Γράφει ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης Δικηγόρος ε.τ
Πέρασε ήδη ένας χρόνος από την τρομακτική τραγωδία των Τεμπών. Η 28η τού Φλεβάρη 2023 ήταν η αποφράδα εκείνη μέρα, που πάγωσε ολόκληρη την Ελλάδα με την τραγική απώλεια 57(;), ίσως και παραπάνω, αφού κανένας δεν γνωρίζει τον πραγματικό τους αριθμό, συνανθρώπων μας, στη μεγάλη πλειοψηφία τους νέα παιδιά, φοιτητές οι περισσότεροι, γεμάτα όνειρα και ελπίδες για το αύριο. Ένας χρόνος τώρα, που, ενώ οι πρωταίτιοι αυτού τού στυγερού εγκλήματος παραμένουν άγνωστοι και κυκλοφορούν ελεύθεροι, οι Έλληνες σε όλες τις μεγάλες πόλεις διαδηλώνουν τον αποτροπιασμό τους και απαιτούν να αποδοθεί με γρήγορους ρυθμούς και προς κάθε κατεύθυνση η Ελληνική Δικαιοσύνη. Διότι η Ευρωπαία Εισαγγελέας έχει ήδη ξεκινήσει προ πολλού τις δικές της έρευνες.
Οι χαροκαμένοι γονείς, τα αδέρφια, οι παππούδες κι οι γιαγιάδες των θυμάτων κι όλοι οι Έλληνες περιμέναμε κι ελπίζαμε πως η Εξεταστική Επιτροπή τής Βουλής, πρώτη αυτή, θα έρριχνε άπλετο φως και θα συνέβαλλε – όπως είχε υποχρέωση – στην πλήρη αποκάλυψη – και όχι στη συγκάλυψη – των συνθηκών και των υπεύθυνων τού εγκλήματος αυτού. Πως θα παρέδιδε – και δεν θα απέκρυπτε – απ’ τη Δικαιοσύνη τούς ενόχους, όποιοι και όσοι κι αν είναι αυτοί. Πως θα στεκόταν, τέλος, δίπλα, και όχι απέναντι, στην αλήθεια και την ωμή πραγματικότητα. Όμως η πλειοψηφία τής Επιτροπής δεν το θέλησε, δεν το επιχείρησε καν, και άρον – άρον έκλεισε τις εργασίες της, προκαλώντας τις οργίλες αντιδράσεις και τα πικρόχολα σχόλια των μελών τής μειοψηφίας αλλά και την οργή των εμβρόντητων Ελλήνων και των συγγενών των νεκρών και αγνοουμένων, όπως το απέδειξαν με τα πάνδημα συλλαλητήρια την ημέρα τού πένθους και ακολούθως σε όλη την Ελλάδα.
Αυτό, όμως, που δεν πέτυχαν να ανακαλύψουν τα μέλη τής εξεταστικής το κατάφεραν οι πραγματογνώμονες που όρισαν οι συγγενείς των θυμάτων και οι επιζώντες αυτής τής τραγωδίας. Οι πραγματογνώμονες, λοιπόν, μεταξύ των άλλων καταγγέλλουν πως: «…τουλάχιστον πέντε επιβαίνοντες έχασαν τη ζωή τους όχι λόγω τής σύγκρουσης των τρένων αλλά λόγω τής φωτιάς που εκδηλώθηκε» και πως: «κάποια από τα θύματα θα είχαν γλυτώσει, αλλά κάηκαν ζωντανά…». Ενώ εξίσου τραγικό είναι πως οι ίδιοι πραγματογνώμονες στις έρευνες που έκαναν, αρκετούς μήνες μετά βρήκαν ανθρώπινα υπολείμματα!! Συγγενείς των θυμάτων, εξάλλου, καταγγέλλουν πως η αμαξοστοιχία μετέφερε παράνομο υλικό, υπαινίσσονται απόπειρα συγκάλυψης και διερωτώνται: ποιος είχε φορτώσει την αμαξοστοιχία· τι μετέφερε, πού θα πήγαινε, ποιος θα παραλάμβανε το εμπόρευμα· ήταν αυτό νόμιμο ή παράνομο; Ποιος ή ποιοι και γιατί καλύπτονται· γιατί τηρούν εκκωφαντική σιγή και γιατί, εντέλει, όλα αυτά μέχρι σήμερα παραμένουν μυστικά;
Τα προβλήματα, γενικότερα στον ελληνικό σιδηρόδρομο που συνέβαλαν και αυτά στο τραγικό συμβάν είναι πολλά και σοβαρά και οι κίνδυνοι ελλοχεύουν παντού και διαρκώς. Ο Πρόεδρος τού σωματείου εργαζομένων στον ΟΣΕ, μετά την τραγωδία, δήλωνε πως: «…το επίσημο κράτος… λέει ότι, για να λειτουργήσει ο σιδηρόδρομος, χρειάζονται 2.100 άτομα και υπάρχουν μόνο 600 μόνιμοι υπάλληλοι… Στην Ελλάδα έχουμε 700 χιλιόμετρα σιδηρόδρομο, επομένως χρειαζόμαστε 3.500 άτομα για να λειτουργήσει με ασφάλεια. Εντούτοις, δεν έχουμε ούτε το ένα τρίτο» !! Ο ίδιος δε, αναφερόμενος στις διαχρονικές ευθύνες ιθυνόντων κατήγγειλε πως στον Έβρο δεν υπάρχει τεχνίτης τού ΟΣΕ να επιδιορθώνει τις συνεχείς βλάβες!!
Συγγενείς των θυμάτων μήνυσαν την πρώην Περιφερειάρχη Θεσσαλίας για τις εργασίες στον χώρο τού δυστυχήματος, ενώ μητέρα θύματος κατήγγειλε επώνυμα ότι: «υποψιαζόμαστε πως η αμαξοστοιχία μετέφερε παράνομο υλικό, γιατί βρέθηκαν ουσίες που δεν έπρεπε να βρίσκονται στον τόπο τής σύγκρουσης… Στις ουσίες αυτές περιλαμβάνεται το ξυλόλιο…». Πρόκειται για έναν διαλύτη άκρως επικίνδυνο, «…που χρησιμοποιείται στη νοθεία καυσίμων». Είναι εύλογα, λοιπόν, τα ερωτήματά τους στον Περιφερειάρχη: γιατί δεν αποκαλύπτει ποιοι και γιατί μπάζωσαν τον περιβάλλοντα χώρο τής έκρηξης· γιατί τούς έδωσε την άδεια να τον μπαζώσουν πριν γίνει έρευνα για πιθανή ανεύρεση πειστηρίων τού εγκλήματος;
Πικρία, λοιπόν, μεγάλη, θυμός, οργή και αγανάκτηση πλημμύρισαν τους Έλληνες αδιακρίτως ηλικίας. Νέοι, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και αγρότες διαδηλώνουν αυτές τις μέρες σ’ ολόκληρη τη χώρα, τιμώντας τη μνήμη των νεκρών τής τραγωδίας. Κανένας απ’ αυτούς δεν ζητά εκδίκηση, ζητούν Δικαιοσύνη. Πάνω από δύο εκατομμύρια υπογραφές συγκεντρώθηκαν ως τώρα με αίτημα την αναθεώρηση του Συντάγματος και την κατάργηση της ασυλίας των πολιτικών προσώπων. Όλοι αυτοί δεν ζητούν εκδίκηση αλλά Δικαιοσύνη. Η λέξη «δεν ξεχνώ», που ακούγεται στις εκδηλώσεις τους από τα χείλη όλων, δεν είναι ένα συνηθισμένο σύνθημα ρουτίνας ούτε απειλή. Είναι η εδραία πεποίθηση των φίλων, των οικείων, των γνωστών και όλων ανεξαίρετα πως: «οι νεκροί πεθαίνουν δυο φορές όταν τούς ξεχνάμε». Και είναι ακόμα υπόσχεση τιμής και κατάθεση ψυχής πως ο άδικος χαμός των παιδιών και των άλλων συνανθρώπων μας αυτής τής τραγωδίας θα γίνει ο οδοδείκτης για τους πολιτικούς ταγούς μας και τη Δικαιοσύνη, για να αλλάξουν έστω και τώρα, γιατί ποτέ δεν είναι αργά, όλα τα στραβά κι ανάποδα που ταλανίζουν τη χώρα εντός κι εκτός συνόρων. Γιατί, ευτυχώς, στην Ελλάδα, γεννήτρα τής Δημοκρατίας, του Πολιτισμού και του Ανθρωπισμού, υπάρχουν ακόμα άξιοι και τίμιοι δικαστές και στιβαρή δικαιοσύνη, που επιβάλλουν την τάξη και θα αποδίδουν το δίκαιο, οσάκις και όπου απαιτείται. Γιατί μόνο έτσι θα καταυγάζουν στο διηνεκές και θα θριαμβεύουν η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη.
Ο ελληνικός σιδηρόδρομος αποτελεί αναμφίβολα ένα απολύτως αναγκαίο μέσο μεταφοράς. Οφείλει όμως να εκσυγχρονισθεί προκειμένου να πείσει το επιβατικό κοινό πως αποτελεί συγχρόνως και έναν απόλυτα ασφαλή και αξιόπιστο μεταφορικό φορέα. Αν επιθυμεί να επιβιώσει.
