Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ.
Το ματς ξεκίνησε ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό με ελαφρά υπεροχή της ομάδας του Ολυμπιακού. Λόγω αυτού του ιστορικού γεγονότος, το αποτέλεσμα εντός των πρώτων δέκα λεπτών διαμορφώθηκε σε ένα-μηδέν υπέρ των αφθάστων και υπερόχων ερυθρολεύκων. Ο σπήκερ, λόγω της συμπάθειας προς τους κοκκινόασπρους, μετέδιδε με περισσότερη θέρμη τις επιθέσεις αυτών εναντίον των κιτρινόμαυρων γυπαετών. Οι επιθέσεις των Ολυμπιακών δεν άργησαν να φέρουν και ένα δεύτερο γκολ. Ο σχολιαστής πλέον μιλούσε για την απόλυτη κατοχή της θεάς μπάλας από τους Πειραιώτες.
Κάνω μια έτσι και βλέπω πως στην ομάδα του Ολυμπιακού δεν έπαιζε ούτε ένας Πειραιώτης. Ο κοντινότερος παίκτης στον Πειραιά ήταν ένας αμυντικός από τα Πομακοχώρια του νομού Ροδόπης με βουλγαρική καταγωγή από την πλευρά της μάνας του και ρουμανική καταγωγή από την πλευρά του παππού του. Ο αμέσως πιο κοντινός ήταν ένας παίχτης από το Αγκαντίρ του Μαρόκου που συγγένευε με τον Ολυμπιακό Πειραιώς επειδή και οι δύο πόλεις είναι λιμάνια. Ο αμέσως επόμενος πλησιέστερος προς τον Πειραιά ήταν κάποιος Αγκαντούμπα από το πάλαι ποτέ Βελγικό Κογκό. Η πόλη του ήταν κοντά σε λίμνη και γι’ αυτό των προσέγγισαν οι υπεύθυνοι της «Πειραϊκής» ομάδος. Από κει και πέρα, οι υπόλοιποι κατάγονταν από το Καζακστάν, την Περσία και τη Νέα Ουαλία της Αυστραλίας. Α, ξέχασα, στην ομάδα του Ολυμπιακού Πειραιώς ο τερματοφύλακας ήταν από τα νησιά Φώκλαντ με καταγωγή από το Πόρτο Αλέγκρε της Αργεντινής. Όλη αυτή η αλλογενής συγκρότηση απευθυνόταν στα υπερήφανα συναισθήματα των φιλάθλων των ηρωικών θυρών επτά και εννέα υπό την καθοδήγηση του Μανόλο του Α’ του μεγαλοπρεπούς.
Όλο αυτό το ομοιογενές πολυεθνικό συγκρότημα παίρνει συνήθως το πρωτάθλημα της χώρας μας και επιβάλλεται σε παρόμοια ποδοσφαιρικά συγκροτήματα πολλών χωρών συνυφασμένα πάντα σε ένα χρώμα φανέλας με διαφορετικά νούμερα παπουτσιών. Οι Αφρικανοί φοράνε πάντα τα μεγαλύτερα.
Παράλληλα, στην προσπάθεια να υπάρξουν και κάποιες ομάδες από τις επαρχιακές πόλεις, συγκεντρώνονται και εκεί λαοί ποδοσφαιριστών διαφόρων ηπείρων, σε μια προσπάθεια να συμμετέχουν κι αυτές στην αγωνία για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Πάντα εις μάτην. Ομάδες, όπως η Καστοριά, η Λαμία, η Ξάνθη, η Βέροια και η Καλαμάτα, θα παίζουν πάντα για να κερδίζουν το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Δεν συμμετέχουν για κανέναν άλλο λόγο. Παίζουν στο δήθεν πρωτάθλημα για να το κερδίζουν στο τέλος αυτοί που αγοράζουν τα καλύτερα Αφρικανάκια.
Το πρωτάθλημα είναι θέμα ικανότητας χαρτονομισμάτων των δύο προαναφερθέντων ομάδων. Οι επαρχιακές ομάδες συμμετέχουν για να ολοκληρώνεται ο απαιτούμενος αριθμός ομάδων, να λαμβάνεται υπ όψιν από την ΕΠΟ και να κοροϊδεύουν το εαυτό τους ότι δήθεν παίζουν για το πρωτάθλημα. Το σωστό θα ήταν να παίζουν χωριστά ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο Πάοκ και όλες οι άλλες ομάδες να δημιουργούν ένα άλλο παράλληλο πρωτάθλημα. Παίζουν οι τέσσερις ομάδες για το πρωτάθλημα και όλες οι υπόλοιπες παίζουν για να πάρουν απαραιτήτως εκείνες το πρωτάθλημα. Ο αριθμός συμπληρώνεται για να φαίνεται σαν πρωτάθλημα.
Το σπουδαίο είναι πως οι φίλαθλοι τσακώνονται μεταξύ τους για να υπερασπισθούν ο καθένας τα δικά του ιδανικά της ιδιαίτερης έγχρωμης βλακείας του. Άντε, παιδιά, καλά σαράντα. Ας επιβεβαιώσουμε τον Αϊνστάιν που συνέκρινε το σύμπαν με την ακόμη μεγαλύτερη ανθρώπινη βλακεία!
