Γράφει ο
Φώτης Αλεξόπουλος
Οικονοµολόγος
Μέλος του ΙΝΚΑ/Γενική Οµοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδος
Η Ελλάδα σέρνεται εδώ και δεκαετίες από το ίδιο βαρίδι: ένα Δηµόσιο υπερτροφικό, ακριβό και αναποτελεσµατικό. Χτίστηκε πάνω σε πελατειακές λογικές, έγινε το θερµοκήπιο κοµµατικών στρατών και σήµερα λειτουργεί περισσότερο ως µηχανισµός συντήρησης συµφερόντων, παρά ως εργαλείο εξυπηρέτησης των πολιτών.
∆εν υπάρχει αµφιβολία ότι η χώρα χρειάζεται δραστική συρρίκνωση του Δηµοσίου -όχι µε «ψαλιδίσµατα» και ηµίµετρα- αλλά µε πραγµατική µείωση των θέσεων κατά το ήµισυ, αν όχι παραπάνω. Μόνο έτσι θα πάψει το κράτος να λειτουργεί ως εργοδότης της µετριότητας και θα επικεντρωθεί στον επιτελικό του ρόλο: λιτό, ευέλικτο, αποτελεσµατικό.
Οι θέσεις που σήµερα σπαταλιούνται σε γραφεία, φακέλους και σφραγίδες, µπορούν και πρέπει να µεταφερθούν στον ιδιωτικό τοµέα, εκεί όπου παράγεται πλούτος. Η κοινωνία δεν χρειάζεται «φυλάκια» για κοµµατικούς φίλους, χρειάζεται ανθρώπους στους παραγωγικούς συντελεστές – στη βιοµηχανία, στη γεωργία, στην τεχνολογία, στις εξαγωγές.
Τι σηµαίνει αυτό στην πράξη;
• Τέλος στα δήθεν «αναγκαία» πόστα που απλώς ανακυκλώνουν γραφειοκρατία.
• Σταδιακή αλλά σταθερή µεταφορά εργατικού δυναµικού σε τοµείς που φέρνουν προστιθέµενη αξία.
• Ένα κράτος µε λιγότερους υπαλλήλους, αλλά µε καλύτερα αµειβόµενους και αυστηρά αξιολογηµένους.
Η αλήθεια που κανείς δεν λέει:
Κάθε κυβέρνηση υπόσχεται «µεταρρυθµίσεις», αλλά στην πράξη φοβάται το πολιτικό κόστος. Κανένα κόµµα δεν τολµά να πει την αλήθεια: ότι το κράτος δεν µπορεί να είναι ο µόνιµος εργοδότης της κοινωνίας. Αυτό το µοντέλο µάς χρεοκόπησε, µάς έβαλε σε µνηµόνια και µας κρατά δέσµιους σε στασιµότητα.
Αν δεν υπάρξει αποφασιστική τοµή, η Ελλάδα θα συνεχίσει να χάνει το τρένο της ανάπτυξης. Κι όσο ο κρατικός µηχανισµός παραµένει µια «ιερή αγελάδα», η κοινωνία θα πληρώνει ακριβά για µια πολυτέλεια που δεν µπορεί να αντέξει.
