Γράφει η Γεωργία Γιαμπουράνη.
Η ΜΑΝΑ
Με το όνειρο κάθε βράδυ αποκοιμιέμαι
και είμαι πανέμορφη το πρωί σαν ξυπνάω!
… ας μην έχω κανένα φτιασίδι πάνω μου.
Είναι που όλο το βράδυ ανασαίνω την εκπνοή ενός άδολου κόσμου,
που γεύομαι την γλύκα στα χείλη μου
και ανθίζει το απέραντο της αγάπης σαν μια αειθαλή άνοιξη.
Είναι που ανθίζει η ανατολή
και με το χάδι της βιώνω το ανείπωτο του μυστηρίου.
Είναι που τώρα, αγκαλιάζω τον παράδεισο
και ζω την Ποίηση χωρίς διόλου να χρειάζομαι τις λέξεις.
Αυτήν την αθωότητα σε τι κόσμο την φέρνουμε; Πόσο προετοιμασμένοι είμαστε για αυτόν τον παράδεισο; Θα τον διατηρήσουμε ή θα τον καταστρέψουμε; Πώς θα βοηθήσουμε τα παιδιά να ανθίσουν αν το έδαφος δεν είναι γόνιμο; Ο γεωργός σκαλίζει και λιάζει τη γη για να είναι γόνιμη -έτσι του είπε ο γεωπόνος- και έπειτα φυτεύει. Εμείς; Προετοιμαζόμαστε να παράγουμε παιδιά κατά παραγγελία σε μήτρες, που σαν μηχανές θα εκτελούν την εντολή που έλαβαν; Και όταν θα γεννηθεί αυτό το αθώο πλάσμα, που θα βρεί το βλέμμα της μητέρας που το κυοφόρησε; Ποια μητρική αγκαλιά και πιο στήθος θα το θρέψει για να πλαστεί ένας υγιής ψυχο-συναισθηματικά και νοητικά άνθρωπος;
Η επιστήμη στα συνέδρια και στα σύγχρονα βιβλία, βροντοφωνάζει ότι η εμβρυϊκή ζωή, καθώς και τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού, είναι αυτά που θα επηρεάσουν την ψυχο-συναισθηματική, νοητική και πνευματική του πορεία, σε όλες τις ηλικίες. Διεθνούς κύρους επιστήμονες όπως ο dr Bruce Lipton, ο dr Thomas Verny, ο dr David Chamberlain, ο dr Michel Odent, ο δρ Αθανάσιος Καυκαλίδης, ο dr Stanislav Grof, ο dr Francoise Dolto κλπ καθώς και Παγκόσμιοι Οργανισμοί (ISPPPM, APPPAH, OMAEP ), που ασχολούνται και ερευνούν την προγεννητική και περιγεννητική ψυχολογία και ιατρική, μας επιβεβαιώνουν ότι προπαντός η εμβρυική και έπειτα η παιδική ηλικία, θέτουν θεμέλια υγείας, χαρακτήρα και αξίες για την ενήλικη ζωή κι επομένως έχει μεγάλη σημασία να βιωθεί αρμονικά και με πολύ αγάπη, από γονείς ενημερωμένους, ώστε να προσφέρουν τις καλύτερες συνθήκες στο παιδί τους. Η κάθε μητέρα χωρίς να το ξέρει, ήδη ρίχνει τους πρώτους σπόρους στα πρωταρχικά κύτταρα του παιδιού της, το εμποτίζει και το αναθρέφει, που ως κυτταρική μνήμη αύριο θα ξετυλίγονται στη μελλοντική του ζωή. Ο ρόλος της είναι τεράστιος! Το μεγάλο της έργο ξεκινάει από την ώρα που αποφασίζει να σμίξει με το σύντροφό της και ένας άρρηκτος δεσμός με το παιδί της ξεκινάει μόλις από τις πρώτες στιγμές της ιερής σύλληψης!
Αυτή τη γνώση, όλοι αυτοί που θέλουν να νομοθετήσουν την κατάργηση του ρόλου της μητέρας και του πατέρα, δεν την κατέχουν; Δεν τους μίλησαν οι ”ειδικοί” για την ιδιάζουσα φύση του εμβρύου και την επικοινωνία -συναισθηματική και ψυχική- μητέρας και κυοφορούμενου- αφού επικαλούνται και για το εν λόγω θέμα πορίσματα και μελέτες της Επιστήμης ή ηθελημένα θέλουν και πάλι να μην ακούγεται η άλλη φωνή της επιστήμης;
Τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά, τόσα παιδιά να πεθαίνουν από την πείνα, με ψυχολογικά προβλήματα, με τραγικές ανασφάλειες και έλλειψη αυτοπεποίθησης, παιδιά στα ναρκωτικά, άλλα που έχουν υποστεί βία από τους γονείς τους, και έπειτα βιαιοπραγούν και εγκληματούν ως έφηβοι και τα ίδια, παιδιά δυστυχισμένα, σε σύγχυση και μπερδεμένα και τόσα άλλα που αποδεικνύουν περίτρανα ότι δυστυχώς τα παιδιά αρκετοί γονείς δεν τα φέρνουν στη γη προετοιμασμένοι και με συνείδηση!
Μέσα σε όλα αυτά τα τόσο σοβαρά προβλήματα, που ήδη αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία, θα έρθει η ίδια η πολιτεία να προσθέσει και ”τα παιδιά κατά παραγγελία”, αντί να προνοήσει για όλα τα παραπάνω, με έμφαση στην παιδεία και στα ” ψεύτικα πρότυπα” που επιτρέψαμε να προβάλλουμε; Πώς επικαλείται την προστασία των παιδιών και ταυτόχρονα έρχεται να νομοθετήσει την κατάργηση των ρόλων της μητέρας και του πατέρα, όταν η ένωση αρσενικού και θηλυκού είναι αυτή και μόνον αυτή που δημιουργεί τη ζωή; Και αν μέσα από την κλασσική παραδοσιακή οικογένεια προκύπτουν παιδιά με όλα τα παραπάνω τραγικά προβλήματα, θα τα καταφέρουν καλύτερα τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια; Προετοιμάστηκαν δηλαδή κατάλληλα για τον γονεικό τους ρόλο και είναι έτοιμοι να μεγαλώσουν ένα παιδί με την αγωγή που πρέπει, καλύπτοντας πλήρως τη μητρική και πατρική αγάπη;
Στο όνομα της προοδευτικότητας, του μοντερνισμού και των πανανθρώπινων δικαιωμάτων καταργούμε μέχρι και τους πάνσοφους ρυθμούς της φύσης; Οι δύο πιο ιερές λέξεις της ζωής, ΜΗΤΕΡΑ και ΠΑΤΕΡΑΣ, από όπου ξεκινούν οι ρίζες του κάθε ανθρώπου, θα επιτρέψουμε να μετατραπούν σε νούμερα; Και αν οι γυναίκες στο παρελθόν διεκδίκησαν την ισότητα των δύο φύλων, τώρα δεν θα πρέπει να διεκδικήσουν την σωτηρία της φυσιολογικής γέννησης ενός παιδιού, να σεβαστούν τη σοφία της φύσης και να υπερασπιστούν τα παιδιά;
Προβεβλημένοι ειδικοί και τηλεπερσόνες, παίζοντας το δικό τους ρόλο στην πλύση εγκεφάλου της κοινωνίας, διατυμπανίζουν, ότι το παιδί θέλει μονάχα αγάπη και στο ιερό όνομα της αγάπης καταργούν τη ΜΑΝΑ που έχει τόση ανάγκη το νεογέννητο βρέφος! Αφού πρώτα αναρωτηθούμε αν ξέρουμε να αγαπάμε, πριν γίνουμε παπαγάλοι της επιβαλλόμενης άποψης, σκεφτήκαμε τι προσλαμβάνουσες θα εισπράττει το παιδί ως έμβρυο στη μήτρα από μια ”γυναίκα- μηχανή”, που απλά θα εκτελεί μια εντολή τεκνοποίησης κατά παραγγελία, χωρίς ίχνος συναισθήματος;
Όταν η αγωγή ενός παιδιού αποκτάται μέσα από την εμπειρία και τη μίμηση, τι θα εισπράττει αργότερα το παιδί στο ομοφυλόφιλο περιβάλλον στις διάφορες φάσεις της ζωής του, που θα μεγαλώνει με δυο γυναίκες ή ακόμα και τρείς αποκαλούμενες ως μητέρες ή δύο άνδρες αποκαλούμενοι ως πατέρες; Όταν θα μάθει πως γεννιούνται όλα τα πλάσματα της φύσης, πώς θα αισθανθεί βαθιά μέσα του, όταν θα προσπαθήσει να αυτοπροσδιοριστεί και να βρει τις ρίζες του;
Βεβαίως και πρέπει να σεβόμαστε όλους τους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις, ανεξαρτήτως της σεξουαλικής τους προτίμησης και να αναγνωρίζουμε τα δικαιώματα που πρέπει να έχουν ως ανθρώπινες οντότητες μέσα στην κοινωνία. Είναι βαθιά ανθρώπινο να αγκαλιάζεις, να κατανοείς τι αισθάνεται βαθιά η ψυχή του κάθε ανθρώπου που είναι διαφορετικός, αλλά τα παιδιά; Γιατί τα βάζουμε μέσα σε αυτήν ιστορία και θέλουμε να τα αποκτήσουμε με ένα τρόπο, που πάει κόντρα στους νόμους της φύσης, με αρωγό μάλιστα την επιστήμη; Γιατί να το κάνουμε αυτό όταν η συμβίωση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, καλύπτεται νομικά από το σύμφωνο συμβίωσης και όποιο κενό υπάρχει, μπορεί να καλυφθεί με τροποποίησή του;
Θα νομοθετήσουμε νόμους καταπατώντας τους πάνσοφους και ευφυέστατους νόμους της φύσης, επειδή η επιστήμη με τις ανακαλύψεις της, δίνει τη δυνατότητα να διαιωνιστεί ο άνθρωπος και με άλλο τρόπο, αναγάγοντας το μη φυσιολογικό σε άκρως φυσιολογικό; Θα μετατρέψουμε τις γυναικείες μήτρες σε εμπορεύσιμα αγαθά, μη και φοβούμενοι και χαρακτηριστούμε ομοφοβικοί, οπισθοδρομικοί, συντηρητικοί και πουριτανικοί;
Αν δεν προστατέψουμε ούτε καν τον φυσιολογικό ερχομό του ανθρώπου στη Γη, πολύ φοβάμαι ότι θα βιώσουμε μια ανεξέλεγκτη απειλή, όχι μονάχα απέναντι στην οικογένεια, που είναι το πρωταρχικό κύτταρο της κοινωνίας, αλλά και για την ίδια την κοινωνία. Και όπως, όταν τα κύτταρα στον ανθρώπινο οργανισμό δυσλειτουργούν, νοσεί όλος ο οργανισμός, κάτι ανάλογο θα συμβεί και στην κοινωνία των ανθρώπων. Άλλωστε είναι κάτι που ήδη το βιώνουμε. Τυχαία η εφηβική εγκληματικότητα και η παιδεραστία; Σίγουρα όχι! Ας δούμε τις πραγματικές αιτίες αυτής της νοσηρότητας και ας προσπαθήσουμε να την θεραπεύσουμε. Αυτή θα έπρεπε να είναι η προτεραιότητά μας. Ας αναλογιστούμε λοιπόν βαθιά,αν με όλα αυτά που θέλει να νομοθετήσει η Πολιτεία μας, με αυτήν την περίεργη βιασύνη, θα εκπληρώσει την μητρότητα και την πατρότητα στην διάσταση που πρέπει, ώστε να φτιάξει έναν καλύτερο και όχι έναν χειρότερο κόσμο!
*Το ποίημα η «Η ΜANA» διακρίθηκε στον 6ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό 2017 του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών, Λόγου & Επιστημών Ελλάδος, όμως, η διάκριση αυτή δεν ανήκει σε μένα. Ανήκει σε όλα τα παιδιά της Γης όπου μέσα από αυτά ο Δημιουργός, αξιώνει την κάθε γυναίκα να γίνεται μητέρα και τον κάθε άνδρα να γίνεται πατέρας και μαζί ενωμένοι να διαιωνίζουν το θαύμα της ζωής. Γιατί το να γίνεσαι μητέρα είναι μια βαθιά αξίωση αλλά και μια αποστολή. Και κάθε αποστολή έχει ευθύνη.
**Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για τις δύο δασκάλες μου της προγεννητικής αγωγής, την Ιωάννα Μαρή και την Τεό Βολχάουπ, γιατί κοντά τους έμαθα για την επιστήμη της επιγενετικής, η οποία έχει ανατρέψει τη θεωρία, ότι για όλα ευθύνονται τα γονίδια, καθώς περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως η διατροφή, τα αρνητικά συναισθήματα (άγχος, φόβος, θλίψη κλπ), οι ρυπαντικές ουσίες, τα φάρμακα κλπ επηρεάζουν τη λειτουργία και την έκφραση των γονιδίων. Έμαθα ότι πριν γίνεις γονέας πρέπει να έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα, αν δε θέλεις απλά να διαιωνίζεις το ανθρώπινο γένος. Γιατί πέρα από το υλικό σώμα και του νόμους που το διέπουν, υπάρχει η ψυχή και το πνεύμα, η σκέψη και τα συναισθήματα, και ότι όλα αυτά συνθέτουν έναν αόρατο κόσμο, που επηρεάζουν το κάθε πλάσμα που διαπλάθεται μέσα στη μήτρα της μητέρας του. Και βεβαίως ένα μεγάλο ευχαριστώ στη μητέρα μου για την άπειρη στοργή της, την αγάπη της, και για τις ύψιστες αξίες που ανέθρεψε τα παιδιά της, ώστε ως ενήλικας άνθρωπος να σέβομαι τους πάνσοφους ρυθμούς της φύσης, να τολμάω να αμφισβητώ το μη λογικό και ό,τι διαστρεβλώνει την επιστήμη, παραμένοντας πιστή σε έναν αξιακό κώδικα που δεν είναι δυνατόν να εξαφανίσουν.
Γ. Γιαμπουράνη
