Η Καίτη Δρόσου έζησε την εποχή των τολμηρών ιδεών, των μεγάλων παθών, του εμφυλίου πολέμου και της αντίστασης, μια εποχή ποιητική και αλλιώτικη, μια εποχή έντονων πολιτικών ζυμώσεων, μεγάλων πνευματικών αλλαγών και κοσμοϊστορικών γεγονότων. Σύντροφος του Άρη Αλεξάνδρου, στενή φίλη του Γιάννη Ρίτσου και θαυμάστρια των Ρώσων Μαγιακόβσκη και Μπρόντσκη, δεν θα μπορούσε παρά να αφήσει και η ίδια το ποιητικό της αποτύπωμα, που αν και περιορίζεται σε τρεις μικρές ποιητικές συλλογές, ωστόσο έχει μεγάλη αξία ακριβώς γιατί προέρχεται από μια γυναίκα που έζησε όλη της τη ζωή διατηρώντας αμείωτο ενδιαφέρον για τον κόσμο, την ιστορία, την, πολιτική, την ποίηση, την ανθρωπότητα και τον άνθρωπο.
Μιλώντας για τον Γιάννη Ρίτσο και την απόφασή της να γράψει ποίηση, είχε δηλώσει στη Σταυρούλα Παπασπύρου το 2009:
«Όλους τους ωθούσε στο γράψιμο ο Γιάννης, πόσω μάλλον εμένα, μια γυναίκα, που, όπως όλες μας εκείνα τα χρόνια, δεν είχαμε τις ίδιες ευκαιρίες με τους άντρες να βρούμε ένα επάγγελμα να μας στηρίζει και, κυρίως, να μας απασχολεί. “Αν δε μου δείξεις ποιήματά σου, δεν θα σου ανοίξω ξανά την πόρτα”, απειλούσε».
Η ποίησή της είναι εξομολογητική. Είναι ποίηση ευαίσθητη, μιλά για την απώλεια, τη νοσταλγία, την αγάπη, τη μοναξιά και το θάνατο.
Εκδόσεις Γκοβόστη
Ποίηση: Καίτη Δρόσου
Σελίδες: 112
Τιμή: 6,00 ευρώ
