Πέμπτη, 7 Νοεμβρίου, 2024

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ, στο Καγιάνι της Μυτιλήνης

Γράφει η Ελένη Κονιαρέλλη – Σιακή

Eίναι κάποιες παιδικές μας αναμνήσεις τυπωμένες στο βιβλίο της ζωής με νεανικά ολοζώντανα και ανεξίτηλα χρώματα, που δε σβήνουν ποτέ όσα χρόνια και να περάσουν, αλλά και τίποτα δεν μπορεί να ξεθωριάσει την ευτυχία και τη συγκίνηση που αναβλύζει κάθε φορά στη θύμισή τους.

Και ΄φέτος η εορτή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στις 8 Νοεμβρίου ήρθε και με βρήκε στη ρουτίνα και την άχρωμη μονοτονία της Αθήνας. Όμως ευτυχώς, ζωντάνεψε τις εικόνες και τις ιστορίες που μου έφερνε κάθε χρόνο η λαμπρή εορτή του Ταξιάρχη στο Καγιάνι της Μυτιλήνης, όπως γνωρίζαμε όλοι τον θαυματουργό μας Άγιο. Αν και το χωριό που γεννήθηκα ήταν το Πληγώνι, ο Ταξιάρχης στο Καγιάνι ήταν και είναι για ΄μένα ο αγαπημένος μου Άγιος.

Θυμάμαι τότε, μικρό παιδί του Δημοτικού Σχολείου, ξεκινούσα με χαρά μαζί με τα άλλα παιδιά του χωριού και με «φύλακες» τους γονείς μας και τους δικούς μας ανθρώπους, τον δύσκολο ποδαρόδρομο στα γκριζοπράσινα στενά μονοπάτια που κύκλωναν από παντού τα εύφορα λιόδεντρα, για να φτάσουμε στο Σχολείο μας που ήταν στο Καγιάνι, πολύ κοντά στην Εκκλησία του Ταξιάρχη. Στο δικό μας χωριό δεν υπήρχε Δημοτικό Σχολείο.

Από μικρή πίστευα ότι ο Άγιος με προστάτευε σε όλα τα δύσκολα, και μπορούσα να του «μιλώ» στη δική μου παιδική γλώσσα σαν δικό μου άνθρωπο, και τη μια ώρα να του παραπονιέμαι, και την άλλη στιγμή να τον παρακαλώ για κάτι που ήθελα, ή και να θυμώνω μαζί Του. Πίστευα ότι εμένα δε θα με τιμωρούσε ποτέ… αν και φοβόμουν λίγο όταν μάθαινα πόσο καλός αλλά και πόσο αυστηρός και ακριβοδίκαιος Άγιος ήταν.

Το πρωί η καμπάνα του Αγίου ήταν το «κουδούνι» που μας ξυπνούσε – εμένα και όλα τα παιδιά του χωριού μου – για να ετοιμαστούμε για το Σχολείο. Εγώ είχα την τύχη να βλέπω από το σπίτι μου ολοκάθαρα την εκκλησία Του με τον περίτεχνο τρούλο της ακουμπισμένο θαρρείς στην πλαγιά του πέτρινου βουνού (τουρκ. Καγιά=πέτρα). Βέβαια, τις ημέρες που είχα και το απόγευμα σχολείο ή Κατηχητικό, ο Άγιος με «φιλοξενούσε» στην όμορφη και ζεστή Εκκλησία Του. Δίπλα στη μεγάλη σκούρα Εικόνα Του ήταν 2 μαρμάρινα μικρά σκαλοπάτια και αυτή ήταν η δική μου θέση. Κουρασμένη από τις ώρες της διδασκαλίας, πήγαινα στην Εκκλησία και εκεί δίπλα Του καθόμουν αναπαυτικά στα σκαλοπάτια, άνοιγα τα βιβλία μου, διάβαζα, έγραφα, και μετά του έλεγα τα νέα μου, τον ρωτούσα «τι θα πέσει στο επόμενο διαγώνισμα», έτρωγα στην αυλή κάτι πρόχειρο που είχα μαζί μου, και ύστερα πανευτυχής επέστρεφα σχολείο μου για τις απογευματινές ώρες διδασκαλίας. Όλη την ημέρα η Εκκλησία ήταν ανοιχτή.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ» ΣΤΟ ΚΑΓΙΑΝΙ

«ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ», είναι και το νέο όνομα του χωριού. Οι πιο παλαιοί γνωρίζουν το παλαιό του όνομα «ΚΑΓΙΑΝΙ». Είναι ένα πανέμορφο χωριό σκαρφαλωμένο στην πλαγιά του βουνού της Αμαλής μαζί με το γειτονικό χωριό την Αγία Μαρίνα. Στα πόδια του βουνού το Πληγώνι, η Νεάπολη, η Βίγλα, το Ακρωτήρι, η Βαρειά,… όλα σκορπισμένα σαν μικρά ανοιχτά κουτάκια γεμάτα γαλήνη και φως. Μόλις το πλοίο της γραμμής φτάσει στην Κράτηγο και μετά στη Νεάπολη, ο επισκέπτης βλέπει με έκπληξη στο βάθος του ορίζοντα που ανοίγεται μπροστά του στα Βορειοανατολικά και σε απόσταση 6 χιλιομέτρων από την πόλη της Μυτιλήνης, που μόλις έχει ξυπνήσει μέσα σε ένα υγρό νέφος πάχνης, ενώ στα Ανατολικά βλέπει την Αιολική Γη της Μικράς Ασίας από τον Αδραμυτινό Κόλπο ως το Δικελή. Απέναντι στο Αϊβαλί και τα Μοσχονήσια που αν και φεγγοβολούν τη νύχτα, μόλις ξημερώσει και τα λούσει ο ήλιος, θαρρείς πως ακόμα θρηνούν για όλα αυτά τα πικρά γεγονότα που έζησαν και αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια δεν έχουν ξεχάσει και είναι σα να σου λένε ότι : «Ναι, ο πόνος μπορεί να έχει περάσει λίγο… όμως το παράπονο δε θα περάσει ποτέ.»

Το δυνατό σφύριγμα του πλοίου που ακούγεται μόλις πλησιάσει τη Νεάπολη, προειδοποιεί τους επιβάτες να ετοιμαστούν γιατί σε λίγο πλησιάζουν στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Στους νεώτερους, που πιθανόν δε γνωρίζουν τον λόγο αυτού του σφυρίγματος, το γεγονός της άφιξης στο όμορφο ακριτικό νησί, τους χαροποιεί. Τρέχουν, ετοιμάζονται, γελούν, βιάζονται, χαίρονται… Όμως, στους μεγαλύτερους σε ηλικία, το δυνατό σφύριγμα φέρνει στο νου τη συγκινητική ιστορία του θαυματουργού Αγίου, που από την πλαγιά του βουνού που βρίσκεται, δέχεται κάθε ημέρα αυτό το σφύριγμα, σαν έναν ξεχωριστό χαιρετισμό, σαν ένα θερμό «ευχαριστώ» των ανθρώπων.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΛΟΙΩΝ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ

Το σφύριγμα, μας γυρίζει πίσω στο 1940, όταν βομβάρδιζαν τα Ιταλικά αεροπλάνα τον Ασύρματο, εδώ στην Νεάπολη, μπροστά στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας και του Καγιανίου, και μέσα στο πέλαγος το καράβι της γραμμής, το «Αρτένα», έκανε επικίνδυνους ελιγμούς για να ξεφύγει από τις βόμβες των αεροπλάνων. Τότε, λένε και πιστεύουν οι Μυτιληνιοί και οι Καγιανιώτες ιδιαίτερα, ότι ο Πλοίαρχος του καραβιού που κινδύνευε από τις βόμβες που έπεφταν γύρω στο καράβι, παρακαλούσε τον Ταξιάρχη να τους προστατεύσει, και να σώσει το καράβι του. Και αλήθεια, ούτε μία βόμβα των Ιταλών δεν βρήκε τον στόχο της, τον Ασύρματο και το Καράβι. Από τότε, όποιο καράβι περνά μπροστά από το Καγιάνι, χαιρετά τον Άγιο με το σφύριγμά του! (Περιγρ. Γ.Π. Σωτηρίου).

ΟΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Είδαμε ότι στις 8 Νοεμβρίου, η Εκκλησία τιμά τη Σύναξη των Αρχαγγέλων ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ και των υπολοίπων Ασωμάτων και Ουρανίων Αγγελικών Ταγμάτων.

1. Ο Αρχάγγελος Μ Ι Χ Α Η Λ, είναι ο μόνος που αναφέρεται ως Αρχάγγελος στην Αγία Γραφή. Επίσης ονομάζεται: «Ένας των πρώτων Αρχόντων» και «Άρχων». Το όνομά Του σημαίνει : «Ποιος (είναι) όμοιος Θεού;». Πιστεύεται ότι ήταν ο Ταξιάρχης Μιχαήλ Εκείνος που εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, και μάλιστα από τις πρώτες στιγμές της Δημιουργίας του κόσμου. Είναι Εκείνος που οδήγησε τον λαό του Ισραήλ στη φυγή από την Αίγυπτο, εμφανιζόμενος με τη μορφή νεφέλης την ημέρα, και φωτιάς τη νύχτα, οδηγώντας τους στη Γη της Επαγγελίας. Είναι ο Προστάτης Άγιος της Πολεμικής Αεροπορίας.

