Η νεαρή ηθοποιός μιλάει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για το υπέροχο έργο του Τάσου Ιορδανίδη «Φακντ απ» στο οποίο πρωταγωνιστεί και εξηγεί για ποιο λόγο δεν μπορεί να ταυτιστεί με τη γενιά «Ζ» στην οποία ανήκει.
Σκηνικός χώρος: μια κλινική αντιμετώπισης ψυχικών νοσημάτων κάπου στον δυτικό κόσμο.
Ρόλοι: δύο εκπρόσωποι της γενιάς Ζ, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι.
Εκείνος είχε όνειρο να γίνει σκηνοθέτης. Εκείνη τραγουδίστρια.
Τελικά, η ζωή τα έφερε κάπως αλλιώς…
Σάββατο βράδυ, λίγη ώρα μετά την παράσταση στον υπέροχο χώρο του θεάτρου «Άλφα – Ληναίος – Φωτίου» το θεατρόφιλο κοινό, το οποίο ως επί το πλείστον αποτελείται από νέα παιδιά, εκπρόσωπους της ίδιας γενιάς, περιμένει υπομονετικά για να γνωρίσει τους δυο πρωταγωνιστές.
Κάποιοι ταυτίζονται με τους δυο νέους, έχοντας νιώσει στο «πετσί» τους τον κόπο που απαιτείται για να προσπαθήσεις να ακουστείς σε έναν κόσμο που έχει προ πολλού κλείσει τα αυτιά του.
Η Αφροδίτη Λιάντου, μια από τις πιο ελπιδοφόρες εκπροσώπους της… θεατρικής «γενιάς Ζ», η οποία υποδύεται το κορίτσι ή αλλιώς το «Βλήμα» (ο θεατής ποτέ δεν μαθαίνει τα ονόματα των δυο ηρώων) στη συγκεκριμένη παράσταση, μιλώντας στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ θυμάται το πως η αγάπη της για το μιούζικαλ την έκανε να στραφεί προς το θέατρο. Η νεαρή ηθοποιός αναφέρεται στην εμπειρία των σπουδών της στο Λονδίνο αλλά και αυτή των πολύωρων γυρισμάτων για την τηλεοπτική «Γη της Ελιάς» και εξηγεί για ποιο λόγο το γεγονός ότι είναι η κόρη της γνωστής ηθοποιού Εβελίνας Παπούλια όχι μόνο δεν της άνοιξε επαγγελματικές πόρτες, αλλά αποτέλεσε ακόμα και λόγο απόρριψης από δουλειές.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΓΙΑΝΝΗΣ
Το έργο μιλάει για τη generation Z, στην οποία κι εσύ ανήκεις. Τι χαρακτηριστικά έχει αυτή η γενιά;
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να ταυτιστώ 100% με τη γενιά αυτή. Μεγάλωσα κάπως διαφορετικά. Για παράδειγμα, δεν είχα επαφή με την τεχνολογία από τόσο νωρίς. Ακόμα και σήμερα που λόγω δουλειάς πρέπει να είμαι ενεργή στα social media, δεν είναι κάτι που απολαμβάνω.
Σίγουρα όσο προχωρούν οι γενιές, κάποιες νοοτροπίες αλλάζουν προς το καλύτερο. Αυτό, όμως που δεν μου αρέσει είναι η έλλειψη επικοινωνίας που έχει φέρει η εξέλιξη της τεχνολογίας. Τα social media μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε τον τρόπο που φλερτάρουμε, ακόμα και που συζητάμε μεταξύ μας. Βλέπω νέους ανθρώπους στον δρόμο να μη χαιρετάει ο ένας τον άλλον. Παλιότερα, αυτό δεν συνέβαινε.
Σε κάποια σκηνή του έργου οι δυο νέοι παρακολουθούν την εξαιρετική ταινία του Ρομπέρτο Μπενίνι «Η ζωή είναι ωραία». Ο τίτλος της ταινίας είναι και ένα από τα ερωτήματα που θέτει το έργο. Τελικά, η ζωή είναι ωραία;
Η ηρωίδα μου έχει χάσει κάθε ελπίδα. Τα βλέπει όλα από την άσχημη πλευρά τους. Θεωρώ ότι είναι ένα έργο που δίνει στον θεατή τη δυνατότητα επιλογής πάνω σ’ αυτό το θέμα. Η ζωή δεν είναι ούτε ωραία, ούτε άσχημη. Είναι ο τρόπος που τη βλέπουμε. Επειδή με επηρεάζουν πολύ τα αρνητικά που γίνονται συνέχεια γύρω μας, αποφεύγω να βλέπω ειδήσεις ή να μπαίνω στα social media. Προσωπικά, επιλέγω να κρατώ τα θετικά της ζωής και να εστιάζω στις θετικές ειδήσεις.
