Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Το βιβλίο του Ντίκενς «Ο Ζοφερός Οίκος» είναι ένα πόνημα 1.500 σελίδων άκρως ενδιαφέρον και εμβριθές. Στην αρχή ακόμη του βιβλίου γράφει το εξής αξιόλογο: «Η φύση είναι καλή ιδέα (κάπως ταπεινή, ίσως, αν δεν περικλείεται από έναν φράχτη)». Με εντυπωσίασε, γιατί αυτή είναι ακριβώς η αλήθεια.
Η φύση μπορεί να δημιουργεί ωραίες εικόνες με δέντρα, πράσινα λιβάδια, χρωματιστά λουλούδια, ήχους του ατελεύτητου αέρα, πουλιά ακούραστα με σπαθίζοντα τσαλίμια. Πόσο ευχάριστα ακόμη ακούγονται τα μουγγανιτά των αγελάδων και τα γουρούνια που γρούζουν. Η φύση παρέχει απέραντες εικόνες, μυρουδιές μεθυστικές, ήχους και συναισθήματα. Ορθά ο Ντίκενς χαρακτηρίζει τη φύση σαν καλή ιδέα αλλά ταπεινή. Ένας συρμάτινος φράχτης όμως κάνει τον κάμπο ή το οικόπεδο περισσότερο σπουδαίο και υπολογίσιμο. Τα γουρούνια δεν δίνουν καμία αίγλη υψηλού επιπέδου στα οικόπεδα, ούτε και οι τριανταφυλλιές, πολλώ δε μάλλον τα κοκόρια με το περήφανο λειρί τους. Είναι πολύ καλά για μια ζεστή σούπα. Όμως ο φράχτης δίνει το ύφος σπουδαιότητας στον ιδιοκτήτη του και στην ερίτιμο σύζυγό του. Αυτόν τον φράχτη θα υπερασπίζονται και τα παιδιά τους μεθαύριο, ιστορώντας την μακραίωνη ιστορία των προγόνων τους στη Libro d’oro του αργιλώδους και γόνιμου αυτού εδάφους. Ένας φράχτης εύκολα μπορεί να εντάξει την οικογένεια του ιδιοκτήτη στον κατάλογο των προσκλήσεων στους γάμους της κόρης του κυρίου υπουργού επί των Εσωτερικών ίσως δε, και των ανατινάξεων.
Η ανθρωπότητα ελάχιστα αναγνώρισε τα νοήματα του Αισχύλου και του Τολστόι και τα μάλα ύμνησε τις τεράστιες εκτάσεις σε φυστικιώνες του προέδρου Τζίμυ Κάρτερ. Ο άνθρωπος ιεραρχεί σε τρεις κατηγορίες τις ανάγκες του. Πρώτα έχει την ανάγκη διατροφής και άρα επιβίωσης. Δεύτερη ανάγκη το υπέροχο και απολαυστικό σεξουαλικό. Τρίτη και τεράστια ανάγκη είναι η αναγνώριση. Για την αναγνώριση γίνεται κάποιος υπουργός ή νομάρχης, μην νομίζουμε ότι τον καίει η ανάγκη για την προσφορά στον πολίτη. Αν αναγκασθεί από τον ψηφοφόρο μπορεί να το αποφασίσει κι αυτό. Αμ τα πολυτελή και πανάκριβα αυτοκίνητα για την αναγνώρισή του δεν τα αγοράζει; Τα ρούχα που διαλέγει να είναι όμορφα και φανταχτερά για τον ίδιο λόγο δεν τα αγοράζει; Η πολυτέλεια δημιουργεί τον θαυμασμό που τόσο έχει ανάγκη ο ιδιοκτήτης του, και ακόμη περισσότερο μπορεί να καταδικάσει τη ζωή του σε πνευματική άγνοια και απώλεια ποιότητας της ίδιας της ζωής του. Ο φράχτης στο οικόπεδο έχει την ίδια έννοια και αποστολή με τη γούνα Renard που φοράει η κυρία το βράδυ του επίσημου χορού της Πρεσβείας. Το πολυτελές Jeep Renegade δεν έχει καμία αξία και χρήση στην οδό Στησιχόρου όπως ανεβαίνουμε για το Κολωνάκι.
Ο ιδιοκτήτης απλά ψάχνει την αναγνώριση της χαμένης του προσωπικότητάς. Με την ατυχή αυτή προσπάθεια πολύ πιθανόν θα φθάσει μέχρι την τελευτή του βίου του.
