Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Tόποι ιεροί, προπύργια άφθαστης ανδρείας του Ελλληνισμού. Τόχα μαράζι να ξαναπάω μετά από 47 χρόνια να δώ τους παλιούς μου πελάτες στο ακριτικό Σουφλί, το αγέρωχο Διδυμότειχο και την πανέμορφη Ορεστιάδα. Κούκλα πραγματική, ντυμένη πάντοτε στη γιορτινή μεγάλη πλατεία της. Αφού ένοιωσα την χαρά και τη συγκίνηση να χαιρετίσω και να αγκαλιάσω τον Οβανές Κασαπιάν και τον Χάρη Τασίδη, πήραμε με τη Δώρα δυό μεγάλα κουτιά πάστες και σοκολατάκια και κατευθυνθήκαμε στο φυλάκιο – πέρασμα στις ακριτικές Καστανιές.
Διασχίσαμε την αγέρωχη Νέα Βύσσα, την Καβύλη του Έβρου και καμαρώσαμε τον χάλυβα των τανκς και των Ελλήνων φαντάρων που στέκονται στην κυριολεξία ακοίμητοι στις καθορισμένες θέσεις τους απέναντι από τα Μογγόλια. Από ‘δω η γαλανόλευκη του προαιώνιου πολιτισμού και από την άλλη μεριά εκείνοι που δεν άκουσαν ποτέ την έννοια Θέατρο, τραγωδία, αρχιτεκτονική του μοναδικού αετώματος, τη φιλοσοφία, τα μαθηματικά του Πυθαγόρα και του Αρχιμήδη, την ποίηση του Πίνδαρου και του Αισχύλου, τα δημιουργήματα του Ικτίνου και του Καλλικράτη, την κοσμογραφία του σύμπαντος με τα ελληνικά ονόματα του Αρίσταρχου του Σάμιου. Η υπεροχή μας απέναντι στους κρεατοφάγους γείτονές μας είναι συντριπτική. Οι Θράκες της Καβύλης και του Αμόριου το ξέρουν από τα γενοφάσκια τους, το ίδιο γνωρίζουν και οι αναλφάβητοι γείτονές μας.
Περάσαμε κοντά στο χωριό Καβύλη λίγα χιλιόμετρα έξω από την Ορεστιάδα. Η αρματωσιά του στρατού μας σε τανκς και πυροβόλα είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική… για τους απέναντι.
Ξέρουν καλά πως αν σκεφτούν οι Τούρκοι παράτολμες δράσεις χωρίς να εξετάσουν πως υπάρχουν στις πλάτες μας οι Πλαταιές, οι Θερμοπύλες και ο Μαραθώνας, θα βαδίσουν από έκπληξη σε έκπληξη. Όπως έλεγε ο Διονύσης Χαριτόπουλος σε δικό του βιβλίο, η πρώτη γραμμή αντίστασης θα είναι το ποτάμι, η δεύτερη γραμμή τα πρώτα σπίτια του Διδυμότειχου, από ‘κει και πέρα η Ορεστιάδα θα γίνει Στάλινγκραντ, θα γονατίσει ο καλύτερος. Αυτό το ξέρουν οι Εβρίτες και γι’ αυτό διακρίνεις στα πρόσωπά τους μια ηρεμία και μια σιγουριά υπεροχής και ανωτερότητας. Το πρόσωπό τους υπερβάλλει και το κορμί τους δεν δείχνει καμία κύφωση. Είναι εκεί, παραμένουν εκεί και ποτέ δεν θα λείψουν από τα ιερά τους χώματα.
Η σκέψη για το χωριό Καβύλη είναι πρόκληση για όποιον ξένο, είναι ύβρις· είμαι όμως σίγουρος ότι οι Τούρκοι δεν θα σκεφθούν ποτέ λανθασμένα γιατί θα πάθουν ότι έπαθαν οι Πέρσες στον Γρανικό ποταμό από τον Μέγα Αλέξανδρο, δεν θα θελήσουν να δούνε τον Έβρο σε ένα απαλό ροζ χρωματάκι μέχρι τις εκβολές στο Αιγαίο πέλαγος! Ελπίζω πως έχουν αυτή τη σωφροσύνη!
Ευγενώς μας άφησαν οι τελωνιακοί στις Καστανιές να περάσουμε και να φτάσουμε στα ελληνικά φυλάκια. Ήρθε κοντά μας ένας φαντάρος Ελληναράς και του δώσαμε τα γλυκά που γι’ αυτούς είχαμε αγοράσει. Τόλμησε, προσπάθησε να μας ευχαριστήσει, αλλά η Δώρα τον διέκοψε θαρρετά.
«Όχι αγόρι μου οι ευχαριστίες δεν είναι από σας, είναι από μας, εδώ ήρθαμε στις εσχατιές της Ελλάδος για να ευχαριστήσουμε εσάς για την ασφάλεια που παρέχετε σε μας και όλους του Έλληνες από τον Έβρο μέχρι τα μακρινά Χανιά».
Τον χαιρετίσαμε και φύγαμε προς Αλεξανδρούπολη. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξαναπάμε σε αυτούς τους ιερούς τόπους που φυλάσσονται με τόση πίστη και αφοσίωση από σύγχρονους Μαραθωνομάχους και Σαλαμινομάχους. Φαντάρια, κρατάτε γερά, σας θαυμάζουμε και σας αγαπάμε μέσα από την ψυχή μας. Εσείς, ναι εσείς κρατάτε ψηλά τη γαλανόλευκη!
