Στίχοι, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου
Χώρα τρανή που σέρνει ιστορία
Σ’ όλη τη γη απ’ άκρη σ’ άκρη και γωνιά
Μοναδική, περνά µες στους αιώνες
Να τρώει σίδερα, να βγαίνει απ’ τη φωτιά
Μικρή ήσουνα, µα πάντα στον Αγώνα
Με δύναµη και πάθος ιερό
Κατάφερνες απ’ τα συντρίµια µέσα
Νικήτρια να βγαίνεις σαν θεριό
Πατρίδα… συ ’πες όχι δίχως φόβο
Φίλοι σ’ αγάπησαν ακόµα και εχθροί
Ποιος ξέρει, ίσως βαθιά µες στην καρδιά τους
Εκτίµηση να σού ‘τρεφαν πολλή…
Φως λαµπερό πηγάζει απ’ το σώµα
Σαν κόρης που ‘ν το δέρµα της λευκό
Ξέρεις καλά πως όποιος σ’ αντικρίσει
Της Κίρκης θα χορεύει το σκοπό
Γαλάζιο είναι το χρώµα του συµβόλου
Που αιώνες τώρα το έθνος προσκυνά
Για εκείνο το απέραντο γαλάζιο
Συνθέτες γράψαν λόγια µαγικά
Ο ήλιος ο λαµπρός, ο ζωοδότης
Απλόχερα σε λούζει απο ψηλά
Σφιχτά σε αγκαλιάζει όλη η πλάση
Γιατί είσαι χαϊδεµένη από παλιά
Αστείρευτη η γνώση και το πνεύµα
Η ιστορία αιώνες µαρτυρά.
Πώς γίνεται µια σπιθαµή στο χάρτη
Να έχει όλου του κόσµου τα καλά;
Χώρα ζεστή, φιλόξενη, του Πνεύµατος ληµέρι
Σώπασε η φλόγα έρχεται στα πάτριά της µέρη
Χρόνια και χρόνια λαχταράς, εσύ το ‘χεις αρχίσει
Το Πνεύµα τ’ Ολυµπιακό, εσύ το ‘χεις σκορπίσει
Ελλάδα, πάντα έκρινες τους άλλους µε ευθύνη
Άλλωστε πρώτη µίλησες για τη ∆ικαιοσύνη
Οι Νόµοι και τα ∆ίκαια ήταν παιδιά δικά σου
Που γρήγορα τα πήρανε από την αγκαλιά σου
Τα πήραν γιατί έπρεπε τον κόσµο να γυρίσουν
Και σ’ όλους τους πολιτισµούς τα φώτα τους να ρίξουν
Χρόνια περάσανε πολλά κι ακόµα όσα περάσουν
Καλούνται τα παιδάκια σου µάθηµα να διδάξουν
Πατρίδα, πόσα τράβηξες… βάσανα, κακουχίες
Τη Λευτεριά µας πλήρωσες µε αίµα και πικρίες
Θα είµαστε όλοι πλάι σου για να αγωνιστούµε
Κακό ξανά και άδικο, ποτέ µην ξαναδούµε
Ποτέ σου δε φοβήθηκες τις απειλές των άλλων
Των ανιστόρητων χτικιών, των δήθεν, των «µεγάλων»
Που χρόνια τώρα ολόκληρα εσένα πολεµάνε,
Γιατί απλά δε σε ‘φτασαν, γι’ αυτό και σε χτυπάνε.
Όλγα Βαρβέρη
