Γράφει η Ελένη Κονιαρέλλη – Σιακή.
Πολλές φορές στο βάθος του Ιερού της Εκκλησίας, η ματιά αναζητά με δέος τον ξύλινο μαύρο Σταυρό της φρικτής δοκιμασίας του Χριστού μας. Και τον βρίσκει εκεί στην ίδια θέση, σκεπασμένο με ένα λευκό μεταξωτό ύφασμα να περιμένει για να σηκώσει μια φορά ακόμα τον Σταυρωμένο Λυτρωτή του κόσμου στην μαρτυρική πορεία Του προς τον παγωμένο βράχο του Γολγοθά.
«Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως», ονομάζεται η Τρίτη Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής, κατά την οποία τιμάται ο ΣΤΑΥΡΟΣ, το Σύμβολο της Χριστιανικής Πίστης. Το καύχημα της Εκκλησίας μας!
Πρόκειται για Δεσποτική εορτή, η οποία έχει τις ρίζες της στην Παλαιστίνη, όταν μετά την 6η Μαρτίου εορταζόταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταύρου από την Αγία Ελένη.
Η Κυριακή αυτή βρίσκεται στη μέση της σαρανταήμερης νηστείας. Οι Χριστιανοί αγγίζοντας και προσκυνώντας τον Σταυρό, θυμούνται τα βασανιστήρια του Χριστού και παίρνουν δύναμη να συνεχίσουν τη νηστεία και τον πνευματικό αγώνα. Στα Βιβλία της Εκκλησίας διαβάζουμε ότι: «… Είμαστε σαν τους οδοιπόρους σε δύσκολο και μακρινό δρόμο που κατάκοποι, αν βρεθεί κάποιο «ευσκιόφυλλο» δέντρο, κάθονται για λίγο ν΄αναπαυθούν και ανανεωμένοι να συνεχίσουν τον δρόμο τους. Έτσι και τώρα, τον καιρό της νηστείας και στο δύσκολο ταξίδι της προσπάθειας, ο ζωοφόρος Σταυρός «φυτεύτηκε» στο μέσον του δρόμου από τους Αγίους Πατέρες, για να μας δώσει δύναμη που θα μας ενθαρρύνει στην υπόλοιπη προσπάθειά μας…»
Πρωινή Λειτουργία
Κατά τη διάρκεια της πρωινής Λειτουργίας της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, ο Σ Τ Α Υ Ρ Ο Σ μεταφέρεται με πομπή στο κέντρο του Ναού όπου τελείται, όπως ορίζει το εκκλησιαστικό τυπικό, η Ακολουθία της Σταυροπροσκυνήσεως. Στη συνέχεια οι πιστοί περνούν μπροστά από τον ιερέα, φιλούν τον Σταυρό και παίρνουν από το χέρι του ιερέα, ως ευλογία, ένα μικρό μπουκετάκι άνθη και δεντρολίβανο (σταυρολούλουδα), που τα φυλάνε στο εικονοστάσι του σπιτιού τους όπως τα άνθη του Επιταφίου. Ο Σταυρός παραμένει στο κέντρο της εκκλησίας όλη την εβδομάδα, και στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται η προσκύνηση Του από τους εκκλησιαζομένους.
Επάνω στον ΣΤΑΥΡΟ, το Άγιο Ξύλο της καταδίκης Του, ο Χριστός μας, αιμόφυρτος, καταπληγωμένος από τα μαστιγώματα και τα χτυπήματα των βασανιστών του, λυγίζει στο βάρος του Σταυρού, και το χλωμό πρόσωπό ΤΟΥ, το λούζει ιδρώτας αγωνίας και αίμα. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα είχε μπροστά του αυτή την ασύλληπτη εικόνα; Ο αναμάρτητος Θεός επάνω στον Σταυρό του μαρτυρίου Του, με καρδιά πλημμυρισμένη αστείρευτη αγάπη και πραότητα, με σιωπηλό πόνο και ατελείωτη υπομονή, και με τη σεπτή θυσία Του από το ύψος του Σταυρού Του, ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ!
Η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, είναι μία κινητή γιορτή. Γιορτάζεται 28 ημέρες πριν από το Πάσχα, και η ημερομηνία της γιορτής της, αλλάζει ανάλογα με το πότε πέφτει κάθε χρόνο το ΠΑΣΧΑ.
Παλαιότερα, το απόγευμα της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, που λέγεται και «Μεσοσαράκοστο», τα παιδιά γύριζαν τα σπίτια και ζητούσαν αυγά και ξύλα για το Πάσχα, τραγουδώντας τους στίχους:
Χαίρε Τίμιε Σταυρέ / Χαρά των Προφητών /
Δώστε μας ένα αυγό / Για να φύγουμε από ΄δω!
Και αν δεν έπαιρναν αυτά που ζητούσαν, επέμεναν να τραγουδούν τους ίδιους στίχους για αρκετή ώρα, μέχρι να πάρουν αυτά που ζητούσαν.
Στη μεγάλη εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως, που φέτος πέφτει στις 7 Απριλίου, ας στρέψουμε τη ματιά μας στον Γολγοθά.
Εκεί θα νιώσουμε ότι ο Σταυρωμένος Χριστός, μας στέλνει δύναμη, θάρρος, παρηγοριά και λυτρωτικό φως.
Είναι βέβαιο, ότι όλοι εμείς σηκώνουμε τον δικό μας Σταυρό.
Όμως, ακολουθώντας την πορεία του Σωτήρα Χριστού, και αντικρίζοντάς Τον επάνω στον Σταυρό του Μαρτυρίου Του, ας πιστέψουμε ότι ο δικός μας Σταυρός της δοκιμασίας και του πόνου.. . θα γίνει ελαφρότερος!
