορση, αν δεν ξυπνήσει η εθνική συνείδηση, το χάος που αφήνουν πίσω τους οι πυρκαγιές θα γίνει µόνιµο τραύµα.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει στάχτη. Οφείλουµε να σταθούµε ενωµένοι, να απαιτήσουµε απαντήσεις και να προστατεύσουµε τον ιερό τόπο µας. Γιατί χωρίς πατρίδα, χωρίς δάση, χωρίς γη, δεν θα υπάρξει αύριο. Ας λάβουµε µέτρα.
