Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Το ταξίδι στον Νομό Έβρου είχε και δυσάρεστα απρόοπτα. Συνάντησα στην Ορεστιάδα τον ιντερνετικό μου φίλο Χρήστο. Η χαρά μεγάλη και από τις δύο πλευρές, μέχρι τη στιγμή που μου ανακοίνωσε αυτός ο υπέροχος άνθρωπος πως δεν θα μπορούσε να μείνει πολύ μαζί μας διότι έπρεπε να γυρίσει στο σπίτι του να φορέσει τη μάσκα οξυγόνου διότι πάσχει εδώ και πέντε χρόνια από πνευμονική ίνωση. Θυμήθηκα πως από αυτή την ασθένεια έπασχε και ο αποθανών αδελφός μου πριν λίγα χρόνια. Τότε δεν υπήρχε καμμία θεραπεία και πως ο ασθενής είχε όριο επιβίωσης τα δύο χρόνια. Τόσο έζησε ο αδελφός μου. Ευτυχώς μου ανακοίνωσε ο Χρήστος, πως τώρα έχει έρθει ένα φάρμακο από την Αμερική που δίνει απροσδιόριστο χρόνο ζωής.
Ανακουφίστηκα από τη μια πλευρά αλλά από την άλλη δυσανασχέτησα. Άκου οι Αμερικάνοι κατασκευάζουν φάρμακα για μακριά ζωή, OFEV το λένε. Ούτε να το ακούσω δεν θέλω, δεν θέλουμε τίποτα από τους φασίστες, οι δημοκράτες της Αλβανίας του Εμβέρ Χότζα έδιναν περισσότερο χρόνο στους ανθρώπους. Μετά θάνατον. Και πώς ήταν δυνατόν να δίνουν λιγότερο; Τα ιατρικά εργαστήρια του Δυρραχίου, της Μόσχας και της Τιμισοάρα δούλευαν νύχτα μέρα για το καλό των λαών της γης και ίσως ακόμη και του διαστήματος. Λεβέντες καϋμένε, πέρα βέβαια του γεγονότος ότι εμένα πέθανε ο αδελφός μου από φρικτό θάνατο δύσπνοιας και τώρα σώνουν τους ανθρώπους οι Αμερικάνοι. Φασίστες καϋμένε, φασίστες και εκμελλευτές του αισχίστου είδους, όπως ακριβώς και με τον Αλέξανδρο Φλέμιγκ που με την πενικιλίνη του έσωσε εκατομμύρια των εκατομμυρίων ανθρώπους. Όμως γεννημένος Άγγλος, φασίστας από κούνια, δεν άφησε τη γυναίκα του να εξυπηρετήσει έναν ορισμένο αριθμό νταβλαντισμένων συντρόφων στην πορεία για τον κατευνασμό των παθών των δημοκρατικών λαών. Θα το μετανιώσουν οι λαοί αλλά θα είναι αργά, θα έχουν ζήσει.
Η ζωή όμως χωρίς τον σοσιαλισμό δεν έχει αξία, ούτε και υπεραξία απολαύσεων, ξεκουράσεων. Δυστυχώς οι λαοί θέλουν φάρμακα και ψωμί, δύσκολα πράγματα ζητάνε, διότι πρώτα πρέπει την ισότητα να ζητάνε κι ύστερα την πενικιλίνη, τέτοια βρίσκεις και στα συνοικιακά φαρμακεία, αυτά είναι ευκολάκια, τα δύσκολα βάλτε μας.
Ένα άλλο που πρόστυχα προτάσσουν οι Αμερικάνοι είναι η ποιότητα των προϊόντων τους. Αν αγοράσεις μια μπουλντόζα Caterpillar, είναι σαν να αγόρασες δέκα μπουλντόζες από άλλη μάρκα, δεν θα σου χαλάσει ποτέ. Μα είναι πράγματα αυτά, και η μαστοράτζα τι θα κάνει, θα μπει στην ανεργία; Ανταλλακτικά δεν πρέπει να ξοδευτούν; Νάτος και πάλι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Για εξετάστε το πράγμα λίγο καλύτερα και θα δείτε πως τα ρωσικά αυτοκίνητα, τα περίφημα Lada και Moskvich δεν άφησαν ποτέ κανέναν γκαραζιέρη άνεργο και κανέναν ιδιοκτήτη να μη γνωρίζει πώς σπρώχνεις ένα αυτοκίνητο στην ανηφόρα. Αν δεν μπορείς μόνος, βάζεις έναν άλλον να σε τραβάει. Τίμιες και ειλικρινείς αποφάσεις, δεν θα βάλουμε στο σώμα μας τα αμερικάνικα φάρμακα για να ζήσουμε παραπάνω. Καλύτερος ο σοσιαλιστικός Θάνατος παρά η φασιστική θεραπεία.
