Γράφει ο Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος Δημοσιογράφος-Δημοσιολόγος
Μεθαύριο Κυριακή, 28 Ιανουαρίου 2024, συμπληρώνονται 16 χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Χριστοδούλου. Στο Α΄ Κοιμητήριο των Αθηνών θα τελεσθεί η Θεία Λειτουργία με τη συμμετοχή Αρχιερέων και θα ακολουθήσει ιερό Μνημόσυνο στη μνήμη του και Τρισάγιο επί του τάφου του.
Επικειμένης της εισαγωγής στη Βουλή των Ελλήνων του εθνοκτόνου νομοσχεδίου περί του «γάμου» των ομοφυλοφίλων με τη συμμετοχή μας στην ως άνω Θεία Λειτουργία, καθώς και στο Μνημόσυνο και στο Τρισάγιο, που θα ακολουθήσουν, θα είναι μια ευκαιρία να διακηρύξουμε ότι με τον ιερό του ζήλο και με όποιο κόστος συνεχίζουμε τον αγώνα του να μείνει η αγαπημένη μας χώρα Ελληνική και Ορθόδοξη. Σημειώνεται ότι και πολυάριθμοι Μητροπολίτες και πολλοί άλλοι κληρικοί θα τελέσουν την Κυριακή Μνημόσυνο για τον Μακαριστό.
Στη μνήμη του αντιγράφω ελάχιστες γραμμές από τον πρόλογό του στο βιβλίο του «Ελληνορθόδοξη Αυτοσυνειδησία» (Έκδ. «Χρυσοπηγή»). Σε αυτό περιέχονται ομιλίες του στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό του Βόλου κατά την ιεραποστολική περίοδο 1979 – 1980. Σε αυτές, πριν από 45 χρόνια, προβλέπει τη σημερινή εκφυλιστική κατάσταση που ζει ο λαός μας. Έγραψε τότε:
«Και ενώ όλα αυτά ( Σημ. γρ. Τα παρακμιακά, τα αντιθεϊκά και αντεθνικά, που προηγουμένως έχει περιγράψει) συντελούνται με εργώδη προσπάθεια η πνευματική μας ηγεσία υπνώττει και αντί να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και να σημάνει γενικό συναγερμό και να καλέσει το Έθνος ολόκληρο επί ποδός, ασχολείται με αλλότρια, προδίδοντας έτσι τις επάλξεις της. Και ο λαός μας απληροφόρητος αφήνεται να ζη σε μια μοιρολατρική κατάσταση, ενώ είναι καιρός να ξεσηκωθεί και να διεκδικήσει τη θέση του και τα δικαιώματά του. Είναι καιρός να υψωθεί ένα ΟΧΙ απέναντι στους οιουσδήποτε εχθρούς, που απεργάζονται, εν ονόματι ανομολόγητων συμφερόντων, την περαιτέρω συρρίκνωση του ελληνισμού και την πνευματική μας στειρότητα. Δεν πρέπει να είμαστε και ούτε είμαστε μισαλλόδοξοι ή σωβινιστές. Αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να είμαστε Έλληνες και Ορθόδοξοι που πονάμε για τον τόπο και την ιστορία μας και που, έχοντας επισημάνει τον κίνδυνο, οφείλουμε να προειδοποιήσουμε έγκαιρα τους αδελφούς μας».-
