Γράφει ο Φοίβος Κλοκκάρης αντιστράτηγος ε.α.
Οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις που εισέβαλαν παράνομα στην Κύπρο το 1974, παραμένουν στο νησί ως κατοχικές δυνάμεις, με επιθετική διάταξη κατά των ελευθέρων περιοχών. Τα ψηφίσματα του ΣΑ/ΗΕ για «άμεσο τερματισμό της ξένης στρατιωτικής παρέμβασης στην Κυπριακή Δημοκρατία( ΚΔ)» που εκδίδονται από το 1974 (το πρώτο ψήφισμα εκδόθηκε την 20 Ιουλίου 1974 (353/1974))παραμένουν ανεκτέλεστα επί μισό αιώνα.
Η μη εφαρμογή τους, χαρακτηρίζει την παταγώδη αποτυχία των ΗΕ να επιβάλουν την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και επιβεβαιώνει την επικράτηση στις διεθνείς σχέσεις της αυθαιρεσίας του ισχυρού και ότι ο κατευνασμός του από τον αδύνατο, όχι μόνο δεν ανακόπτει, αλλά αυξάνει την επιθετικότητά του. Η ΚΔ συμφώνησε να λάβει η Τουρκία το χρίσμα της υποψήφιας χώρας για ένταξη στην ΕΕ, αλλά η Τουρκία, όχι μόνο δεν απέσυρε τις τουρκικές δυνάμεις κατοχής (ΤΔΚ) εδάφους της ΕΕ , αλλά τις ενίσχυσε, και συνέχισε την επιθετικότηταά της με εισβολή και στην ΑΟΖ της ΚΔ, την οποία δεν αναγνωρίζει ως κράτος και περιφρονεί το ψήφισμα 186/1964 των ΗΕ.
Η επικινδυνότητα της απειλής των ΤΔΚ, δεν είχε εκτιμηθεί από την ΚΔ στον βαθμό που θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να επικρατήσει επί μακρόν, η λανθασμένη «σχολή σκέψης», ότι οι μικρές χώρες είναι μάταιο να δίδουν βαρύτητα στη στρατιωτική ισχύ τους. Συμπιέστηκαν οι προϋπολογισμοί για την άμυνα και μειώθηκε απότομα η στρατιωτική θητεία, με δυσμενείς επιπτώσεις στο αξιόμαχο της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ). Στις συνομιλίες για λύση του Κυπριακού, συμφωνήθηκε να μην έχει δικαίωμα να έχει ένοπλες δυνάμεις (ΕΔ) το Κυπριακό Κράτος μετά τη λύση (αυτό προέβλεπε και το σχέδιο Ανάν). Η αποστρατικοποίηση της Κύπρου και των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, είναι επιδίωξη της Τουρκίας, για να είναι εύκολη λεία στην αρπακτικότητά της.
Η στρατηγική της Τουρκίας για την Κύπρο συντάχθηκε τη δεκαετία του 1950 με στόχο τον έλεγχο όλης της νήσου (Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ, Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου) και πηγάζει από τον ιερό όρκο της τουρκικής εθνοσυνέλευσης το 1920, περί ανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Η Τουρκία ακολούθησε με μεγάλη προσήλωση τη στοχοθεσία της και πέτυχε σταδιακά τη λειτουργική, γεωγραφική και πολιτική διχοτόμηση της Κύπρου. Έκτοτε συνεχίζεται η επιθετικότητα της Τουρκίας προς ολοκλήρωση του στόχου της, με κύρια μέσα τη στρατιωτική της ισχύ και τη δημογραφική αλλοίωση πληθυσμών. Tο πέτυχε στις κατεχόμενες περιοχές, το ίδιο μεθοδεύει και για τις ελεύθερες.
Βαρύνουσα σημασία για την επίτευξη του στόχου της έχει η εγκατάσταση ενός τεράστιου στρατιωτικού προγεφυρώματος στο καταληφθέν βόρειο τμήμα της Κύπρου (37% του εδάφους και 57% της ακτογραμμής της ΚΔ), το οποίο τουρκοποίησε και ισλαμοποίησε με παράνομο εποικισμό από Τούρκους, αφού εκρίζωσε βίαια τον ελληνικό πληθυσμό που πλειοψηφούσε συντριπτικά. Στο προγεφύρωμα διατηρεί επί μισό αιώνα ισχυρές ΤΔΚ επιπέδου Σώματος Στρατού, που έχουν τη δυνατότητα να επιτεθούν αιφνιδιαστικά κατά των ελευθέρων περιοχών για να επιτύχουν στρατηγικά εδαφικά οφέλη (έλεγχο προωθημένων ζωτικών χώρων της ΚΔ μεγάλης στρατηγικής σημασίας πλησίον της γραμμής αντιπαράταξης), προς εξυπηρέτηση του πολιτικού στόχου της Τουρκίας.
Η μεγάλη επικινδυνότητα της απειλής των ΤΔΚ οφείλεται στις δυνατότητες και την αποστολή τους. Αποστολή των ΤΔΚ, είναι η εξυπηρέτηση της τουρκικής στρατηγικής του εξαναγκασμού. Δηλαδή με την απειλή ή χρήση στρατιωτικής ισχύος, να αναγκάσει τους Έλληνες της Κύπρου να αποδεχθούν λύση τουρκικών όρων στο Κυπριακό, που θα νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της εισβολής / κατοχής, θα καταλύει την ΚΔ και θα επεκτείνει τον τουρκικό έλεγχο σε ΟΛΗ την Κύπρο. Μέγιστο επίτευγμα της Τουρκίας θα είναι “η υποταγή του αντιπάλου xωρίς μάχη (αντίσταση)” (από την πραγματεία “η τέχνη του πολέμου” του Κινέζου στρατηγού Σουν Τζου, κεφάλαιο “επίθεση με στρατηγήματα” παράγρ. 2).
Οι δυνατότητες των ΤΔΚ οφείλονται: στη μεγάλη δύναμή τους (40.000 άνδρες, 300 άρματα, 260 πυροβόλα, 650 τεθωρακισμένα, πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων,αντιαρματικά,αντιαεροπορικά, drones κ.ά.), στην πλήρη επάνδρωσή τους (100% και άνω, στην προωθημένη διάταξή τους(εντεύθεν του Πενταδακτύλου σε πεδινό έδαφος χωρίς κωλύματα), στη σύνθεσή τους (μηχανοκίνητοι σχηματισμοί: 28η και 39η μηχανοκίνητες μεραρχίες πεζικού, 14η τεθωρακισμένη ταξιαρχία, μηχανοκίνητη ταξιαρχία πεζικού (ΤΟΥΡΔΥΚ), άλλες δυνάμεις: Σύνταγμα Καταδρομών, Σύνταγμα Πυροβολικού, Σύνταγμα ΔΜ, Δύναμη επιτήρησης θαλάσσιου και εναέριου χώρου κ.ά.) καθώς και στην εγγύτητα των αεροναυτικών βάσεων της Τουρκίας (Μερσίνα, Άδανα).
Οι ΤΔΚ εκσυγχρονίζονται συνεχώς, ενισχύονται με επιθετικά οπλικά συστήματα, και συνιστούν την ΑΜΕΣΗ και ΚΥΡΙΑ απειλή κατά της ασφάλειας της ΚΔ. Η ΚΔ πρέπει να έχει πλήρη επίγνωση των δυνατοτήτων και της αποστολής τους, να μην υποτιμά την επικινδυνότητά τους και να τηρεί την ΕΦ, τον κρατικό μηχανισμό και τον λαό σε ύψιστο βαθμό ετοιμότητας. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για την ΚΔ,να υποστεί αιφνιδιασμό σε μια στρατιωτική κρίση, την οποία δύναται να προκαλέσει η Τουρκία αν κρίνει ότι εξυπηρετεί τον πολιτικό στόχο της.
Η κυβέρνηση της ΚΔ με κύριο φορέα το Υπουργείο Άμυνας / ΓΕΕΦ, έχει τη μεγάλη ευθύνη, να ενισχύει συνεχώς τη δυνατότητα ταχείας και αποτελεσματικής αντίδρασης τής ΕΦ, προς αντιμετώπιση της δυνατότητας των ΤΔΚ, να επιτεθούν αιφνιδιαστικά κατά των ελεύθερων περιοχών της Κύπρου. H δυνατότητα ταχείας αντίδρασης της ΕΦ έχει πολύ μεγάλες απαιτήσεις σε σύγχρονα μέσα και οπλικά συστήματα (ανάγκη αύξησης των προυπολογισμών άμυνας – προβληματίζει η πρόθεση της κυβέρνησης να μειώσει την εισφορά για την άμυνα από 30% σε 17% επι των τόκων των καταθέσεων), σκληρή εκπαίδευση, ηθικό και πειθαρχία προσωπικού, υψηλό επίπεδο επάνδρωσης των μονάδων εκστρατείας (ανάγκη επανεξέτασης της αδικαιολόγητης μείωσης της στρατιωτικής θητείας) και ετοιμότητας των μέσων και οπλικών συστημάτων. Έχει πολύ μεγάλες απαιτήσεις σε σύγχρονο σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης, και σε αποφασιστικούς ηγήτορες σε όλα τα κλιμάκια διοικήσεως, οι οποίοι να είναι άριστοι επαγγελματίες και να εμφορούνται από το υπέρτατο καθήκον προάσπισης του πατρίου εδάφους μέχρις εσχάτων, για να μην τουρκοποιηθεί η Κύπρος.
Πέραν της ενίσχυσης της ΕΦ, είναι αδήριτη ανάγκη να αναβιώσει το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΔΕΑΧ) Κύπρου – Ελλάδας, που παραμένει αδικαιολόγητα ανενεργό από το 2000. Απαιτείται αναβίωσή του σε επιχειρησιακό επίπεδο: εκτέλεση στο επιχειρησιακό περιβάλλον Κύπρου, τακτικών ασκήσεων με τα στρατεύματα (ΤΑΜΣ) των ΕΔ Ελλάδας (ΣΞ, ΠΝ, ΠΑ,) με την ΕΦ, αναγνωρίσεων, δοκιμών σχεδίων και διαλειτουργικότητας μέσων, βελτιώσεων υποδομών κ.ά.
H αναβίωση του ΔΕΑΧ επιβάλλεται γιατί συνιστά την απαραίτητη ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ από την ειρήνη, για να είναι πρακτικά δυνατή και αποτελεσματική η εκτέλεση της συμβατικής υποχρέωσης της Ελλάδας, ως εγγυήτριας δύναμης, να προστατεύσει την ΚΔ αν δεχθεί Τουρκική επίθεση (Συνθήκη Εγγυήσεως 1960 άρθρο ΙΙ).
Τα πολεμικά σχέδια για να έχουν επιτυχία, πρέπει να δοκιμάζονται με ΤΑΜΣ από την περίοδο της ειρήνης. Στην Κύπρο, η μάστιγα των ΤΔΚ (εχθρός ΕΝΤΟΣ των πυλών) επικρέμεται ως Δαμόκλειος σπάθη επί της ΚΔ . H αντιμετώπιση του θανάσιμου κίνδυνου επιβάλλει επείγουσα ενίσχυση της ΕΦ και αναβίωση του ΔΕΑΧ .
Άν χαθεί η Κύπρος, θα ακολουθήσουν και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
