Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Νοστιμότατο αν και με αρκετά λιπαρά. Παράγεται σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας, αν και το καλύτερο είναι αυτό της Νάξου και των Τρικάλων. Δυστυχώς όμως, ναι, δυστυχώς οι Έλληνες δεν μπορούν πλέον να το απολαύσουν και να το γευθούν πάνω στους γευστικούς κάλυκες της γλώσσας και του ουρανίσκου, λόγω της υψηλής τιμής.
Στα ύψη έχει πάει το κασέρι όπως το ίδιο η φέτα και η γραβιέρα. Τον ουράνιο θόλο αγγίξανε, μην κοιτάτε και μην παρασύρεστε από τις τιμές των γαλλικών, των ιταλικών και των γερμανικών αυτοκινήτων, κυρίως SUV, αυτά είναι προϊόντα που πιο εύκολα προσεγγίζονται από τον Έλληνα θαρραλέο αγοραστή. Με την καβουρόψυχα τι γίνεται και με την τυροκαυτερή; Tο πρόβλημα μάς έχει θίξει στις ευαίσθητες χορδές της γευσιγνωσίας και της απόγνωσης μετά τον καθημερινό ύπνο της απογευματινής σιέστας. Άντε τώρα να ξυπνήσεις μετά τον απογευματινό ύπνο και να έχεις ονειρευτεί πως το τζατζίκι ξεπέρασε τα δέκα ευρώ το κιλό, σε ξαναπαίρνει ο ύπνος και αφυπνίζεσαι μετά τις δέκα το βράδυ. Πάει η μέρα τζάμπα, πότε να φας τα βραδινά παϊδάκια και πότε να ξανακοιμηθείς, κόλαση σου λέω. Γι αυτό πιστεύω πως πρέπει να ξαναέρθει η Αριστερά, για να τρώμε μόνον φρέσκο μοσχαρίσιο συκώτι και αρνίσια κεφαλάκια. Μπουκιά και συχώριο. Χοληστερίνη και ουρικό οξύ, τίποτα λιγότερο! Να τα τρώμε και να ευχαριστούμε τον Κύριο που θα μας αναγκάζει να ζούμε πάντα εντός συνόρων και χωρίς εκλογικά βιβλιάρια. Τα πάντα στη σωστή θέση τους, όχι να κάνει ο καθένας του κεφαλιού του και να κινδυνεύει η εθνική και εδαφική ακεραιότητα, τα πάντα στην θέση τους με εντολή του διοικητού του πλησιέστερου αστυνομικού τμήματος. Μιλιά να μην ακούω!
Βέβαια ακούω από την κυβερνητική προπαγάνδα και ορισμένες πομφόλυγες, ανάξιες λόγου. Διατείνονται δήθεν τάχαμ πως προχωράει ο δρόμος Γραβιά-Αντίρριο και Πάτρα-Πύργος. Σιγά τα ωά, προσοχή να μη σπάσουν και κάνουμε πεντανόστιμη ομελέτα. Τις ίδιες βλακείες λένε και για τον δρόμο Καλαμπάκα-Γρεβενά. Εμείς δεν τον θέλουμε, πηγαίνουμε αν θέλουμε και από τον παλιό δρόμο με τις στροφές, δεν είμαστε μικρά παιδιά για να τρέχουμε σαν παλαβοί, βλέπετε πόσα ατυχήματα γίνονται κάθε μέρα, χρειάζεται σύνεση και εγκράτεια, όχι παλαβομάρες! Πηγαίνω αργά γιατί βιάζομαι, ψωμί, ντομάτα και φρέσκια τουλουμίσια φέτα Αμφιλοχίας.
Να θυμηθούμε τους προγόνους μας και τα παραδοσιακά εδέσματα των πατεράδων μας και των γιαγιάδων μας, να ενώσουμε το παρελθόν με το μέλλον, την ανεμελιά με τη μαντεψιά. Μη σκοτίζεστε, κάτι καλό θα βγεί στο τέλος, άλλωστε οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι της Ευρώπης δεν θα φύγουν από τη θέση τους· εκτός από τα παιδιά μας μπορεί να πάνε και τα εγγόνια μας, πάντα θα υπάρχει χώρος εκτός Ελλάδος.
Ας μην ξεφεύγει η προσοχή μας από το κασέρι, εκεί κοντά είναι και η γραβιέρα. Ψηλά το κεφάλι!
