Το ταλέντο του στη συγγραφή, τεράστιο. Δραστηριοποιείται στον φαρμακευτικό χώρο και είναι αθλητής της υδατοσφαίρισης.
Ο λόγος για τον Βαγγέλη Γεωργάκη.
Αφορμή γι’ αυτή την κουβέντα μας στάθηκε το βιβλίο του: «Ο ήρωας φάντασμα», από τις εκδόσεις OASIS.
Ένα βιβλίο με περιεχόμενο, συναισθηματικά, δυνατό. Ένα περιεχόμενο που θα ταξιδέψει, σίγουρα, πνευματικά και ψυχικά τον αναγνώστη.
Στη συνάντησή μας, μιλάμε για το βιβλίο του, για τις πηγές έμπνευσής του. Αυτοαναλυόμαστε.
Σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση, ο συγγραφέας απαντάει με μεράκι, ειλικρίνεια, αυθορμητισμό, δυναμισμό και αλήθεια σε όλες τις ερωτήσεις.
Συνέντευξη ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΦΡΑΓΚΟΥΛΑΚΗ
Μιλήστε μου για το βιβλίο σας…
Ο «Ήρωας Φάντασμα» έχει ως κεντρική ιδέα έναν πίνακα που μεταβάλλεται και με αφορμή αυτόν μεταβάλλεται η πραγματικότητα, ένα αίνιγμα εξαφανίσεων παιδιών που ζητά λύση, έναν αστυνόμο με ανορθόδοξες μεθόδους, μια αιθέρια ύπαρξη με όνειρα μεγάλα για το θέατρο. Στις σελίδες του εμφανίζονται πολίτες-φαντάσματα που προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια χώρα-φάντασμα, Μα, πάνω απ’ όλα, ο «Ήρωας Φάντασμα» μιλάει για τη διαχρονική πάλη του ατόμου όλους τους αιώνες και όλες τις εποχές, το οποίο προσπαθώντας να προχωρήσει στη ζωή του συντρίβεται, αλλά μέσα από τη συντριβή του, κάποιες φορές, γεννιέται αυτός που πολλοί θαυμάζουν και ακόμη περισσότεροι φοβούνται: Γεννιέται ο ήρωας.
Τι σας εμπνέει για να γράψετε;
Μπορεί να με εμπνεύσει μια πλαστική σακούλα που στροβιλίζεται, ένα ξεραμένο φύλλο ή το βουητό του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου. Ο αθλητισμός στρώνει ένα καλό υπόβαθρο, αλλά ο μηχανισμός της έμπνευσης παραμένει για μένα ένα μυστήριο. Έρχεται τις πιο περίεργες στιγμές, σαν νεράιδα. Ίσως και να είναι η επικοινωνία με έναν άλλο κόσμο, τη συνείδηση του πυρήνα ενός πανάρχαιου συλλογικού υποσυνείδητου, που στις εξερευνήσεις του απέραντου ανθρώπινου νου δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί. Θεωρητικά, από τα πάντα μπορεί κανείς να εμπνευστεί και να σκαρώσει μια ιστορία, όμως αυτό δεν το θεωρώ έμπνευση, αλλά μια απλή ιδέα, ακόμη χειρότερα όταν είναι επαναλαμβανόμενο μοτίβο, έκθεση ιδεών.
Τι είναι η ζωή για εσάς; Είναι τελικά ένας καθημερινός αγώνας;
Η ζωή είναι ένα γοητευτικό μυστήριο, που για όλα τα πλάσματα αυτού του πλανήτη υπαγορεύεται από τον αγώνα για την επιβίωση. Ο άνθρωπος με την τεχνολογική εξέλιξη θα μπορούσε να μη συμμετέχει σε αυτόν τον αγώνα και να δίνει άλλους αγώνες, πιο ευγενείς, όπως να κατακτήσει υψηλότερη ηθική. Η πρωτοφανής όμως απληστία του σε συνδυασμό με το έλλειμμα ηθικής, έχει μετατρέψει την παρουσία του στη γη σε έναν βασανιστικό αγώνα, κάνοντάς με να πιστεύω ότι ζούμε ακόμα στην προϊστορική εποχή του ανθρώπου, έχοντας παράλληλα την αμφιβολία αν θα προλάβουμε να εισέλθουμε ποτέ σε οποιαδήποτε άλλη εποχή.
