Γράφει ο Χάρης Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και του Σ.τ.Ε
Ανεξάρτητος Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Η μοιρολατρική παραδοχή ότι είμεθα μικρή χώρα και δεν δυνάμεθα να υψώσουμε το ανάστημά μας προς τα ξένα συμφέροντα, συνιστά μία μερική πραγματικότητα, καθότι, ορισμένα ζητήματα, διπλωματικής προασπίσεως των εθνικών μας συμφερόντων, ανάγονται αμιγώς εις την ιδική μας κυριαρχική δικαιοδοσία.
Ασφαλώς η χάραξη εξωτερικής πολιτικής, προϋποθέτει απόλυτο σεβασμό προς τις παραδοσιακές συμμαχίες, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και την διεθνή νομιμότητα, πλην όμως, τούτο επιτυγχάνεται τελεσφόρως, με ενεργητικό υπόβαθρο δράσεων και ουχί μόνον, με παθητική κατάφαση των θεμελιωδών αυτών παραδεδεγμένων δεδομένων.
Τούτο σημαίνει ότι, βεβαίως, η σοβαρότητα και το κύρος της χώρας μας επιτάσσει να ληφθούν υπόψιν τα διεθνή δεδομένα, και οι, αενάως μεταβαλλόμενοι, στρατηγικοί διεθνείς συσχετισμοί αλλά και οι παγκόσμιοι εισέτι συνασπισμοί συμφερόντων, πλην όμως, να τεθεί οπωσδήποτε, η απόλυτη προτεραιότητα των εθνικών μας συμφερόντων παντί συννόμω προσφόρω τρόπω.
Τούτο δε, επιτυγχάνεται, με την αυτεπίγνωση της γεωπολιτικής θέσεως της Ελλάδος αλλά και τον γεωστρατηγικό της σχεδιασμό, δια την διασφάλιση των εθνικών της συμφερόντων, αξιοποιώντας ενίοτε και το μείζον διπλωματικό εργαλείο της πολιτισμικής διπλωματίας.
Ο Ελληνισμός και το έθνος δεν περιχαρακώνεται εντός των στενών κρατικών ορίων της Ελλάδος, αλλά εξικνείται πέραν των συνόρων, καταλαμβάνοντας την Ομογένεια, τον προσφυή Ελληνισμό της Διασποράς, απανταχού εις τον πλανήτη, καθότι η εθνική ιδιοπροσωπία και η πολιτισμική νοηματοδότηση της παράδοσής μας, έχει δυναμικό πρόσημο, υπό την έννοια ότι ο πυρήνας της εθνικής μας συνείδησης, της ιστορικής αυτεπίγνωσης, των ισχυρών δεσμών με την διαχρονία της γλώσσας και τις πολιτισμικές της εκφάνσεις, ουδόλως συνιστά προνομία, αμιγώς, του Ελλαδικού Κράτους.
Το σημείο αναφοράς, καθίσταται ασφαλώς η Ελλάδα, όμως, εκ των ων ούκ άνευ, η δυναμική του έθνους υπερβαίνει τα στενά σύνορα, καθότι νοηματοδοτεί τον τρόπον του νοείν και του ζειν, του καθολικού, του μείζονος οικουμενικού Ελληνισμού, και τούτο, διότι η ιστορία, η παράδοση, ο πολιτισμός, η πνευματική, ελληνοχριστιανική παράδοση, η, κατ’ άλλη διατύπωση, «Κιβωτός του Γένους μας», ούτως ειπείν, ερείδεται και εδράζεται, εις τα ιερά κόκκαλα των Ελλήνων, εις τους αγώνες των, με αυταπάρνηση θυσιασθέντων, ανά τους αιώνες, υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, υπέρ των αυτών, σήμερον δηλαδή ψυχών, οι οποίες προλείαναν το έδαφος, ούτως ώστε ημείς, οι επιγενόμενες γενεές, οι Νεοέλληνες να απολαμβάνουμε απροσκόπτως και δαψιλώς την μονάκριβη ελευθερία μας.
Ως εκ τούτου, η ορθή εκπροσώπηση των συμφερόντων της Ελλάδας, προϋποθέτει, πέραν από νομική ή διπλωματική κατάρτιση, ήθος, εντιμότητα και αξιοπρέπεια, αλλά σαφώς ειδική ιστορική γνώση, ωστόσο όμως το προεξάρχον και κατισχύον είναι η άδολη αγάπη για τον τόπο και η εθνική αυτοσυνειδησία, ότι δηλαδή, ο λαός αυτός πολεμά δια την ελευθερίαν του και την εθνικήν του αξιοπρέπεια, τα αγαθά της εδαφικής ακεραιότητος, της πίστεως και της πατρίδος του, είναι υπέρτερα έναντι οιασδήποτε ιδιοτέλειας.
Βεβαίως η Ελλάδα, είναι μικρά χώρα, ο εφηβικός ενθουσιασμός της ελεύθερης πατρίδος, της Μεγάλης Ιδέας των οραματιστών του προηγούμενου αιώνος, ενδημεί δυσήνια πλην αλώβητος, εις την καρδία μας, ωστόσο όμως την υπερφαλαγγίζει, τουλάχιστον το γε νυν έχον, ο αμείλικτος ρεαλισμός, ο οποίος επιβάλλει την εδραίωση της ειρήνης, συνθήκη που προαπαιτεί την εξισορρόποηση και στάθμιση αντικρουόμενων καταστάσεων, μέσω της διασταυρώσεως ταύτης, αφενός, του γόνιμου συγκερασμού, της διασφαλίσεως των εθνικών μας συμφερόντων και εξ ετέρου, της διπλωματικής ισορροπίας των συμφερόντων των ισχυρών συμμάχων μας.
Ο αντίποδας της διαρκούς προσηλώσεως προς το εθνικό συμφέρον, επί σκοπώ να διεκδικείται λυσιτελώς το εύθρυπτο διακύβευμα της ειρήνης και της ελευθερίας υπέρ της Πατρίδος μας, είναι ο ενδοτισμός, η οπωσούν μειοδοσία, δηλαδή η παντελής αδιάφορη ή χλιαρά «τροχιοδρόμηση» της εξωτερικής μας πολιτικής, ανεξαρτήτως έντασης ή διεκδίκησης, πηδαλιουχουμένη, από τυχόν πολιτικούς άνδρες, οι οποίοι αγνοούν επιδεικτικώς, την ιστορία μας, το παρόν και προδήλως και το μέλλον μας, το οποίο διαμορφώνεται εκ των σημερινών πεπραγμένων μας.
Εν κατακλείδι, φρονώ, ότι κατέχουμε όλα τα ιστορικά εργαλεία και οιονεί «δεδικασμένα», δηλονότι , την πείρα, την πίστη προς τα ιδανικά του έθνους και το βούλημα, να αποδείξουμε διεθνώς, ότι είμεθα αντάξιοι απόγονοι των προγόνων μας και να ανανήψουμε εξαίφνης εξ αφορμής και της νέας καλοδεχουμένης πρέσβειρας των ΗΠΑ.
