Η 28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνο μια ημερομηνία είναι ένας ρυθμός που χτυπά μέσα στην καρδιά του ελληνισμού. Το «Όχι» του 1940 ειπώθηκε χωρίς δισταγμό, με τη δύναμη της πίστης ότι υπάρχουν αξίες που δεν διαπραγματεύονται όπως της τιμής και της ελευθερίας. Ήταν η στιγμή που το έθνος των Ελλήνων ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στο σκοτάδι και επέλεξε την αξιοπρέπεια αντί της υποταγής. Από τότε, κάθε φορά που ακούγεται ο εθνικός μας ύμνος ακούμε τον παλμό εκείνων που υπερασπίστηκαν τα ιερά και τα όσια της Φυλής μας.
Στον σύγχρονο κόσμο, όπου τα πάντα αλλάζουν γρήγορα και οι αξίες συχνά δοκιμάζονται, η 28η Οκτωβρίου έρχεται να μας θυμίσει ποιοι είμαστε. Δεν καλεί σε εφησυχασμό ή αυτάρεσκη νοσταλγία· καλεί σε αυτογνωσία, σε ευθύνη και σε αναστοχασμό. Το εθνικό φρόνημα δεν είναι σύνθημα· είναι στάση ζωής, τρόπος να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες με αξιοπρέπεια και πίστη. Κάθε φορά που μια σημαία ανεμίζει, είναι σαν να ανασαίνει μαζί της όλη η Ελλάδα — από τα νησιά ως τα βουνά, από το χθες ως το αύριο.
(Το παρόν κείμενο δημοσιεύεται κατόπιν εγκρίσεως του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Έρευνας και Μελέτης Θουκυδίδης.)
