«Όταν τσακώνονται τα βουβάλια στο λειβάδι, την πληρώνουν τα βατράχια» (λαϊκή ρήση)
Γράφει ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης Δικηγόρος ε.τ
Ακόμη ένας παράλογος και, το τραγικότερο, αδερφοκτόνος πόλεμος ξεκίνησε τις άγιες (για τους χριστιανούς) μέρες τού Πάσχα στο πολύπαθο Σουδάν -στην καρδιά τής Αφρικανικής Ηπείρου- με άγνωστη προς το παρόν την εξέλιξή του, αλλά το ίδιο σκληρός και αδυσώπητος, όπως και ο Ρωσο-ουκρανικός. Το μεγάλο αυτό κράτος τής Βόρειας και Ανατολικής Αφρικής, το Σουδάν, από το 1899 τελούσε υπό αγγλο-αιγυπτιακή εξάρτηση και είχε Άγγλο διοικητή. Με την αγγλο-αιγυπτιακή Συνθήκη τού 1936 επιβεβαιώθηκε η διπλή εξάρτηση και με τη Συνθήκη τού 1953 οι δυο κυβερνήσεις αναγνώρισαν στον σουδανικό λαό το δικαίωμα της αυτοδιοίκησης. Η σουδανική, πλέον, κυβέρνηση, την 1η Ιανουαρίου τού 1956, ανακήρυξε την ανεξαρτησία τής χώρας και στις 12 Νοεμβρίου 1956 έγινε μέλος τού Ο.Η.Ε. . Η 1η Ιανουαρίου, ιστορική ημερομηνία για το Σουδάν, καθιερώθηκε σαν εθνική του εορτή. Έχει πληθυσμό 46,66 εκατομμύρια κατοίκους, έκταση 1.886.000 χλμ2 και πρωτεύουσα το Χαρτούμ. Οι στρατιωτικές κυβερνήσεις τού Σουδάν δεκάδες χρόνια τώρα διαδέχονταν η μια την άλλη με τους κυβερνήτες του να ενδιαφέρονται μόνο για την παγίωση της κυριαρχίας και τη διατήρηση του πλούτου τους και όχι για την ευημερία τού λαού και την προστασία τής χώρας τους. Το μαρτυρούν αυτό η μέχρι τώρα πολιτική πορεία τού Σουδάν με τα συνεχή στρατιωτικά πραξικοπήματα και η καταπίεση που υφίσταται ο λαός.
Μέσα σε λίγες μέρες από τότε που ξεκίνησε, το Μεγάλο Σάββατο, ο πόλεμος, αρκετές εκατοντάδες πολίτες Σουδανοί, Έλληνες και αλλοδαποί έχασαν τη ζωή τους, ενώ χιλιάδες άλλοι τραυματισμένοι μένουν εγκλωβισμένοι και εγκαταλελειμμένοι, σε μια χώρα που έχει βυθιστεί στο χάος και ο λαός χωρίς τροφή, νερό, ηλεκτρικό · χωρίς φάρμακα, νοσοκομεία και περίθαλψη. Και το τραγικότερο για όλους, ασθενείς και υγιείς: χωρίς τη δυνατότητα διαφυγής τους, λόγω αχρήστευσης του αεροδρομίου και των αεροπλάνων στην πρωτεύουσα, το Χαρτούμ. Όσες προσπάθειες και αν καταβλήθηκαν από ξένες χώρες, ΗΠΑ, Αίγυπτο, ΕΕ, και Οργανισμούς, όπως τον Π.Ο.Υ. κ.ά., για κατάπαυση του πυρός, και εκεχειρίες, έστω και ολιγόωρες, για μεταφορά των τραυματιών και αποκομιδή των νεκρών, έχουν πέσει στο κενό. Οι ηγέτες τού Σουδάν δεν διαθέτουν ίχνος ανθρωπιάς, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. Δεν σεβάστηκαν ούτε και την ημέρα τής ιερότερης γιορτής των Μωαμεθανών, της δικής τους εορτής, της λήξης τού Ραμαζανιού· αγνόησαν τις εκεχειρίες, συνέχισαν τον αδερφοκτόνο πόλεμο και έστειλαν έτσι μήνυμα στη διεθνή κοινότητα για τις μελλοντικές προθέσεις τους.
