Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Ήρθαν οι Γερμανοί εδώ το ’41 και νόμιζαν πως εμείς ήμασταν απροετοίμαστοι. Αφού έμειναν στον τόπο μας για τέσσερα σχεδόν χρόνια και αφού εκτέλεσαν όσους υπολόγιζαν πως θα εκτελέσουν, στο τέλος βρήκαν τον μπελά τους. Δεν ήξεραν προς τα πού να πάνε, τα χάσανε, άλλοι τράβαγαν για την Αθήνα και άλλοι προς τη Θεσσαλονίκη. Τελικά και κατόπιν ωρίμου σκέψεως έφυγαν προς Δομοκό, παρά την τρομερή αντάρα που είχε η Παλιοκούλια.
Η σκηνή εκτυλίχθηκε ως εξής: Ήταν χαράματα της δεκάτης ογδόης Οκτωβρίου του σωτηρίου έτους 1944, όταν ένας ιερωμένος μπήκε σκυφτός στο γραφείο του Γερμανού συνταγματάρχη στο κτίριο που παλιότερα στεγαζόταν η Νομαρχία. Τον χαιρέτησε με φιλικό τρόπο και είπε στον Γερμανό αξιωματικό, που στο μεταξύ είχε μείνει εμβρόντητος, αφού κανένας φρουρός δεν είχε δει τον Έλληνα ιερωμένο.
– Συνταγματάρχα, σας καλώ να φύγετε μαζί με τα στρατεύματά σας σήμερα κιόλας από τη Λαμία.
Ο συνταγματάρχης έμεινε άφωνος και εμβρόντητος. Λες, σκέφτηκε να μου τραβήξει κανένα χαστούκι ο Έλληνας; Φοβήθηκε, δεν ήθελε και πολύ, τα είχε χάσει. Χτύπησε το κουδούνι και μπήκε μέσα η ορντινάτσα του. Έδωσε διαταγή.
– Ειδοποίησε αμέσως όλα τα στρατεύματα, φεύγουμε αμέσως για την πατρίδα μας, δεν αστειεύεται ο παπάς, ο οποίος όλως παρεμπιπτόντως είναι και γιατρός παθολόγος.
Το νέο μαθεύτηκε και τσάκισε η τρεμούλα όλη την 3η Βέρμαχτ. Δεν ήξεραν προς τα πού να πάνε και πού να κρυφτούνε, διότι ο αναφερόμενος ιερωμένος ήταν ο γνωστός αργότερα Άγιος Λουκάς. Όπου να πήγαιναν θα τους έβρισκε με άγνωστες κατόπιν συνέπειες, από κατάρες μέχρι αναθέματα και αφορισμούς. Επικίνδυνες εξελίξεις.
Τα άκουσε ο συνταγματάρχης και μάζεψε γρήγορα τα χαρτιά του από το γραφείο του. Τα μηχανοκίνητα συγκεντρώθηκαν στην πλατεία και πήδησαν απάνω οι φαντάροι κακήν κακώς, δεν ήξεραν τι θα τους βρει από τον αυστηρό και αδέκαστο Άγιο, όπως όλοι άλλωστε οι Άγιοι.
Λίγες μέρες πριν είχε απελευθερώσει την Αθήνα ο εξ ίσου αυστηρός Άγιος Διονύσιος. Άντε σιγά σιγά, με βάση τους τοπικούς Αγίους απελευθερώνονταν η Θήβα, η Λειβαδιά, ο Μπράλος και άλλες πόλεις. Την υποχώρηση είχε αποδεχθεί και, ο ίδιος ο Χίτλερ, όταν τον πληροφόρησαν πως ενεπλάκησαν οι τοπικοί Άγιοι. Είχε συμφωνήσει και ο Χέρμαν Γκαίριγκ και έδωσε το παύσατε πυρ στην Luftwaffe.
Οι Γερμανοί δεν ήταν χαζοί, διότι μετά την αποχώρηση από την Ελλάδα την έπεσαν στην αδύναμη Ρωσία. Το σκέφτηκαν έτσι, το σκέφτηκαν αλλιώς και αποφάσισαν: Καλύτερα τα χιόνια της Σιβηρίας παρά αυτοί οι άγριοι οι Άγιοι οι Έλληνες, μ’ αυτούς δεν θα την βγάλουμε καθαρή. Τα χιόνια παλεύονται, οι άγιοι δεν δέχονται κουβέντα. Έτσι μπουκάρισαν στην Ρωσία, τους πλάκωσαν στα τουφεκίδια και αντίσταση καμία, ούτε από Άγιο ούτε από Όσιο, τους έλιωσαν.
Οι δικοί μας Άγιοι θα μπορούσαν να επέμβουν και στη Ρωσία αλλά κι αυτοί δεν είχαν δικαιώματα επέμβασης σε ξένο κράτος. Δεν θα τα ισοπεδώσουμε όλα. Είκοσι εκατομμύρια καθάρισαν οι Γερμανοί στη Ρωσία, ενώ σε μας μόνον εξακόσιες χιλιάδες. Εμείς είχαμε τον τρόπο μας ακόμη και μπροστά στα πολυβόλα των Γερμανών. Γι’ αυτό κάθε χρόνο γιορτάζουμε με τόση υπερηφάνεια τις απελευθερώσεις των πόλεών μας. Ας βρούνε αυτόν τον τρόπο και οι άλλοι λαοί!!!