Οι πρωταγωνιστές του έργου δεν έχουν ονόματα. Είναι ο «Κεφάλας» και το «Βλήμα». Τι σηματοδοτεί αυτή η συγγραφική αλληγορία;
Επειδή είναι ένα έργο στο οποίο ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί με τους ήρωές του, προσωπική μου εκτίμηση – και χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια σχετική συζήτηση με τον συγγραφέα Τάσο Ιορδανίδη – είναι ότι η επιλογή αυτή γίνεται επιτηδευμένα. Στη θέση των ηρώων του έργου θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε ή η οποιαδήποτε.
Οι πρωταγωνιστές του έργου καθώς δεν αντέχουν την πραγματικότητα που τους περιβάλλει, δημιουργούν μια δική τους. Είναι κάτι που έχεις νιώσει; Μήπως ήταν ένας από τους λόγους για τον οποίο ασχολήθηκες με την υποκριτική;
Είναι αλήθεια ότι η υποκριτική σου δίνει αυτή τη δυνατότητα, να γίνεις δηλαδή κάποιος άλλος. Μόνο που αυτή η επιλογή κρατάει για λίγες ώρες. Δεν μπορώ να πω ότι φτιάχνω τη δική μου πραγματικότητα ή ότι προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα πιο ωραιοποιημένα απ’ ότι πραγματικά είναι. Παλιότερα το έκανα. Ήμουν σε ένα «ροζ συννεφάκι» και πίστευα ότι δεν υπάρχει κανείς που να θέλει να μου κάνει κακό, ότι δεν υπάρχει ζήλια.
Πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για το θέατρο; Έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι και οι δυο γονείς σου είναι ηθοποιοί;
Ενδεχομένως να με επηρέασε το γεγονός ότι οι γονείς μου είναι ηθοποιοί. Μου άρεσε από μικρή το θέατρο, αλλά αυτό που μου άρεσε πιο πολύ είναι το μιούζικαλ, το οποίο αργότερα αποτέλεσε το αντικείμενο των σπουδών μου, ενώ είχα την τύχη να μου γίνει η πρόταση για το «Mamma mia». Αυτό ήταν το θεατρικό είδος που με έκανε να αγαπήσω περισσότερο το θέατρο.
Πώς ήταν η εμπειρία των σπουδών σου στο Λονδίνο;
Οι σπουδές μου είχαν να κάνουν με το κομμάτι του performing act. Ήταν μια δύσκολη εμπειρία, γιατί έφυγα πολύ μικρή (μόλις 18) για μια ξένη χώρα και βίωσα πολύ έντονο ανταγωνισμό εντός του Πανεπιστημιακού χώρου. Ήμασταν παιδιά από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη και όλοι θέλαμε να κυνηγήσουμε το όνειρό μας. Θυμάμαι ότι γίνονταν συνέχεια οντισιόν ώστε να επιλεγούν τα άτομα που θα έκαναν κάποιο performance σε κάποια μουσική σκηνή ή pub.
Παρά τις δυσκολίες, ήθελα να μείνω κι άλλο, αλλά αναγκάστηκα να γυρίσω λόγω του COVID-19.
Πώς κύλησαν τα πράγματα στη συνέχεια;
Κύλησαν ομαλά. Μπορώ να πω ότι ήμουν σχετικά τυχερή. Μετά από λίγους μήνες δέχτηκα πρόταση από τον Ανδρέα Γεωργίου για την οντισιόν για τη «Γη της Ελιάς», σειρά στην οποία τελικά έμεινα για δυο χρόνια. Στη συνέχεια ήρθαν οι θεατρικές προτάσεις.
Πώς ήταν στα γυρίσματα στη «Γη της Ελιάς»;
Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία. Μπήκα κατευθείαν στα βαθιά, καθώς μιλάμε για έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια καθημερινή σειρά στην οποία γυρίζαμε 25 σκηνές την ημέρα. Πολύ διάβασμα, πολλές ώρες γύρισμα… Ήταν κάτι που μου έμαθε πολλά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, όπως το να μπορώ να ανταποκριθώ άμεσα σε κάποια ζητούμενα ή να μπορώ να συνεργάζομαι με μια ομάδα ανθρώπων που δουλεύουν για ένα συγκεκριμένο στόχο.
