Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Η υπεξαίρεση στον επιστηµονικό χώρο της ∆ικαιοσύνης θεωρείται ένα σοβαρό αδίκηµα· όταν µάλιστα αφορά την υπεξαίρεση µεταξύ κρατών, το αδίκηµα διώκεται από τα διεθνή δικαστήρια πιθανόν δε και αυτό της Χάγης ή των Ηνωµένων Εθνών. Σε αυτές τις περιπτώσεις προκύπτουν και συγκρούσεις µεταξύ των κρατών.
Βρισκόµουνα σε ένα ξενοδοχείο της Αλεξανδρούπολης σε ένα τραπέζι µε τη µαχητική Αϊσέ και τον Ταµέρ. Ευγενικοί άνθρωποι αλλά οπωσδήποτε υποστήριζαν σθεναρά τα δίκαια της πατρίδας τους από της εποχής των µογγολικών επιδροµών µέχρι της πολιτισµένης σήµερα Τουρκίας. Η Αϊσέ ήταν πιο δογµατική και στήριζε περισσότερο τον πολιτισµό τους και την προσφορά τους στο µικρό ελληνικό κράτος. Μας έλεγε πως αυτοί έδωσαν τον πολιτισµό σ’ εµάς χορηγώντας το «know how» από το τζατζίκι και τους ντολµάδες. Ω ρε είδατε τι εισπράξαµε εµείς από τη φυλή των βαρβάρων; (barbarians τους αποκάλεσα).
Ευτυχώς η συζήτηση έµεινε σε πολιτισµένο επίπεδο όταν τους εξήγησα πως ναι µεν εµείς αποκαλούµε τα τεσσάρια ντόρτια στο τάβλι αλλά και αυτοί πηγαίνουν στο Tiyatro όταν πηγαίνουν στο θέατρο, πως τρέχουν στον Maraton όταν τρέχουν στο Μαραθώνιο δρόµο, πως τον µηχανικό τον αποκαλούν Mekanik, πως τον υδραυλικό αποκαλούν κι αυτοί Hidrolik πως και τον ηλεκτρολόγο αποκαλούν κι αυτοί Elektrikçi και το λιµάνι το λένε liman και τον ωκεανό okyanus. ∆ιπλωµατία στα τούρκικα είναι diplomasi. Τον νεφρολόγο τον λένε nefrolog. Πρωτότυπη λέξη έχουν για τη λέξη ατµόσφαιρα, τη λένε όλως πρωτοτύπως atmosfer.
Στο τέλος τους ρώτησα, παιδιά θα χρειαστείτε κάτι άλλο ή να πάµε τώρα για ύπνο, εµείς το πρωί θα φύγουµε κι έχουµε πολύ δρόµο µέχρι το σπίτι µας. Αποδέχτηκαν την πρότασή µας και µάλλον µε µια ανακούφιση και µια βαθιά εκπνοή των πνευµόνων.
Καλοί ήταν οι άνθρωποι αλλά να µη συγκρίνουµε τα ντολµαδάκια µε το θέατρο και την Αντιγόνη του Σοφοκλή, καλή είναι η φιλία αλλά να µη µπλέκουµε τη λάσπη µε τις ορτανσίες, είναι προσβολή της φύσης. ∆εν είναι δυνατόν να συγκρίνεις τη µακρινή Ανδροµέδα και την Ηλιάδα του Οµήρου µε το τζατζίκι, χρειάζεται και κάποια συστολή απέναντι στον γεννήτορα πολιτισµό των Ελλήνων, µην τον συγχέουµε µε τη λεµονάτη σάλτσα για τα γιουβαρλάκια. ∆εν µπορεί να εµπλακεί το γιορτλού µε τον Οιδίποδα Τύραννο και τη Μήδεια.
Έχουν και οι ύβρεις τα όριά τους.
Την επόµενη ηµέρα απολαύσαµε για λίγο το αιώνιο θρακικό πέλαγος µε το µυθικό Αιγαίο και φύγαµε για το σπίτι µας. Τα πάντα γύρω µας µύριζαν τη µπλε Ελλάδα και η καρδιά µας ξεχείλιζε από την ηδονή της υπέρτατης προαιώνιας πολιτισµένης πατρίδας. Αισθανόµασταν δισεκατοµµυριούχοι!
