Γράφει ο Κερασιώτης Σεραφείμ – Μαθηματικός Επίτιμος Πρόεδρος Ο.Λ.Τ.Ε.Ε.
Ύστερα από 38 χρόνια από το πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ, είναι ορατός ο κίνδυνος για ένα νέο πυρηνικό ατύχημα στην Ουκρανία λόγω της εμπόλεμης κατάστασης που υπάρχει από τις επιθέσεις των Ρώσων.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ξυπνάει τις ολέθριες μνήμες του πυρηνικού ατυχήματος του Τσέρνομπιλ, της μεγαλύτερης περιβαλλοντικής καταστροφής της ανθρωπότητας κατά τον Ο.Η.Ε.
Οι ανελέητοι βομβαρδισμοί των Ρωσικών στρατευμάτων, βάζουν σε τεράστιο κίνδυνο όχι μόνο το καταστραμμένο και ακόμη επικίνδυνο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ, αλλά και των άλλων 15 πυρηνικών εργοστασίων της Ουκρανίας, μεταξύ αυτών ο πυρηνικός σταθμός Ζαπορίζια ο μεγαλύτερος σταθμός στην Ευρώπη και μεταξύ των 10 μεγαλύτερων στον κόσμο, που παράγει το μισό της πυρηνικής ενέργειας της Ουκρανίας. Η γεωγραφική θέση της Ζαπορίζια είναι τέτοια που μπορεί η ακτινοβολία να φτάσει σε οποιοδήποτε σημείο της Ευρώπης.
Η αγωνία της ανθρωπότητας είναι στο κόκκινο, μπροστά στην απειλή ενός νέου πυρηνικού ολοκαυτώματος στην Ουκρανία, με τα ολέθρια αποτελέσματα ενός πυρηνικού ατυχήματος.
Ο πόλεμος είναι άλλος ένας αστάθμητος αρνητικός παράγοντας που θα πρέπει να μας αποθαρρύνει στην κατασκευή νέων πυρηνικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και να μας οδηγεί στην απόσυρση των υπαρχόντων ανά τον κόσμο.
Όμως η κατασκευή από τους Ρώσους του νέου εργοστασίου παραγωγής πυρηνικής ενέργειας στην πόλη Ακούγιου της Τουρκίας, σε απόσταση 90 χιλιομέτρων από την Κύπρο, του μεγαλύτερου πυρηνικού σταθμού στον κόσμο, σε απόσταση 200 χιλιομέτρων από το Καχραμανμαράς του επίκεντρου του φονικού σεισμού που κόστισε τον θάνατο 50.000 ανθρώπων, είναι μια πυρηνική βόμβα έτοιμη να εκραγεί στη σεισμική περιοχή μας.
Η λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στα αναπτυγμένα αλλά και στα υπανάπτυξη κράτη, βάζει σε τεράστιους κινδύνους την παγκόσμια ασφάλεια και απειλή με πυρηνικό όλεθρο ολόκληρη την υφήλιο. Το σχετικά πρόσφατο τραγικό πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα Ιαπωνίας 11 Μαρτίου 2011 και παλαιότερα του Τσερνομπίλ της Ουκρανίας (πρώην Σοβιετική Ένωση) 26 Απριλίου 1986, μας διδάσκει ότι το μέλλον των πυρηνικών εργοστασίων δεν πρέπει να είναι -και δεν θα είναι- μακρόχρονο και μακρόπνοο.
Τα πυρηνικά εργοστάσια μπορεί να παρέχουν άφθονη και φθηνή ηλεκτρική ενέργεια και να συμβάλλουν σημαντικά στην βιομηχανική και οικονομική ανάπτυξη των χωρών όπου λειτουργούν και να δημιουργούν ανταγωνιστικές κοινωνίες που επικαρπώνονται την ανάπτυξη και την οικονομική ευμάρεια έναντι άλλων κοινωνιών που απαρνιούνται την χρήση της πυρηνικής ενέργειας, όμως οι κίνδυνοι που παραμονεύουν από τυχόντα πυρηνικά ατυχήματα θα πρέπει να είναι παράγοντες ανασταλτικοί για την λειτουργία τους.
Ένα ατύχημα σε πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας καταστρέφει τεράστιες εκτάσεις για εκατοντάδες χρόνια και προκαλεί χιλιάδες θανάτους και αναπήρους αλλά και χρόνιες ασθένειες που ταλαιπωρούν τις επόμενες γενιές. Ότι προσφέρει με την λειτουργία του ένα πυρηνικό εργοστάσιο, το καταστρέφει πολλαπλά και ανεπανόρθωτα στην εμφάνιση ενός πυρηνικού ατυχήματος.
Η λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο όνομα της οικονομικής και βιομηχανικής ανάπτυξης, μπορεί να προσομοιαστεί με τη χρήση αναβολικών από τους αθλητές στην προσπάθειά τους να γίνουν υπερπρωταθλητές και να δημιουργήσουν νέα ρεκόρ στο άθλημά τους, αλλά οι συνέπειες της χρήσης των αναβολικών τους οδηγούν στη καταστροφή. Έτσι ενώ ο αθλητισμός είναι υγεία και πολιτισμός, ο πρωταθλητισμός με τη χρήση των αναβολικών είναι η αιτία βλαβών της υγείας των αθλητών και ενίοτε της καταστροφής του οργανισμού τους.
Λέμε λοιπόν όλοι μας με δυνατή φωνή, όχι στα πυρηνικά εργοστάσια για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, όχι στην χρήση των «αναβολικών» της βιομηχανικής και οικονομικής «ανάπτυξης» των κρατών.
