Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ.
Yπάρχουν αγωνίσματα που αγωνίζεσαι να έρθεις πρώτος και τα λέμε πρωταθλήματα. Υπάρχουν και εκείνα που αγωνίζεσαι να έρθεις τελευταίος και τα λέμε τελευταθλήματα.
Η ομάδα της Λαμίας εφέτος όπως και πέρυσι αγωνίσθηκε για να έρθει τελευταία, και τα κατάφερε με μεγάλη επιτυχία. Στην ίδια κατηγορία βρίσκονται κάθε χρόνο ο Λεβαδειακός, ο Αστέρας Τρίπολης, ο Παναιτωλικός, τα Τρίκαλα, η Ξάνθη και η Βέροια. Από την αρχή ξέρουν ότι δεν θα έρθουν πρώτοι, πως το πρωτάθλημα θα πάρει στο τέλος ένας εκ των τριών του κέντρου. Ο Ολυμπιακός συνήθως, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ.
Οι υπόλοιπες ομάδες θα αγωνισθούν για να πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, άντε ο Παναθηναϊκός. Πάνε να παίξουν δήθεν τάχαμ με τις ομάδες που αναφέραμε για να νικήσουν πιθανόν, έχοντας μαζί καλού-κακού και ένα κομπιουτεράκι για την καταμέτρηση των γκολ που θα φάνε. Δεν είναι σωστό να φύγουν από το γήπεδο και να ρωτάνε τους φιλάθλους πόσα φάγανε! Πρέπει να το ξέρουν οι ίδιοι! Πέρα δώθε όλες οι κουτσοομαδούλες στην Αθήνα κάθε Κυριακή και στο τέλος μηδέν εις το πηλίκον. Οι νεαροί φίλαθλοι των μικρών ομάδων αγωνιούν κάθε βδομάδα μήπως τυχόν πάρει η ομάδα τους κανάν μισό βαθμό, ενώ οι σοβαροί φίλαθλοι των μεγάλων ομάδων συζητούν γιατί ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε όπως έπρεπε και ήρθε ισοπαλία με την Παναχαϊκή και όχι γιατί έπαιξε καλά η Παναχαϊκή και πήρε τον βαθμό της ισοπαλίας. Αυτό το πράγμα τελικά λέγεται πρωτάθλημα. Θεός φυλάξοι.
Όταν η επαρχιακή ομάδα καταφέρει να μην υποβιβαστεί αλλά να έρθει τελευταία στη βαθμολογία, όλη η πόλη χαίρεται και αγαλιάζει. Όλη η πιτσιρικάδα ζητωκραυγάζει που καταφέραμε και ήρθαμε τελευταίοι. Αυτή όμως η τελευταία θέση δεν είναι και σίγουρη κάθε τέλος του πρωταθλήματος και έτσι κάποια χρονιά αποχαιρετάς τα εγκόσμια της πρώτης Εθνικής και αναλαμβάνει κάποια άλλη επαρχιακή πόλη να βγάλει πρωταθλητή τον Ολυμπιακό.
Ανεβαίνεις στην κατηγορία με συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Η νέα ομάδα θα αποτελέσει τον πυλώνα αναρρίχησης των τριών ομάδων του κέντρου για να χαρεί και η άνους πιτσιρικαρία, με την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα φέρουμε μια ισοπαλία τον Παναθηναϊκό και θα το διηγούμαστε στα εγγόνια μας και θα τρώμε κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ τα ζεστά κάστανα από τη μαντεμένια ξυλόσομπα. Όλα μπορούν να συμβούν αν πάρει και η ομάδα μας κάποιον καλόν αλλοεθνή και αλλόγλωσσο παίχτη από τα βάθη του Νείλου ή του Αμαζονίου. Πήχτρα από παιχταράδες είναι ανάμεσα στους κροκόδειλους. Το σπουδαίο για μας είναι να έρθουμε πρώτοι στο τελευτάθλημα, να μην πέσουμε, για το πρωτάθλημα υπάρχουν κι άλλοι, με περισσότερα μαυράκια και Βόσνιους άσσους. Τους Έλληνες, έτσι κι αλλιώς, τους έχουμε γραμμένους.
Αυτά συμβαίνουν στην κοινωνία μας και η ζωή κυλάει με λιγότερα γεγονότα και περισσότερες ψευδαισθήσεις, με άπειρα όνειρα και ελάχιστες επιτυχίες αντίληψης της παγίδας. Οι κοινωνίες είναι πάντα έτοιμες να καταπιούν βουνά ολόκληρα και να μην υποψιαστούν έστω και το ελάχιστο από το σάπιο κρέας που τους τάισε ο κρεοπώλης τους. Για τις δηλητηριάσεις υπάρχει το καλύτερο ανάλογο φάρμακο στα νοσοκομεία της εξουσίας. Η δική μας ευφυία φτάνει μέχρι την κατάληψη της χαρούμενης τελευταίας θέσης. Ήρθαμε τελευταίοι!
