Γράφει η Ερευνήτρια – Δημοσιογράφος Φανούλα Αργυρού.
Τις τελευταίες μέρες ο Ελληνισμός της Κύπρου έχασε δύο ανθρώπους που, έφυγαν αθόρυβα, έχοντας προσφέρει όσο λίγοι για την απελευθέρωση αυτής της πατρίδας.
Τους ανεπανάληπτους, Κερυνειώτισσα ΄Ελλη Σταύρου και επίσης Κερυνειώτη από τον κατεχόμενο ΄Αγιο Ερμόλαο Άντη Χριστοφορίδη, του ΟΧΙ του 2004. Δύο γνήσιους αγωνιστές, δύο ανθρώπους τεράστιας και ανιδιοτελούς προσφοράς προς την πατρίδα, ο κάθε ένας με την ιδιαιτερότητά του…
Ο μ. Άντης, όπως έγραψε πρώτος ο αγαπητός συνάδελφος Λάζαρος Μαύρος, «ήταν εντελώς άγνωστος στην δημοσιότητα πριν το 2002 και στην πολιτική κομματική ζωή του τόπου, άγνωστος και στις… πρεσβείες, αλλά βρέθηκε αίφνης ικανότατος ηγήτορας στις επάλξεις της Επιτροπής Πολιτών (εναντίον του βρετανικού λεγόμενου «Σχεδίου Ανάν») από το Νοέμβριο του 2002 έως το 2004 (το διπλό δημοψήφισμα στις 24.4.2004) όταν οι προσπάθειες του απέδωσαν το ηχηρό 76% ΟΧΙ» στον Σερ Ντέιβιντ Χάνει και το βρετανικό Φόρειν ΄Οφις. Και αφού έπραξε το καθήκον του με επιτυχία, αποσύρθηκε «χωρίς να διανοηθεί να αποδεχθεί ποτέ ανταλλάγματα επιβράβευσης ή και λάφυρα».
https://www.lazarosmavros.com/post/πέθανε-ο-άντης-μας-ο-χριστοφορίδης
Ένας άνθρωπος απλός, ταπεινός, ξεπρόβαλε από το πουθενά και ηγήθηκε μιας πρωτοφανούς παλαιικής απόρριψης των διαχρονικών κόπων, μόχθων (!) και σχεδιασμών ενός πρώην αυτοκρατορικού Φόρειν Οφις. Πράγμα που έκτοτε και ποτέ δεν χώνεψε ο Σερ Ντέιβιντ Χάνει…
Τα συλλυπητήρια μου στις θυγατέρες του αγαπητές Σεμέλη και Κυβέλη που είχα την ευκαιρία να γνωρίζω στο Λονδίνο και τον ίδιο στο σπίτι του. ΄Οταν σε μια επίσκεψή μου στην Κύπρο, μας κάλεσε μαζί με άλλους φίλους για μια ευχάριστη βραδιά…
Η μ. Έλλη υπήρξε ασταμάτητα αγωνίστρια από την ώρα της προσφυγιάς το 1974 για απελευθέρωση της σκλαβωμένης Κερύνειας και όλης της κατεχόμενης Κύπρου. Ακούραστη στον αγώνα διαφώτισης των ξένων για τα πραγματικά γεγονότα. Πάντα σε κάθε διαδήλωση παρούσα. Από το κατάστημά της κεντημάτων στη Λευκωσία, διένεμε χιλιάδες φυλλάδια στους τουρίστες, ξένους διπλωμάτες που την επισκέπτονταν, στα ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά, εβραϊκά, το κατάστημά της ήταν ένα ανεπίσημο γραφείο δημοσίων πληροφοριών…
Την ΄Ελλη μας, την γνώρισα την δεκαετία του 1980 μέσω του προσφυγικού Σωματίου «Αδούλωτη Κερύνεια» και έκτοτε συνδεθήκαμε στενά.
Η Έλλη Σταύρου με τον Richard Branson
Αρχές της δεκαετίας του 1990 η Παγκύπρια Κίνηση Γυναικών «Επιστροφή» αποφάσισε να δώσει συνέχεια στην πρώτη διαμαρτυρία εναντίον της τουρκικής ένταξης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (αργότερα ΕΕ) που είχαμε, μια ομάδα από το Λονδίνο, διοργανώσει με επιτυχία το 1989. ΄Ετσι και εμείς, μια άλλη ομάδα από το Λονδίνο πήγαμε στις Βρυξέλλες και ενωθήκαμε μαζί τους στην διαμαρτυρία έξω από το κτίριο της ΕΟΚ. Μεταξύ της ομάδας από την Κύπρο και η Έλλη Σταύρου, με τα φυλλάδια διαφώτισης στο χέρι, και τα πλακάτ διαδηλώναμε ενωμένες.
Σε κάποια φάση σταμάτησε ένα αυτοκίνητο και κατέβηκε ένας ψηλός αδύνατος άνδρας με ελαφρύ μούσι, που ενδιαφέρθηκε να μάθει το λόγο της παρουσίας και διαμαρτυρίας μας. Η Έλλη Σταύρου έτρεξε να τον διαφωτίσει πρώτη, για το Κυπριακό στα αγγλικά, καθώς γνώριζε διάφορες γλώσσες, για την προσφυγιά και για το δράμα των αγνοουμένων μας. Ενδιαφέρθηκε πολύ ο εν λόγω κύριος, πήρε φυλλάδια και έδωσε και ένα συμβολικό ποσό βοήθεια στην Επιτροπή, συνεχάρη την προσπάθεια και έφυγε. Ήταν ο μεγιστάνας της Virgin Richard Branson!
Ιούλιος 1991 – Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζιώρζ Μπούς στην Αθήνα
Όταν το 1991 ανακοινώθηκε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Τζιώρζ Μπούς (πατέρας) θα επισκεπτόταν την Ελλάδα, κατά την πρωθυπουργία Κ. Μητσοτάκη, στην Κύπρο διοργανώθηκε μια μεγάλη ομάδα γυναικών η οποία βρέθηκε αεροπορικώς στην Αθήνα για διαμαρτυρία και διαφώτιση για το Κυπριακό. Οι διοργανώτριες με κάλεσαν να συμμετάσχω και βρέθηκα και εγώ στην Κύπρο μαζί τους για Αθήνα. Στο ξενοδοχείο που μείναμε μοιράστηκα το δωμάτιο με την αγαπημένη μας Έλλη Σταύρου, την ραχοκοκαλιά των διαμαρτυριών στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας…
Άρθρο της γράφουσας «Σημερινή» 13/6/2021 «Λήδρα Πάλας: Το οδόφραγμα των Μανάδων των Αγνοουμένων 1996 – 2003»
Στην Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, πολλές από τις γυναίκες της ομάδας μας συνελήφθησαν μαζί και η Έλλη Σταύρου από την ελληνική αστυνομία και μεταφέρθηκαν σαν « κοινοί εγκληματίες» σε αυτοκίνητα «κλούβες» σε αστυνομικό σταθμό, Απλά γιατί φωνάζαμε συνθήματα εναντίον των τουρκικών εισβολών και κατοχής και ζητούσαμε δικαιοσύνη για την Κύπρο. Οι αμερικανικές υπηρεσίες που έλεγχαν ουσιαστικά την ελληνική αστυνομία εκείνες τις ημέρες και ήταν τόσο φανερή η επιρροή και παρουσία τους, θεώρησαν τις γυναίκες …απειλή για την ασφάλεια του Αμερικανού προέδρου και έσυραν αρκετές στο σταθμό για…ανάκριση! Για να τις επιστρέψουν αργότερα πίσω στην Πλατεία ελεύθερες…
«Προσκυνώ τις πληγές σου Κερύνεια μου…»
Σημερινή 6 Ιουνίου 2022
https://simerini.sigmalive.com/article/2022/6/6/proskuno-tis-pleges-sou-keruneia-mou/
Στις 15 Ιουλίου 1998 ημέρα Τετάρτη, έλαβε χώρα στο Λονδίνο ένα σεμινάριο διοργανωθέν από την αντι-διζωνική οργάνωση στο Λονδίνο «Λόμπυ για την Κύπρο». Θέμα οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο. Κύριες ομιλήτριες η Κερυνειώτισσα Έλλη Σταύρου και η Καρπασίτισσα Ελένη Φωκά. Η αίθουσα κατάμεστη από κόσμο. Με την κραυγαλέα όμως απουσία των «ηγετών» της Ομογένειας και της Εκκλησίας. Επειδή οι οργανωτές ήταν (και είναι) εναντίον της ΔΔΟ. Ενώ όλοι είχαν προσκληθεί…
Η Έλλη αντιπροσώπευσε το προσφυγικό σωματείο «Αδούλωτη Κερύνεια» και το «Αντικατοχικό Κίνημα» στο οποίο πρωτοποριακά από το 1996 συμμετείχε μέχρι την καταπολέμηση και κλείσιμό του (2003). Κάθε Σαββατοκύριακο μαζί με άλλες μανάδες μαυροφορεμένες, στο οδόφραγμα του «Λήδρα Πάλας». Διαφωτίζοντας ακούραστα και αποτελεσματικά ξένους τουρίστες.
Σύμφωνα με στοιχεία του ιδίου του κατοχικού καθεστώτος η επιτυχία των γυναικών του οδοφράγματος αντικατοπτρίζεται στο ότι συνέτειναν (μεταξύ 1996-98) να στερήσουν στους Αττίλες εισόδημα £2 εκατομμυρίων λιρών από τον τουρισμό…
Η μ. Έλλη ξεκίνησε την ομιλία της με την αγαπημένη της Κερύνεια:
«…Προσκυνώ τις πληγές σου Κερύνεια μου.
Προσκυνώ μα δε γονατίζω!
Γιγαντώνω την πεθυμιά μου να΄λθω κοντά σου!
Θα΄λθω… θα΄λθω κοντά σου.
Κερύνεια αγαπημένη”!
Τα βαθιά μου συλλυπητήρια στα παιδιά και εγγόνια της αείμνηστης ΄Ελλης Σταύρου. Σίγουρα θα τα λένε με τον αείμνηστο Άντη Χριστοφορίδη και άλλους αγωνιστές/στριες που έφυγαν, προτού αξιωθούν να δουν την πατρίδα μας απελευθερωμένη από τους Τούρκους κατακτητές…
Αιωνία τους η Μνήμη, ελαφρύ το χώμα που τους σκέπασε. Έγραψαν την δική τους ιστορία αγώνων στα ματωμένα χώματα της πατρίδας μας. Αγονάτιστοι στον αγώνα για απελευθέρωση και όχι γονατισμένοι για τη βρετανο-τουρκική δικοινοτική διζωνική ομοσπονδιακή παράδοση…