Το γεγονός ότι είσαι «η κόρη της Εβελίνας Παπούλια» σε έχει βοηθήσει μέχρι τώρα;
Δεν θα το έλεγα. Έχω δεχτεί πολλά αρνητικά σχόλια εξαιτίας αυτού του γεγονότος, ακόμα και απορρίψεις. Κανείς δεν σκέφτεται «ας την πάρουμε επειδή είναι η κόρη της Εβελίνας». Σε αυτές τις περιπτώσεις όλοι θέλουν να με «δοκιμάσουν» ή να με «τεστάρουν» πολύ περισσότερο απ’ ό,τι θα γινόταν με κάποιο άλλο παιδί.
Εκτός από την υποκριτική, άλλη μεγάλη σου αγάπη είναι και το τραγούδι, ενώ παράλληλα διατηρείς και ένα e-shop.
Στον ελεύθερο χρόνο μου σχεδιάζω τσάντες και εδώ και ένα χρόνο έχω ανοίξει τη δική μου εταιρεία. Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ γιατί ξεκινάει και τελειώνει σε μένα και ευτυχώς πάει πολύ καλά.
Όσον αφορά το τραγούδι, το ξεκίνησα για να εκφράσω τα προσωπικά μου συναισθήματα. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέγω να ερμηνεύω δικά μου κομμάτια. Όταν ξεκίνησε να γίνεται «δουλειά», δηλαδή να γράψω δυο κομμάτια την εβδομάδα ώστε να τα «ανεβάσω» και να πάρουν views, άρχισε να μη μου αρέσει. Θέλω να γράφω μόνο όταν έχω κάτι να πω.
Θεωρείς ότι το «ψάχνεις» ακόμα καλλιτεχνικά ή έχεις κατασταλάξει;
Δεν θέλω να πω «θα κάνω μόνο αυτό» ή να μπω στη διαδικασία να επιλέξω. Κινούμαι με βάση το τι πρόταση θα μου έρθει. Αν είναι κάτι που μου αρέσει και με αντιπροσωπεύει, θα το κάνω. Δεν θα πω όχι σε μια ευκαιρία που θα με εξελίξει και θα με βοηθήσει ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη.
Κάποια συμβουλή που σου έχουν δώσει και φροντίζεις να την τηρείς;
Λίγο πριν φύγω για σπουδές στο εξωτερικό, η μητέρα μου μου έχει πει «μη φοβάσαι την αλλαγή, αλλά τη στασιμότητα». Έχω καταλάβει πια τι εννοούσε…
INFO
«Φακντ απ»
του Τάσου Ιορδανίδη
Θέατρο «Άλφα – Ληναίος – Φωτίου»
28ης Οκτωβρίου 37
τηλεφωνο: 210-5201828
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Κάθε Σάββατο στις 18:30 και Κυριακή στις 21:30
Κατάλληλο για 12 ετών και άνω.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Τάσος Ιορδανίδης
Σκηνοθεσία: Θάλεια Ματίκα
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Μουσική επιμέλεια: Αφροδίτη Λιάντου
Video art: Γιώργος Αποστολόπουλος
Πρωταγωνιστούν
Αφροδίτη Λιάντου, Διονύσης Παπανδρέου
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (μειωμένο)
Προπώληση: more.com και στα ταμεία του θεάτρου.
Σημείωμα του συγγραφέα Τάσου Ιορδανίδη:
«Οι δύο νέοι μου ήρωες μπήκαν με μεγάλη ορμή στη ζωή μου.
Είναι η γενιά του εδώ και τώρα.
Με τις ανησυχίες της, τους προβληματισμούς της, τα ερωτηματικά της.
Ψάχνουν το μονοπάτι για να αγαπηθούν.
Είναι το παρελθόν των ανθρώπων που πάλεψαν για τη σωτηρία της ψυχής τους.
Τι είναι πιο σημαντικό; Ο προορισμός; Ο άνθρωπος που θα σταθεί δίπλα σου;
Μήπως τελικά ο ερωτευμένος είναι γεμάτος απορίες που ψάχνει απαντήσεις;
Οι δύο ήρωες είναι εσύ κι εγώ σε μια Fucked up φάση της ζωής μας».