Κατά ένα παράδοξο τρόπο η υδατοσφαίριση με έχει διδάξει ότι η ταπεινότητα είναι το αντίδοτο σε όλα αυτά· συνήθως ο αγώνας φέρνει περισσότερο αγώνα ή και εθισμό στον αγώνα. Ακόμη, όπως έναν αθλητικό αγώνα τον αποκαλούμε «παιχνίδι», έτσι και τη ζωή χρειάζεται να τη δει κανείς από άλλη σκοπιά, σαν μια ενδιαφέρουσα πορεία που την κάνουν συναρπαστική οι ίδιες οι δυσκολίες της. Όπως έχω γράψει στον «Ποδηλάτη στην Εθνική Οδό», το πρώτο μου βιβλίο, «κάθε στροφή είναι και μια πρόκληση, η ίδια η διαδρομή η αποζημίωση».
Υπάρχει μια έκφραση στο βιβλίο σας που με συγκίνησε βαθιά: «Πίνακες που μεταβάλλονται, όνειρα που ανακατεύονται με την πραγματικότητα. Τι πλάνη!»
Είναι μια φράση την οποία γράφοντάς την δεν της είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία· τώρα όμως παρατηρώ και εγώ πόση ομορφιά και δύναμη κρύβει, κάτι που επιβεβαιώνει την πεποίθησή μου ότι ο αναγνώστης είναι συν-δημιουργός, ο τελικός μάλιστα, ενός λογοτεχνικού έργου.
Σε λίγες περιπτώσεις ο άνθρωπος είναι αυτό που πιστεύει για τον εαυτό του. Χρειάζεται μεγάλη ακεραιότητα και τόλμη για να το πετύχει αυτό. Κυρίως προσαρμόζεται στο τι θέλουν να δουν οι άλλοι για τον εαυτό τους μέσα από αυτόν. Αποτελεί έναν μεταβαλλόμενο καθρέφτη για τα εγώ των άλλων και αντιστοίχως καθρεφτίζεται και αυτός στους δικούς τους παραμορφωτικούς καθρέφτες. Το αποτέλεσμα είναι ένα υπερτροφικό, υπάκουο εγώ, που στοιβάζεται πειθήνια σε ουρές και σε κοπάδια, κρατώντας ένα κινητό στο χέρι, ενώ καθημερινά διεξάγει με σθένος, που αν χρησιμοποιούταν στην πραγματική ζωή θα χτίζονταν αυτοκρατορίες, τη θλιβερή άυλη επανάστασή του. Ζούμε ένα σύγχρονο πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ όπου οι ψυχές μαραίνονται, μα στους ηλεκτρονικούς καθρέφτες φαίνονται απαστράπτουσες και ανθηρές. Ας σπάσουμε τους καθρέφτες, για να αντικρίσουμε το είδωλο της δικής μας ψυχής.
Το μυαλό μας παίζει παιχνίδια;
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένας πανάρχαιος εξελικτικός μηχανισμός, που σε κάθε γενεά συμπληρώνει ψηφίδες ενός άπειρου παζλ. Ο κάθε άνθρωπος που έρχεται στη ζωή προικισμένος με αυτό το μαγικό εργαλείο, νομίζει ότι είναι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις, στο 99% όμως των περιπτώσεων είναι η ίδια η ζωή που κάνει κουμάντο για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της, με την ίδια ευκολία που κάποιος χειρίζεται έναν γερανό, μειδιώντας μάλιστα κάθε φορά που οι άνθρωποι παίζουν τον Θεό. Χρειάζεται κριτική ικανότητα, αυτοπειθαρχία, διαλογισμός και πνευματικό ψάξιμο για να καταφέρει κανείς να αντισταθεί στη λαίλαπα του μυαλού του. Το οποίο δεν μας παίζει απλώς παιχνίδια… Είμαστε οι ίδιοι ένα παιχνίδι του μυαλού μας.
Αλήθεια, επαναστατείτε μέσα από τη γραφή σας;
Η γραφή, όπως και η ανάγνωση, είναι μια υγιής επανάσταση. Όλοι μας δυσανασχετούμε από τα κακώς κείμενα και πολλές φορές αυτό οδηγεί σε οργή που δεν εκδηλώνεται πάντα με το σωστό τρόπο, πλήττοντας τελικά αυτόν που τη νιώθει, μα και τους άλλους γύρω του. Δεν προτρέπω να είμαστε συμβιβασμένοι, αλλά να βρίσκουμε καλύτερους τρόπους να φτιάξουμε τα πράγματα, αλλάζοντας πρώτα απ’ όλα το μέσα μας. Και φυσικά να μην είμαστε «παρτάκηδες» που γκρινιάζουμε όποτε μας συμφέρει, αλλά αν βρεθούμε εμείς με την παραμικρή εξουσία έναντι του άλλου, να γινόμαστε χειρότεροι από όσους κατηγορούμε.
Είστε και αθλητής υδατοσφαίρισης. Συγγραφή, επιστήμη -καθώς έχετε σπουδάσει φαρμακευτική- και αθλητισμός. Πώς παντρεύονται αυτά μεταξύ τους;
Έχω την τύχη να είμαι μέλος της ομάδας Μ.Α.Σ., μιας από τις πιο αξιόλογες ομάδες υδατοσφαίρισης στην Ελλάδα, η οποία μάλιστα έχει έδρα το Μαρούσι. Το να αθλούμαι, αλλά και το να γράφω, το θεωρώ εξίσου απαραίτητο, όπως και το να βουρτσίζω τα δόντια μου· ίσως γι’ αυτό εξάλλου ξεκίνησα τυχαία να γράφω το μακρινό πλέον 2009 με αφορμή τις περιζήτητες και δυσεύρετες οδοντόκρεμες «Μαrvis» της ιστοσελίδας Bestsellerpharmacy.com που δημιούργησα ειδικά γι’ αυτές, θέλοντας να γράψω κάποια κείμενα με θέμα την υγεία. Όμως το πράγμα από την αρχή πήρε λογοτεχνική τροπή, καθώς το πρώτο κείμενό μου με τίτλο «Μια εικόνα… χίλιες συμβουλές», περιέγραφε μια στιγμή από ένα ταξίδι μου στην Πράγα.
Έτσι λοιπόν, γράφοντας και κολυμπώντας, σε πισίνες και σε λέξεις, κερδίζω και απολαμβάνω τον χρόνο που δαπανώ, χρησιμοποιώντας τον ύστερα για να είμαι πιο αποδοτικός και αποτελεσματικός στη φαρμακευτική μου ιδιότητα, από την οποία βιοπορίζομαι.
Τι θα θέλατε να αλλάξει στην εποχή που ζούμε;
Δεν επιθυμώ να αλλάξω κάτι από την εποχή. Αυτό που θέλω να βελτιώνω είναι ο εαυτός μου, γι’ αυτό άλλωστε εδώ και χρόνια έχω μπει σε μια συνειδητή διαδικασία προσωπικής εξέλιξης. Είναι κάτι που θέλω να περνάει και στα βιβλία μου, με σκοπό όσοι τα διαβάζουν να νιώθουν μια ψυχική ανάταση έως κάτι να αλλάζει μέσα τους. Αν αρκετοί άνθρωποι, ο καθένας από το πόστο του, είτε είναι συγγραφέας είτε πολιτικός είτε μηχανικός αυτοκινήτων, έχει τη διάθεση να αλλάξει προς το καλύτερο ο ίδιος, προσφέροντας έργο και ένα παράδειγμα στους υπόλοιπους, τότε θα αλλάξει και η εποχή, και ο κόσμος.
