Στην ανακατασκευή ενός ιστορικού χώρου, στον λόφο Κοπανά, στον Βύρωνα, όπου στεγάζεται το «Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν», προχωρεί ο Δήμος της πόλης.
Από το όνομα και μόνο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο εν λόγω χώρος απετέλεσε στις αρχές του περασμένου αιώνα την οικία της διάσημης Αμερικανίδας χορεύτριας Ισιδώρας Ντάνκαν, καθώς και του αδελφού της Ραϋμόδου, που είχε νυμφευθεί την αδελφή του νομπελίστα λογοτέχνη Άγγελου Σικελιανού, Πηνελόπη. Από το σπίτι περνούσαν την εποχή εκείνη μεγάλα ονόματα του καλλιτεχνικού στερεώματος.
Η Ισιδώρα Ντάνκαν έγινε δημοφιλής από το χορευτικό της ύφος – ήταν γνωστή ως η “ξυπόλυτη χορεύτρια”, αλλά και από τον τρόπο που πέθανε σε ηλικία μόλις 50 ετών. Στραγγαλίστηκε από το μεγάλο κόκκινο φουλάρι της που πιάστηκε στις ρόδες του ανοιχτού σπορ αυτοκινήτου της ενώ το οδηγούσε στη Νίκαια της Γαλλίας.
Το προσωπικό της χορευτικό ύφος, επηρεασμένο από τη φύση, τα κύματα και την κίνηση των δέντρων, από τα αρχαιοελληνικά γλυπτά και από τη φιλοσοφική σκέψη των Fr. Nietzsche και Havelock Ellis, βασιζόταν στη ροή της κίνησης του σώματος με έναν τρόπο που για την ίδια εξέφραζε τους ρυθμούς της φύσης και τα πιο ευγενή αισθήματα του ανθρώπου. Πίστευε ότι η πηγή όλων των κινήσεων βρισκόταν στο ηλιακό πλέγμα και ο χορός της, αντίθετα με το μπαλέτο, έδινε σημασία στη χρήση της βαρύτητας και του βάρους του σώματος. Το κινητικό της λεξιλόγιο περιλάμβανε κινήσεις όπως απλά πηδήματα, τρέξιμο, αναπηδήσεις, μεγάλες εκφραστικές κινήσεις και παιγνιώδεις μιμητικές κινήσεις. Χόρευε με τα πόδια της γυμνά και χωρίς παπούτσια, φορώντας ανάλαφρα κοστούμια και επαναστάτησε ενάντια στην άποψη της εποχής της ότι η κλασική μουσική δεν ήταν κατάλληλη για χορογραφία. Η ίδια χρησιμοποίησε μουσικές των Beethoven, Chopin, Mendelssohn, Schubert και άλλων.
Το σπίτι της, στον λόφο Κοπανά, χτίστηκε το 1903 με βάση τα σχέδια του παλατιού του Αγαμέμνονα στη Μυκήνες. Ο τόπος επελέγη από την ίδια ώστε να μπορεί να βλέπει την Ακρόπολη και ν’ ατενίζει τον Σαρωνικό.
Στον ίδιο χώρο ιδρύθηκε το 1980 το «Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν», το οποίο αποτελεί ένα δυναμικό κέντρο μελέτης και έρευνας της χορευτικής τέχνης, ενώ διατηρεί και Σχολή. Φιλοξενεί χορευτικές ομάδες, καθώς και πειραματικά-ερευνητικά προγράμματα, προσφέρει χώρο υποστήριξης για νέους καλλιτέχνες, ενώ διαθέτει διεθνή δικτύωση, καθώς το 2006 έγινε ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Κέντρων Χορού EDN (European Dance Houses Network). Στην πενταετία 2010-2014 το Κέντρο μετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα MODULDANCE, το μεγαλύτερο πολιτιστικό πρόγραμμα χορού που επιδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την υποστήριξη ποιοτικών μορφών κινητικότητας των νέων καλλιτεχνών στην Ευρώπη.
Τη δεκαετία του ‘80 ο δήμος Βύρωνα ανέλαβε την ανακατασκευή του κτιρίου, οι εργασίες του οποίου ολοκληρώθηκαν το 1992.
Κατά την περίοδο των τελευταίων 30 ετών σημειώθηκαν στο κτίριο νέες φθορές, κάτι το οποίο οδήγησε τον δήμαρχο Βύρωνα Γρηγόρη Κατωπόδη στην απόφαση να ανακαινίσει τον χώρο. Τη μελέτη των εργασιών ανακατασκευής ανέλαβε το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ενώ το κονδύλι των 400.000 ευρώ που απαιτείται θα καλυφθεί από την Περιφέρεια Αττικής.
Διαβάστε επίσης: Ο Βύρωνας και η Καισαριανή σε επετειακή σειρά γραμματοσήμων των ΕΛΤΑ