2. Ο Αρχάγγελος Γ Α Β Ρ Ι Η Λ είναι ένας από τους απροσμέτρητους Αγγέλους. Το όνομά Του σημαίνει : «Ήρωας του Θεού» και είναι ένας από τους λίγους Αγγέλους που αναφέρονται «ονομαστικά» στην Αγία Γραφή. Πολλοί Ιεροί Μελετητές υποστηρίζουν ότι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ήταν ο Άγγελος που κίνησε τον βράχο από το Μνημείο του Ιησού και έφερε στις Μυροφόρες το μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου.

Η εορτή της Σύναξης των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, αποτελεί μία πηγή ελπίδας που στάζει βάλσαμο παρηγοριάς στην ανθρώπινη ψυχή που δοκιμάζεται καθημερινά άγρια και συχνά ολοκληρωτικά.

Είδαμε στην αρχή ότι : «Κάποιες παιδικές μας αναμνήσεις τυπωμένες στο Βιβλίο της ζωής δεν σβήνουν ποτέ…» Βέβαια και δεν επαναλαμβάνονται ποτέ.. Όμως μπορεί αυτή την παιδική μας ζωή να την ζήσουμε ξανά, μόνο μέσα σε ένα μεθυστικό όνειρο φαντασίας που εύχεσαι να μην τελειώσει ποτέ!

Πριν τελειώσει και το δικό μου όνειρο, φεύγοντας από τον Ιερό Ναό του Ταξιάρχη Μιχαήλ στο Καγιάνι, θα προσθέσω  περιληπτικά λίγες ακόμα λεπτομέρειες:

Α) Ο ΥΠΕΡΛΑΜΠΡΟΣ ΝΑΟΣ, εξωτερικά αλλά και εσωτερικά είναι ένα στολίδι, που άρχισε να χτίζεται το 1903 και τελείωσε το 1958, και έδωσε την ονομασία του και στον Οικισμό. Ο Ναός είναι σταυροειδής με τρούλο Γοτθικού Ρυθμού. Ο τρούλος λάμπει σαν διαμάντι δεμένο επάνω σε δαχτυλίδι. Έχει πολύφωτα παράθυρα, εσοχές και εξοχές, και τη στέγη του με πολλές αλλεπάλληλες πτυχές. Δίπλα του στέκεται το κωδωνοστάσιο και όλα αυτά μέσα στον καταπράσινο φόντο της περιοχής. Έχει ξυλόγλυπτο τέμπλο υψηλής τέχνης και εξαιρετικές εικόνες των Αγίων.

Β) Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ, έχει ύψος 2 μέτρα και κατασκευάστηκε από ΜΑΣΤΙΧΑ και ΚΕΡΙ, πριν από 800 χρόνια περίπου. Ο Αρχάγγελος ήταν ζωγραφισμένος στον τοίχο της ανατολικής πλευράς του Ναού. Όταν χρειάστηκε να γίνει νέος Ναός μεγαλύτερος και καλύτερος – λόγω του ότι τα θαύματα του Αγίου έκαναν τους Χριστιανούς να τρέχουν στον Ναό ζητώντας βοήθεια -, χτίστηκε ο νέος Ναός μεγαλύτερος και ωραιότερος, αλλά άφησαν μέσα σε αυτόν άθικτο το μέρος του τοίχου που είχε την ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ! Βέβαια, στερέωσαν το μέρος του τοίχου που είχε την Εικόνα. Αυτό το μέρος του τοίχου που είχε την Εικόνα, έγινε το Προσκυνητάριο που βλέπουμε σήμερα, με την επιβλητική μορφή του, που ολοκληρώθηκε το 1922.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το 80% των ανθρώπων που έρχονται κάθε χρόνο στο Καγιάνι, έρχονται για να προσκυνήσουν τον Ταξιάρχη στον ιστορικό Ναό Του, και να εκδηλώσουν, με συγκινητικό τρόπο πολλές φορές, την ευλάβεια και την αγάπη τους στον Μεγάλο και Πανίσχυρο Προστάτη που τόσες φορές – ίσως – είδαν την ολοφάνερη προστασία Του. Θέλουν να τον ευχαριστήσουν γι΄αυτή την προστασία, αλλά και να τον παρακαλέσουν να στέκεται πάντα κοντά τους Βοηθός και Σωτήρας σε κάθε δυσκολία.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

spot_img
spot_img
spot_img

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