Το έχουμε τονίσει εξ αρχής, το αποδεικνύουν και οι πολιτικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις στο Σουδάν: οι ηγεσίες του ανέκαθεν μάχονταν να εξασφαλίσουν την κυριαρχία και τα κεκτημένα τους και την ίδια τακτική ακολουθούν και οι τωρινοί. Δυο στρατιωτικοί που συγκυβερνούσαν, συνεργάζονταν δηλαδή στην ίδια κυβέρνηση, για το καλό, υποτίθεται, της χώρας τους, ο ένας σαν Πρόεδρος και ο άλλος Αντιπρόεδρος, κατέληξαν να γίνουν αδυσώπητοι εχθροί και σκληροί αδερφοφάδες και οδήγησαν τον στρατό τής χώρας στον αλληλοσπαραγμό και τη σφαγή ανύποπτων πολιτών, αλλοδαπών και ντόπιων, και το Σουδάν το έκαναν χώρα μαρτυρίου και εγκατάλειψης. Κρίμα, γιατί η χώρα αυτή και ο λαός της έχουν ανάγκη και δικαιούνται τη βοήθεια και τη θαλπωρή τού κράτους και της κυβέρνησής του. Δικαιούται να έχει το Σουδάν μια λαοπρόβλητη κυβέρνηση, που θα ενώσει και θα συμφιλιώσει τους αιώνιους εχθρούς, τους Βόρειους και τους Νότιους Σουδανούς, και όλο τον λαό τής χώρας. Μια κυβέρνηση, που οι κυβερνήτες θα υπηρετούν με ήθος και ανιδιοτέλεια ΜΟΝΟ τους πολίτες και δεν θα νοιάζονται για το πώς θα βιδωθούν στην εξουσία και πώς θα αβγατίσουν τα όποια κεκτημένα τους! Και εδώ είναι που τίθεται εμφατικά ένα ερώτημα προς τη Διεθνή Κοινότητα: πού βρίσκονται, αλήθεια, οι ισχυρές δυνάμεις, οι Η.Π.Α., η Ε.Ε. και οι Διεθνείς Οργανισμοί, ο Ο.Η.Ε., το Σ.Α., το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο κ.ά. ; Γιατί σιγούν; Γιατί δε, συμμαζεύουν, επιτέλους, τους αδίστακτους ηγέτες τού Σουδάν, να σταματήσουν τις αιματοχυσίες, να σώσουν ανθρώπινες ζωές;
Η Ελληνική Κυβέρνηση πάντως κινήθηκε δυναμικά και σωστικά. Σε συνεργασία με φίλιες κυβερνήσεις, Γαλλία, Αίγυπτο, Ιταλία, κατάφερε να διασωθούν ως τώρα και να επαναπατρισθούν δεκάδες εγκλωβισμένοι και μεταξύ αυτών και τραυματίες Έλληνες κάτοικοι τού Σουδάν. Το Υπουργείο των Εξωτερικών μας, σε συνεργασία με τις Ένοπλες Δυνάμεις, απέστειλε δύο μεταγωγικά αεροσκάφη μας στη Νότια Αίγυπτο για να μεταφέρουν στην Ελλάδα και άλλους εγκλωβισμένους Έλληνες, Κύπριους και αλλοδαπούς.
Όλος ο κόσμος εύχεται να τελειώσει όσο γίνεται πιο γρήγορα ο ανηλεής αυτός αδερφοκτόνος πόλεμος στην πολύπαθη Σουδανική Δημοκρατία. Γιατί κάθε φορά που ομόφυλοι και ομόδοξοι, ομάδες και λαοί, συγκρούονται μες στο ίδιο κράτος, τα αδέλφια, δηλαδή, μέσα στο ίδιο σπίτι, το μίσος που εκχέεται από την αδερφοσύγκρουση είναι αβυσσαλέο. Δεν αφήνουν τίποτα όρθιο, καταστρέφουν ό,τι βρεθεί μπροστά τους και γίνονται «Ταύροι εν υαλοπωλείω». Τη ζημιά, όμως, αυτού τού διχασμού και της αντάρας την πληρώνει πάντα ο αδύναμος λαός, ο οποίος μάς διδάσκει με τη θυμοσοφία του πως: «όταν τσακώνονται τα βουβάλια στο λειβάδι, την πληρώνουν τα βατράχια»!!
