Γράφει η Ελένη Κονιαρέλλη – Σιακή
Αχ!.. υπουργέ µου… Να ξέρατε πόσο χαίροµαι που σας ξαναβλέπω µετά από έναν ολόκληρο χρόνο! Ακριβώς ένας χρόνος πέρασε από τα περσινά Χριστούγεννα που είχαµε συναντηθεί πάλι στους ίδιους χώρους, µε τα ίδια δώρα, και κυρίως µε το ίδιο εκείνο πλατύ χαµόγελο της καλοσύνης και της συγκίνησης που φώτιζε το πρόσωπό σας. Τότε, θυµάµαι, σας καµάρωσα και σας πίστεψα. Ήσασταν τόσο αληθινός, τόσο κοντά µας!
Και ύστερα, υπουργέ µου, τι έγινε και χαθήκατε για έναν ολόκληρο χρόνο, λησµονώντας όλα όσα είχατε υποσχεθεί, για να φανερωθείτε πάλι φέτος τα Χριστούγεννα, γεµάτος ευχές και δώρα και να µας ξαναπείτε τα ίδια, µε την ίδια συγκίνηση, µε την ίδια πειθώ;
Εµείς σας περιµέναµε και µάλιστα σας στείλαµε και γράµµα το καλοκαίρι και σας θυµίσαµε τις υποσχέσεις που µας είχατε δώσει τα περσινά Χριστούγεννα, εδώ στο χώρο µας, στο «Ίδρυµα µας για παιδιά µε ειδικές ανάγκες». Τότε, θυµάµαι, επισκεφτήκατε έναν – έναν τους θαλάµους µας και µιλήσατε µε «τα παιδιά µας», και τους δώσατε χαµόγελα, αγκαλιές και δώρα, και φωτογραφηθήκατε µαζί τους. Κι αυτά ήταν πολύ ευτυχισµένα γιατί ολόκληρος υπουργός ήρθε να τα δει και µάλιστα τους υποσχέθηκε µια καλύτερη ζωή στο Ίδρυµα, που µάταια την περίµεναν να φανεί κι ας πέρασε ένας χρόνος.
Σας έστειλαν και τα παιδιά «δικό τους γράµµα» και σας θύµισαν τις ανάγκες τους, αλλά δυστυχώς, απάντηση δεν έλαβαν ποτέ. ∆ε λέω… Μεγάλη η οικονοµική κρίση που δέρνει όλα τα στρώµατα της κοινωνίας µας. Τότε εσείς σε όλα τα παράπονά µας απαντήσατε και δικαιολογηθήκατε πολύ πειστικά. Τόσο πειστικά µάλιστα που σκεφτήκαµε να κόψουµε κι εµείς κάτι από τα έξοδα που έχει το Ίδρυµά µας, και να το προσφέρουµε στο Υπουργείο σας, µήπως βοηθήσουµε λίγο τα οικονοµικά σας. Όµως την τελευταία στιγµή αλλάξαµε γνώµη, γιατί είδαµε ότι µε την πράξη µας αυτή θα προσφέραµε κι εµείς το κάτι τι µας στη διαφθορά, που σαν αγκαθωτή κουβέρτα απλώνεται επάνω στα «σπουδαία» κεφάλια της εξουσίας. Κι ενώ τους αγκυλώνει και τους τρυπά µε τ’ αγκάθια της, η ζεστασιά του χρήµατος και της δύναµης που τους εξασφαλίζει, είναι γι’ αυτούς τόσο σηµαντική, γλυκιά και µεγάλη, που εκµηδενίζει και στο τέλος σβήνει κάθε φιλότιµη, ηθική και ανθρώπινη σκέψη.
Εγώ, υπουργέ µου, πέρσι σας συνόδεψα µέχρι την έξοδο, και για να πω την αλήθεια, ντράπηκα για σας. Μόλις περάσατε το κατώφλι του Ιδρύµατός µας, χάθηκε αυτοµάτως απ’ το πρόσωπό σας εκείνο το πλατύ αισιόδοξο χαµόγελο που έδινε σε όλους και κυρίως «στα παιδιά µας» ένα φως ελπίδας. Ήταν, σαν να πετάξατε µε περιφρόνηση στην αυλή µας τη µάσκα σας, και χαθήκατε στο πλήθος. Γίνατε πάλι ένα πιόνι στα γρανάζια της κοινωνίας µας, χωρίς αισθήµατα και αλήθειες, που αγωνίζεται από το µηδέν να γίνει νούµερο. Και γίνεται… ∆ε θέλω να µου δώσετε απάντηση, υπουργέ µου, γιατί σας άκουσα εγώ µε τ’ αυτιά µου, τι µουρµουρίσατε βγάζοντας τη µάσκα: «Άει στην οργή… είπατε. Βαρέθηκα πια αυτό το θέατρο. Κάθε χρόνο τα ίδια… και τα ίδια…».
Αυτά είπατε αγανακτισµένος και χωθήκατε στο πολυτελές αυτοκίνητο που σας περίµενε, και στις αγκαλιές και τον θαυµασµό των αυλοκολάκων σας, που σαν πεινασµένα σκυλιά -που περιµένουν λίγο κρέας επάνω στο κόκκαλο που τους πετούν- σας περιτριγύριζαν, σας «έγλειφαν» και σας διασκέδαζαν µε χίλιους τρόπους.
Ξέρεις, υπουργέ µου, υπάρχει στη γλώσσα µας -για την οποία όλοι οι Έλληνες πρέπει να είµαστε περήφανοι- µια σπουδαία λέξη που σηµαίνει πολλά: Είναι η λέξη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Στην ερµηνεία της στα λεξικά, διαβάζουµε: «Υπόκριψις των αληθών αισθηµάτων, προσποίησις, πλαστή εµφάνισις αρετής. Προσποιούµαι. Παίζω ρόλον». Και άλλο λεξικό γράφει: «Υποκρισία είναι το να προσπαθεί κάποιος να φανεί διαφορετικός, από αυτό που πραγµατικά είναι. Συνώνυµα: Προσποίηση. Φαρισαϊσµός. Ανειλικρίνεια, και το συνώνυµο της λέξης υποκριτής είναι: ΨΕΥΤΗΣ».
Αυτή τη λέξη, υπουργέ µου, σας τη χαρίζουµε ως «αντίδωρο» των δικών σας δώρων που φέρατε φέτος για τα Χριστούγεννα στο «Ίδρυµα για παιδιά µε ειδικές ανάγκες». Και αντί να σας τραγουδήσουµε για τις γιορτές, θα σας θυµίσουµε µια φράση που είπε ένας πολύ καλός τραγουδιστής µας, ο Στέλιος Καζαντζίδης:
«Την τιµή της αξιοπρέπειάς σου, τη µαθαίνεις µόνο µια φορά: Όταν τη χάνεις…».
