Γράφει ο Μιχάλης Γρυπάρης, Φιλόλογος
Για τον καθένα είναι εύκολο να αναγνωρίσει την αξία που έχει για τον άνθρωπο η παιδεία. Ακόμη πιο εύκολο για εμάς τους Έλληνες, αφού η ουσία του πολιτισμού μας υπήρξε πάντα παιδευτική.
Όμως, επειδή, η παροχή άφθονων ανέσεων από τον τεχνικό πολιτισμό και το καθαρά ευδαιμονιστικό πνεύμα της εποχής έχουν, κάπως, αποπροσανατολίσει τον άνθρωπο και τον έχουν οδηγήσει σε μια ανεδαφική παραγνώριση του καθοριστικού ρόλου της παιδείας, θεωρούμε σκόπιμο να επαναπροσδιορίσουμε τον σκοπό της, διασαφηνίζοντας την προσφορά της.
Αναμφίβολα, η παιδεία πλαταίνει τους πνευματικούς ορίζοντές μας, διδάσκοντας τη γλώσσα και τον πολιτισμό, καταπολεμώντας πλάνες και δεισιδαιμονίες.
Διαπλάσσει τον χαρακτήρα μας, οδηγώντας στην αρετή, την ευθύνη, την ελευθερία, καθιστώντας μας όντα σκεπτόμενα, ανήσυχα, προσωπικότητες ελεύθερες και αυτόνομες.
Είναι γνωστό, ότι το πέρασμα από τη νηπιακή ηλικία στη νεανική, εξαρτάται από την οργανική νομοτέλεια. Όμως, το πέρασμα από την πνευματική ανωριμότητα της νηπιακής ηλικίας στην πνευματική πληρότητα της νεανικής, εξαρτάται βασικά από την παιδεία. Γιατί αυτή θα κοινωνικοποιήσει και θα ηθικοποιήσει το παιδί, εμφυσώντας του τον σεβασμό των όρων και απαιτήσεων της κοινωνικής ζωής και της οριοθετημένης ελευθερίας.
Παράλληλα, αυτή είναι που είναι ικανή να εμφυσήσει την πίστη στις αιώνιες αξίες της συνέπειας, της αξιοπρέπειας, της αγάπης και της αυτοπραγμάτωσης.
Αυτή είναι που καλλιεργεί τον κριτικό στοχασμό, την ελεύθερη αποτίμηση, οπλίζει με γνώσεις και δύναμη και διδάσκει την αλληλεγγύη και τη συνεργατικότητα.
Μόνο η παιδεία μπορεί να πραγματώσει τον σκοπό του ανθρώπου, την τελείωση. Η άγια δίψα της τελειότητας είναι το μέτρο της ανθρωποσύνης μας. Αν, λοιπόν, δεχτούμε ότι η ψυχή -με την ευρεία έννοια- μπορεί να «μορφώσει» τον αληθινό κόσμο και ότι αυτή η ψυχή «μορφώνεται», μέσω της παιδείας, θα αντιληφθούμε εύκολα τη σπουδαία προσφορά της παιδείας στη ζωή μας.
Εμείς, στον ΑΚΑΔΗΜΟ από το 1972, εδώ και 50 χρόνια συνεχώς υπηρετούμε την παιδεία με σεβασμό σ’ αυτήν και αγάπη στο παιδί.
Την υπηρετούμε παρακολουθώντας κάθε φορά τα εκπαιδευτικά δρώμενα και αλλάζοντας διδασκόμενα μαθήματα, ύλη ή βιβλία. Εκείνο που δεν αλλάξαμε ούτε πρόκειται να αλλάξουμε ποτέ είναι το τρίπτυχο: ΣΕΒΑΣΜΟΣ, ΑΓΑΠΗ, ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟΣ.
Σεβασμός προς την ελληνική οικογένεια.
Αγάπη προς το παιδί.
Παραδειγματισμός, γιατί πιστεύουμε ότι: «Σωστή διαπαιδαγώγηση δεν είναι το να συμβουλεύει κανείς αλλά το να φαίνεται ότι ο ίδιος σ’ όλη του τη ζωή κάνει εκείνα που θα έλεγε, αν συμβούλευε κάποιον άλλο»
