Γράφει η Μαρία Μ. Μόσχου Αριστούχος διδάκτωρ Τμήματος Μουσικών Σπουδών ΕΚΠΑ Καθηγήτρια μουσικής, μουσικοκριτικός.
Με αφορμή την έναρξη της σχολικής χρονιάς, θεωρούμε χρέος μας να επισημάνουμε στους γονείς ότι η ενασχόληση των παιδιών με τη μουσική, αποδεδειγμένα πλέον βοηθά τόσο στην ενίσχυση της μαθηματικής σκέψης όσο και στη βελτίωση της μνήμης και της γλωσσικής τους ικανότητας.
Από την αρχαιότητα ήταν γνωστή η σχέση μαθηματικών και μουσικής, με τον Πυθαγόρα να συσχετίζει την αρμονία των αριθμών και των σφαιρών με αυτή των μουσικών φθόγγων. Επίσης, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι και ο Αϊνστάιν ήταν εξαιρετικός βιολονίστας. Φυσικά, η μουσική επιδρά ολιστικά όχι μόνο στο μαθηματικό αλλά και στο γενικότερο γνωστικό κομμάτι της εκπαίδευσης. Ως γνωστόν, ο αριστερός κροταφικός λοβός του εγκεφάλου είναι αυτός που επεξεργάζεται τις ηχητικές πληροφορίες. Από έρευνες που έχουν γίνει σε μουσικούς μέσω μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου, φαίνεται ότι το μέρος του κροταφικού λοβού που είναι υπεύθυνο για την προφορική μνήμη, είναι μεγαλύτερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Δεν έχει σημασία το ποιο μουσικό όργανο θα επιλέξει ένα παιδί (ή ενήλικας) να μάθει, όσο η ίδια η διαδικασία της μουσικής εκπαίδευσης είναι αυτή που επιδρά ευεργετικά στην ανθρώπινη μνήμη. Ιδίως στις μέρες μας με τη συνεχή και πολύωρη επαφή με τους υπολογιστές και το διαδίκτυο, ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις του εγκεφάλου (οι οποίες τις περισσότερες φορές καταλήγουν στην άνοια), θεωρείται πλέον επιτακτική ανάγκη η ενασχόληση με τη μουσική, ως μέσο πρόληψης ακόμα και θεραπείας. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η επίδραση που ασκεί η ακρόαση και μόνο της Σονάτας για δύο πιάνα σε Ρε μείζονα (K448) του Μότσαρτ (1756-1791), την οποία συνέθεσε σε ηλικία 25 ετών – γνωστή και ως «επίδραση Μότσαρτ». Σε δοκιμές που έγιναν, αποδείχθηκε ότι η συγκεκριμένη σονάτα, ελαττώνει τα παθολογικά εγκεφαλικά κύματα ατόμων που πάσχουν από επιληψία, και βελτιώνει τις νοητικές ικανότητες των ασθενών με Αλτσχάιμερ.
Η τακτική ενασχόληση με τη μουσική από μικρή ηλικία αυξάνει τις εγκεφαλικές συνάψεις του παιδιού, καθιστώντας το ικανό να επιλύει με ευελιξία δύσκολα προβλήματα, τα οποία όπως είναι επόμενο, μακροπρόθεσμα θα έχουν ευεργετικό αντίκτυπο στην αντιμετώπιση προβληματικών καταστάσεων και σε όλους τους τομείς της μετέπειτα ενήλικης ζωής του, ακόμα και στην ομαλή κοινωνικοποίησή του. Έτσι, μέσω της μουσικής εκπαίδευσης, οδηγούνται τα παιδιά σε μια γενικότερη – ολόπλευρη/ολιστική μαθησιακή ικανότητα, μια ψυχοσυναισθηματική ισορροπία και καλλιέργεια.
Εν κατακλείδι, οι γονείς οφείλουν να παρέχουν στα παιδιά τους όσο το δυνατόν περισσότερα μουσικά ερεθίσματα και ευκαιρίες μουσικής ενασχόλησης μπορούν, με στόχο τη δόμηση ανθρώπων με άρτια προσωπικότητα, πνευματική διαύγεια, που θα είναι ικανοί να οδηγήσουν σε έναν ευτυχέστερο μελλοντικό κόσμο.
