Γράφει ο Κυριάκος Περιστέρης
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε πορεία περιδίνησης. Αυτό βεβαιώνεται και από όλες τις δημοσκοπήσεις καθώς για πρώτη φορά μετά το 2012, αποτυπώνεται η σταδιακή επιστροφή του κόμματος στην ήσσονα αντιπολίτευση .Η μείωση της επιρροής του δεν οφείλεται αποκλειστικά στους χειρισμούς της ηγεσίας, συμβάλλει όμως και αυτή στον περεταίρω μαρασμό.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε προϊόν της κρίσης, της συνακόλουθης κατάρρευσης του παραδοσιακού δικομματισμού και του κατακερματισμού του κομματικού συστήματος. Έτσι, με την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ καρπώθηκε τα πολιτικά και εκλογικά οφέλη. Όμως, με το πέρας της κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, όντας κόμμα απότοκο της βρέθηκε μετέωρος. Κατά την περίοδο της ανόδου όπως και της διακυβέρνησης δεν κατέστη μαζικό, συμμετοχικό κόμμα. Υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων από ένα κλειστό κόμμα δομών να επιχειρήσει να μετατραπεί σε ανοικτό κόμμα. Η ήττα στις εκλογές του περασμένου Ιουλίου, , επιβεβαίωσε την αποτυχία αυτής της απόπειρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε ένα κόμμα δομών χωρίς ερείσματα στο κοινωνικό σύνολο Για να επιβιώσει ως κομματικός οργανισμός ήταν αναγκαίο να αλλάξει de facto και να επιχειρήσει να δομήσει πολιτική σε ένα «κανονικό» πολιτικό περιβάλλον διάφορο από τον εξαιρετισμό της κρίσης. Δεδομένου του γεγονότος ότι οι υποψήφιοι για την ηγεσία στερούντο επιρροής πέραν της κομματικής γραφειοκρατίας η εκλογή του κ. Κασσελάκη ενσάρκωνε τρόπον τινά μία απόπειρα στροφής του κόμματος προς το κέντρο, μία στροφή την οποία επεχείρησε, ανεπιτυχώς, και ο προκάτοχός του.
Ο κ. Τσίπρας αντελήφθη ότι το πολιτικό παιχνίδι στην χώρα μας κρίνεται από την δεξαμενή των ψηφοφόρων του κέντρου, για αυτό και επεχείρησε από το 2019 να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Σε αυτή την κατεύθυνση, θεωρητικώς, κινείται και η επιλογή του κ. Τσίπρα και του συστήματος που αυτός ελέγχει να στηρίζει την υποψηφιότητα Κασσελάκη. Όμως η στροφή της ΝΔ στο κέντρο όπως επίσης και η απολιτική στάση του κ. Κασσελάκη απομακρύνουν τους ψηφοφόρους.
Χαρακτηριστικό είναι, ότι, παρά τις αιτιάσεις για αποιδεολογικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ υπό την νέα ηγεσία, αυτή άρχισε από την άνοδό του στην θέση της αντιπολίτευσης το 2015 και επιτάθηκε το 2015 οπότε και στράφηκε στα μικρομεσαία στρώματα τα οποία δεν έχουν σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο κυριότερος πολιτικός δέκτης και εκφραστής των, εν πολλοίς δικαίων, διαμαρτυριών του εκλογικού σώματος μετατράπηκε από τελευταίο κόμμα στις εκλογές του 2009 σε αξιωματική αντιπολίτευση το 2012 και ακολούθως κυβέρνηση το 2015. Η συμπίεση των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων που αποτελούσαν τον κορμό του μεταπολιτευτικού συστήματος οδήγησε σε αφοριστική και συλλήβδην αμφισβήτηση όλων των μεταπολιτευτικών κεκτημένων. Η αντισυστημική κριτική στην μεταπολίτευση του επέτρεψε να αναρριχηθεί στην εξουσία. Ωστόσο, η απόσταση μεταξύ της συνεχιζόμενης αντισυστημικής ρητορικής και της εφαρμοζόμενης πολιτικής ιδίως μετά την στροφή του καλοκαιριού του 2015 υπογραφή του τρίτου μνημονίου, υπονόμευε την πολιτική του αξιοπιστία.
Εν κατακλείδι, με την χώρα να έχει αφήσει πίσω της την τραυματική εμπειρία της χρηματοπιστωτικής κρίσης είναι προς ώρας αμφίβολο αν η αξιωματική αντιπολίτευση θα κατορθώσει να παράγει δομημένο πολιτικό λόγο καθώς τα διακυβεύματα διαφέρουν από αυτά της κρίσης και οι συνθήκες που ευνόησαν την πολιτική της ηγεμονία εξέλιπαν.
